Μετά από εκτεταμένες συναντήσεις σε Φρανκφούρτη και Φλωρεντία, το HeartbeatInk Tattoo Magazine έχει τη χαρά και την τιμή να φιλοξενεί τον διακεκριμένο, φημισμένο και πολυταξιδεμένο Αμερικάνο tattoo ανθρωπολόγο Dr. Lars Krutak. O Lars Krutak ερευνά "εξονυχιστικά" τις παραδόσεις του tattooing των ιθαγενών / αυτοχθόνων φυλών, εδώ και είκοσι δύο χρόνια.
Συνέντευξη: Ινώ Μέη.
Photos: Lars Krutak.
Πώς θα περιέγραφες τον τομέα στον οποίον ειδικεύεσαι;
Τα τελευταία είκοσι χρόνια, μελετώ αυτόχθονες πρακτικές τατουάζ, γι' αυτό συνήθως εργάζομαι σε απομακρυσμένες περιοχές όπου η παράδοση του tattoo μπορεί να είναι ακόμη και χιλιάδων ετών. Αλλά μπορεί βέβαια να εξαφανιστεί στο εγγύς μέλλον, μαζί με την τελευταία γενιά των ηλικιωμένων που φέρουν αυτή την αρχαία παράδοση τατουάζ στο σώμα τους.
Yonkon Naga women of Myanmar bear facial tattoos believed to repel evil spirits. These tear-like markings also helped carry women safely into the afterlife. Image © Lars Krutak, 2014.
Πώς μπήκες στο χώρο αρχικά και τι είναι αυτό που σε ώθησε προς αυτήν την κατεύθυνση;
Έχω ακαδημαϊκό υπόβαθρο στον τομέα της ιστορίας της τέχνης και της ανθρωπολογίας, ενώ η έρευνά μου πάνω στο tattoo ξεκίνησε όταν άρχισα να εργάζομαι για το μεταπτυχιακό μου. Ζούσα στην Αλάσκα και έτυχε να γνωρίσω έναν αυτόχθονα που είχε τατουάζ στο πρόσωπο. Ενθουσιάστηκα, γιατί δεν ήξερα τίποτα για αυτή την αρκτική παράδοση. Στη συνέχεια, άρχισα να βρίσκω πληροφορίες σε παλιά βιβλία για τις έννοιες αυτών των τατουάζ. Ανέφεραν προσωπικές ιστορίες για άτομα και σημαντικές πολιτιστικές πεποιθήσεις. Αργότερα, πληροφορήθηκα για μια ομάδα γυναικών που συνέχισαν να φέρουν τέτοιου είδους tattoo, τα οποία δημιουργήθηκαν με αρχαίες τεχνικές δερματοστιξίας, όπως «ράβοντας» το δέρμα είτε χρησιμοποιώντας βελόνες και νήματα. Αυτές οι γυναίκες ζούσαν σε ένα απομακρυσμένο νησί στον Βερίγγειο πορθμό, ανάμεσα στη Σιβηρία και την Αλάσκα, με την ονομασία St. Lawrence. Έτσι ταξίδευσα εκεί και άρχισα να καταγράφω τις ιστορίες της ζωής τους και τις έννοιες των τατουάζ. Στην ουσία, ήμουν σε θέση να ανοίξω μια πόρτα σε πολλές πτυχές της κουλτούρας τους, επειδή τα τατουάζ τους, σχετίζονταν σχεδόν με κάθε πτυχή της: από τη γλώσσα μέχρι το κυνήγι μέχρι τις θρησκευτικές πρακτικές και από τα ιατρικά tattoo μέχρι τα τατουάζ γονιμότητας. Αυτοί οι πρεσβύτεροι με έκαναν να συνειδητοποιήσω ότι υπήρχαν πολλές άλλες περιοχές του κόσμου όπου χάνεται ένα μεγάλο κομμάτι της γνώσης που υπάρχει για το tattoo. Θεώρησα λοιπόν ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό να ξεκινήσω να ταξιδεύω για να καταγράψω αυτές τις αρχαίες παραδόσεις, ειδικά για τις μελλοντικές γενιές που μπορεί να θέλουν να τις φέρουν πίσω.
Jela Sivonjíc, a tattooed Bosnian Catholic woman from Zubovići village. Image © Tanya Kanceljak. Published in Ancient Ink.
Πότε συνέβη αυτό;
Ξεκίνησα να ερευνώ τις παραδόσεις του Αρκτικού tattooing το 1996. Από τότε έχω συλλέξει υλικό και διεξάγω έρευνα σε όλο τον κόσμο. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα βιβλία μου, συμπεριλαμβανομένων των (2007) The Tattooing Arts of Tribal Women, (2010) Kalinga Tattoo: Ancient and Contemporary Expressions of the Tribal, (2012) Magical Tattoos and Scarification: Spiritual Skin και (2014) Tattoo Traditions of Native North America. Το πρώτο κεφάλαιο του τελευταίου βιβλίου επικεντρώνεται στην Αρκτική, ενώ συγκεντρώνει σχεδόν δύο δεκαετίες έρευνας, συμπεριλαμβανομένων αναβιώσεων τατουάζ που συμβαίνουν στην Αλάσκα. Μιλάει επίσης για τις θυσίες που οι αυτόχθονες λαοί αναγκάστηκαν να κάνουν, οι οποίες, με τη σειρά τους, οδήγησαν στο τέλος των τατουάζ τους.
