Το πρώτο μου tattoo το έκανα το 1994 ή το 1995. Ένα μεσημέρι Σαββάτου, πήγα με μια μπύρα στο χέρι στον Τζίμη, στην Πλάκα. Ήταν ο μόνος που γνώριζα τότε και το όνομα του ήταν ταυτόσημο με το tattoo στην Ελλάδα. Εκεί διάλεξα ένα tribal βραχιόλι και μου το "χτύπησε" - αν θυμάμαι καλά - η κόρη του, η Άννα. Αισθανόμουν υπέροχα! Αγάπησα αμέσως τη διαδικασία - ιεροτελεστία του tattoo, τις μυρωδιές, το θόρυβο από το μοτεράκι και την ελαφριά ντάγκλα από τις ενδορφίνες. Ήξερα ότι σε καμία περίπτωση, δεν θα έμενα μόνο σε ένα tattoo.
Εκείνη την εποχή, το tattoo δεν ήταν καθόλου συνηθισμένο. Το 1996 βρέθηκα φαντάρος, λίγο έξω από την Αλεξανδρούπολη. Όλο το στρατόπεδο, μέχρι και τον διοικητή, με φώναζαν Γκάρετ, επειδή ένας παίκτης μπάσκετ του ΠΑΟΚ είχε κ αυτός ένα tribal tattoo. Στην Αλεξανδρούπολη έκανα το δεύτερο μου, στον Nico. Μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση τότε, η τεχνική του και ο ίδιος σαν τύπος - το πόσο αφοσιωμένος ήταν στο tattoo.
Στη συνεχεία, έκανα ένα tattoo σ' έναν τύπο, σ' ένα υπόγειο κάπου στην Γκράβα, το όποιο έχει βγει ανάγλυφο και είναι κακοχτυπημένο, παρ' όλα αυτά το αγαπώ. Μετά, ένας φίλος της "νύχτας", με γνώρισε με τον μακαρίτη τον Μαρνέζο κι έκανα και σ' αυτόν δυο - τρία. Μέχρι κι ο αείμνηστος ο Παντελής, που ήταν body piercer, μου είχε πατήσει κάτι μαυρίλες, χωρίς μεγάλη - εύλογα - επιτυχία, αλλά δεν με πειράζει καθόλου. Μου αρέσουν οι ατέλειες στα παλιά μου tattoo.
Λόγω του Καρβουνίδη, βρέθηκα στο Eightball Tattoo και δέθηκα με τους ανθρώπους εκεί. Τα περισσότερα tattoo πλέον τα κάνω με τον Νικόλα κι η ηρεμία που νιώθω όταν κάνω tattoo μαζί του, δεν περιγράφετε. Είναι η χαλάρωση κι η "ψυχοθεραπεία" μου. Έχει τύχει να με πάρει ο ύπνος σε session μας! Για πέντε χρόνια "βάραγα" συχνά και ήμουν συνέχεια εκεί και πέρασα υπέροχα. Γνήσιοι και όμορφοι άνθρωποι. Κάτι άλλο που επίσης μου άρεσε, είναι τα άτομα που γνώρισα εκεί, σαν καθημερινός θαμώνας. Άτομα με παρόμοια κουλτούρα, άτομα που ανταλλάσσαμε παράξενες ιστορίες, άτομα γνήσια. Λατρεύω την καθημερινότητα στο υπόγειο του Eightball.
Εδώ και καιρό έχω αποφασίσει τα επόμενα tattoo που θα "βαρέσω", αλλά δε βιάζομαι. Τα κρατάω για την "δύσκολη" στιγμή.
Θέλω οπωσδήποτε σε κάποια φάση να μου κάνουν tattoo η Βάσω και ο Τάσος γιατί ξέρω ότι και με τους δύο, θα περάσω τέλεια.
Όνομα: Αλέξανδρος Κυριακόπουλος.
Επάγγελμα: Ιδιοκτήτης bar "White Monkey".
Τόπος διαμονής: Χαλάνδρι.
Πόσα tattoo έχεις;
Δεν ξέρω, δεν τα έχω μετρήσει ποτέ.
Σε ποιους καλλιτέχνες τα έχεις χτυπήσει;
Τζίμη (μάλλον η Άννα ), κάποιος σ’ ένα υπόγειο στην Γκράβα, Nico, Barcode, Captain, αλλά τα περισσότερα είναι Eightball (Νίκος και Τόλης).
Ποιο είναι το πρώτο σου και ποιο το τελευταίο σου;
Το πρώτο είναι ένα tribal βραχιόλι και το τελευταίο ένα solid black.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου και γιατί;
Τα γουστάρω όλα. Έχω αγαπημένο ανάλογα την ώρα, τη μέρα και τα κέφια μου.
Ποιον tattoo artist θαυμάζεις;
Όσους είναι γνήσιοι!
Ποια τεχνοτροπία tattoo σου αρέσει περισσότερο;
Solid black, old school & Japanese.
Έχεις μετανιώσει για κάποιο tattoo σου;
Όχι.
Έχεις κάνει cover up και αν ναι τι ακριβώς;
Ναι, το πρώτο μου, ένα tribal βραχιόλι και το έκανα πένθος.
Τα tattoo έχουν επηρεάσει τη ζωή σου και αν ναι, με ποιο τρόπο;
Με έκαναν μάγκα (χαχαχα). Σοβαρά τώρα, όταν δεν είμαι στα καλά μου, πάντα με βοηθάει η διαδικασία του tattoo.
Υπάρχει κάποια δραστηριότητα σου που θες να αναφέρεις;
Μ’ αρέσει να φωτογραφίζω εγκαταλελειμμένα μέρη.
Η φωτογράφιση έγινε στον White Monkey (Γυφτοπούλου 6, Χαλάνδρι).
Photos by Ino Mei.
