Γιώργος Συνετός

Έκανα το πρώτο μου tattoo στα δεκαεπτά μου, είκοσι έξι χρόνια πριν, όταν δεν ήταν της μόδας. Το έκανα μέσα στα χείλη. Είχα πάει στο στούντιο του Fat και το είδα σε μια φωτογραφία. Το θεώρησα διαφορετικό από όλα τα άλλα και φυσικά ήθελα να προκαλέσω, γι’ αυτό ήταν τα tattoo, τότε, άλλωστε.

Τον επόμενο χρόνο έφυγα για σπουδές στο Λος Άντζελες και μετά από ενάμιση χρόνο μετακόμισα στο Λονδίνο, όπου και έμεινα για δέκα χρόνια. Εκεί φυσικά έγινε κι όλο το «κακό». Επηρεασμένος από τη ζωή και της φάτσες που έβλεπα στο Λονδίνο, άρχισα να ψάχνω για tattoo artist. Ήταν πιο δύσκολα τότε, καθώς δεν υπήρχε το Internet.

Δίπλα σε ένα στούντιο που φωτογράφιζα στο Farringdon, βρίσκονταν ένα tattoo studio, στις αρχές του τότε. Περνούσα συνέχεια απ’ έξω και χάζευα. Μια μέρα μπαίνω μέσα με μια φίλη μου και τους λέω ότι θέλω να κάνω piercing στη γλώσσα. Ο dude εκεί μου λέει OK κι ότι μπορεί να μου το κάνει, εκείνη τη στιγμή. «Ωχ» λέω, δεν το είχα σκεφτεί καλά, αλλά δε λες όχι, ειδικά όταν είσαι και με παρέα, μην τυχόν σε πουν και κότα, οπότε η γλώσσα μου έγινε τούμπανο!

Το tattoo studio αυτό, δεν ήταν άλλο από το θρυλικό “Into You”. Μετά από κάνα τρίμηνο πήγα ξανά εκεί. Κατευθύνομαι προς τη ρεσεψιόν και εξηγώ πως «θέλω ένα tattoo». Περιέγραψα τι ήθελα και μου πρότειναν τον Mr X. Ο Mr X, γνωστός πλέον ως Duncan X, ήταν τότε ο πιο καινούργιος στο “Into You” σε σχέση με τους άλλους που ήταν ήδη μεγάλα ονόματα όπως ο Xed Le Head. Θυμάμαι όταν μου χτύπησε το tattoo στην πλάτη, που έπιανε και τα πλευρά, είχε φτιάξει μια custom βελόνα 24άρα και κάναμε δεκαεπτά ώρες συνεχόμενα, πίνοντας vodka. Τόσος πόνος δεν έχει ξαναγίνει.

Πέρασα μαζί τους τα επόμενα δέκα χρόνια. Ενδιάμεσα, ερχόμουν στην Ελλάδα και για καλή μου τύχη έπεσα πάνω στον Αντώνη Αυγέρη (Inkey Tattoo). Ο dude ήταν φοβερός και περνάγαμε και ευχάριστα την ώρα μας. Είναι σημαντικό να συμπαθείς τον καλλιτέχνη που σου κάνει tattoo. Ο Αντώνης μου κάνει tattoo και σήμερα.

Όταν ερχόμουν στην Ελλάδα, παρατηρούσα ένα τεράστιο κενό στη νυχτερινή ζωή. Δεν υπήρχε τίποτα «χύμα», με industrial look, κάτι που να αντιπροσωπεύει το λονδρέζικο nightlife. Οπότε, μου δόθηκε η ευκαιρία να ανοίξω το Hoxton, το οποίο ήταν ένα από τα αγαπημένα μου μαγαζιά στο Λονδίνο. Υπήρχε όμως κι ένα άλλο μαγαζί που ξεχώριζα, το Intrepid Fox. Το Λονδίνο μου έλειπε όλο και πιο πολύ, οπότε με αυτά τα δυο μαγαζιά το έφερα όσο πιο κοντά μπορούσα… Άρχιζα να φτιάχνω τη δική μου γειτονιά εδώ στο Γκάζι. Έλειπε βέβαια ένα tattoo studio, το οποίο και λειτούργησα μεταξύ 2011 και 2013, με την επωνυμία Intrepid Fox Tattoo & Piercing.

Τα τατουάζ μου είναι σαν ημερολόγιο. Είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας για μένα, όταν τελειώνει μια σχέση ή όταν αντιμετωπίζω μια απώλεια. Τότε μου αρέσει να «ομορφαίνω» το σώμα μου, με αυτή την ανάμνηση. No cover ups – No regrets.