Για τι είδους θυσίες μιλάς;
Αναφέρομαι στις επιπτώσεις του αποικισμού, της αναγκαστικής αφομοίωσης, του υποχρεωτικού συστήματος του οικοτροφείου και της απαγόρευσης των θρησκευτικών πρακτικών που σχετίζονται με το τατουάζ. Πολλές γενιές αυτοχθόνων ανθρώπων της Βόρειας Αμερικής έπρεπε να ξεπεράσουν τόσα πολλά εμπόδια για να φέρουν τα τατουάζ πίσω από το χείλος της εξαφάνισης. Και σήμερα, με την αναβίωση του tattoo που συμβαίνει σε τόσα μέρη, οι ιθαγενείς που φέρουν τατουάζ, είναι σα να κάνουν μια βαθιά μορφή δήλωσης. Τα τατουάζ τους επιβεβαιώνουν ότι είναι ακόμα εδώ, ως ιθαγενείς και θα συνεχίσουν να το είναι στο μέλλον. Με λίγα λόγια, οι ιθαγενείς ανακτούν την κληρονομιά τους, επαναβεβαιώνοντας την ταυτότητά τους και το κάνουν μέσα από το tattoo.
Book cover of Tattoo Traditions of Native North America (LM Publishers).
Όταν πρόκειται για παραδοσιακές πρακτικές tattoo, είναι ηθικά σωστό να αναμειγνύονται τα διαφορετικά παραδοσιακά στυλ και μοτίβα;
Ίσως, αν είναι μια σύγχρονη εκδοχή ενός παραδοσιακού τατουάζ που έχει τροποποιηθεί έτσι ώστε να μην επιδεικνύει σύμβολα της οικογένειας, της φυλής, είτε σύμβολα πνευματικά ή προγονικά. Νομίζω όμως ότι είναι πολύ σημαντικό να συνεργαστούμε με έναν αξιόπιστο tattoo artist που να γνωρίζει τα πολιτιστικά πρωτόκολλα που εμπλέκονται και ο οποίος κατανοεί επίσης τι εστί πολιτιστική ιδιοποίηση.
Σήμερα, πώς βλέπεις το tattoo γενικά;
Δεν νομίζω ότι οι άνθρωποι πρόκειται να σταματήσουν να κάνουν tattoo στο εγγύς μέλλον. Υπάρχουν περισσότερα κίνητρα για τους ανθρώπους που θέλουν να κάνουν τατουάζ σήμερα από οποιαδήποτε άλλη περίοδο στην ανθρώπινη ιστορία. Η κουλτούρα του tattoo πάντα εξελίσσεται, πάντα αλλάζει, αλλιώς δεν θα ήμαστε εδώ να μιλάμε γι' αυτό τώρα!
Tattooed Ibaloy mummies from the Timbac Rockshelter, Benguet Province, Philippines, 1500-1600 A.D. Image © Analyn Salvador-Amores. Published in Ancient Ink.
Θεωρείς ότι το tattoo είναι μορφή τέχνης;
Γνωρίζω σήμερα πολλούς ανθρώπους που συλλέγουν tattoo ως τέχνη. Αλλά στις περισσότερες γηγενείς γλώσσες δεν υπήρχε καν λέξη για «τέχνη τατουάζ», «τέχνη» ή «καλλιτέχνης τατουάζ». Το tattoo ήταν πολύ πιο σημαντικό από την «τέχνη», επειδή σχετίζονταν με την προσωπική ταυτότητα του ατόμου ή επίσης με την ολοκλήρωση της εξέλιξης του ατόμου σε ιδανικό άνδρα ή γυναίκα στα μάτια της κοινότητας. Τα τατουάζ δεν δημιουργήθηκαν για εικαστικούς λόγους και πολύ σπάνια με σκοπό να ομορφαίνουν το σώμα ή να προσδίδουν επιπρόσθετη σεξουαλική γοητεία.
Διαχωρίζεις το hand-poke tattoo (σ.σ. tattoo που γίνεται με το χέρι) από αυτό που γίνεται με μοτεράκι;
Η μηχανική είναι παρόμοια, ναι. Αλλά η τεχνολογία είναι διαφορετική και η αίσθηση και η βιωματική πτυχή είναι διαφορετική. Επιπλέον, τα παραδοσιακά τατουάζ θεραπεύονται πολύ γρηγορότερα, επειδή το δέρμα δεν είναι τόσο «κατεστραμμένο» όσο με ένα μοτεράκι. Προτιμώ να βιώνω πιο παραδοσιακές μεθόδους, επειδή τα τατουάζ των περισσότερων ανθρώπων με τους οποίους δουλεύω δεν έχουν δημιουργηθεί με μοτεράκια: είχαν γίνει με αγκάθια, κόκαλα ή βελόνες. Ακόμα κι αν δεν μιλάς την ίδια γλώσσα και προέρχεσαι από διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο, σε κάποιο επίπεδο με ένα παραδοσιακό τατουάζ μου επιτρέπεται να μοιραστώ κάτι με τους ανθρώπους με τους οποίους δουλεύω.
Two Makonde best friends, Muidumbe village, Mozambique. Image © Lars Krutak, 2007.
Κάνεις πάντα κι από ένα καινούργιο tattoo στα ταξίδια σου;
Όχι πάντα. Μερικές φορές αισθάνομαι την ανάγκη, άλλες πάλι όχι. Τα τατουάζ μου με συνδέουν με ένα μέρος, ένα γεγονός, μια μνήμη, έναν καλλιτέχνη, νέους φίλους ή νέες ομάδες φίλων. Θα φέρω πάντοτε εκείνες τις αναμνήσεις και τις ιστορίες μαζί μου, αυτό σημαίνουν για μένα.
Bianca Gutierrez and Irene Mangon of the Mark of the Four Waves Tribe, Philippine tattoo revival. Tattoos by Elle Festin / Spiritual Journey Tattoo. Image © Lars Krutak, 2014. Published in Ancient Ink.
Πες μου για τα ντοκιμαντέρ σου, κάνεις ακόμα τη σειρά "Tattoo Hunter";
Όχι, κάναμε δέκα επεισόδια για αυτό το συγκεκριμένο project σε περίπου δεκαέξι μήνες και ήταν ένα είδος πειράματος που δεν είχε γίνει ποτέ πριν σε αυτή την κλίμακα. Θα ήθελα να δω περισσότερα προγράμματα σαν αυτό, αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζεται σημαντική οικονομική επένδυση. Προς το παρόν, όμως, ασχολούμαι με μια πιλοτική Facebook Watch σειρά με τίτλο Ink Expedition, στην οποία είμαι ο resident ιστορικός τατουάζ.
Ποια ήταν τα γενικά σχόλια που έλαβες για το "Tattoo Hunter";
Συνολικά, έχει καλή αποδοχή κι από τότε επισκέφτηκα ξανά πολλές από τις κοινότητες που φιλοξενήσαμε στο “Tattoo Hunter” ‘ώστε να διανέμω DVD και δημοσιεύσεις σχετικά με το project. Συνεχίζω να δουλεύω με πολλές από αυτές τις κοινότητες, ειδικά σε μελλοντικά σχέδιά μου στον τομέα του βιβλίου.
Inupiaq/Kiowa tattoo artist Marjorie Tahbone, Nome, Alaska. Tahbone is reviving ancient tattoo traditions across Alaska and the Arctic. Image © Kalynna Ashley. Published in Ancient Ink.
Πόσες διαφορετικές ομάδες συμπεριέλαβες στα ντοκιμαντέρ σου;
Εστιάσαμε σε δέκα πρωταρχικές ομάδες. Παρόλα αυτά, συναντηθήκαμε με άλλους ανθρώπους κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας, οπότε θα έλεγα γύρω στις δεκαπέντε έως είκοσι ομάδες συνολικά. Προσπάθησα να καταγράψω όσο περισσότερο μπορούσα, γιατί ήξερα ότι αυτό το υλικό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μελλοντικά σε άλλα σημαντικά project.
Ήταν όμως πολύ δύσκολο να φωτογραφίσω κατά τη διάρκεια του γυρίσματος της σειράς, γιατί ήμουν ο παρουσιαστής, οπότε έπρεπε να κρύψω την κάμερά μου πίσω από ένα βράχο ή σπίτι ή κάπου έξω από τη σκηνή που γυρίζαμε! Δεν μου δόθηκε ποτέ πολύς χρόνος για φωτογραφίες, οπότε ήταν πολύ δύσκολο να τραβήξω κάτι που να μπορεί να αξιοποιηθεί. Ευτυχώς, ήμουν σε θέση να χρησιμοποιήσω μερικές από τις φωτογραφίες μου στο βιβλίο μου που εκδόθηκε το 2012, Spiritual Skin: Magical Tattoos and Scarification, το οποίο αποδείχθηκε πως ήταν μια όμορφη έκδοση. Δεν ξέρω τίποτα άλλο που να του μοιάζει. Είναι το πρώτο βιβλίο που συνδυάζει τις παραδοσιακές πρακτικές scarification και tattoo και συζητά τις θρησκευτικές και πιο μαγικές πτυχές τους.
Συνεπώς, το υλικό για το "Spiritual Skin: Magical Tattoos and Scarification" συνελέγη κατά τη διάρκεια των ταξιδιών για το "Tattoo Hunter";
Πάνω-κάτω ναι. Χρειάστηκαν λίγα παραπάνω ταξίδια ανεξάρτητα από τη σειρά, ειδικά για να απαντήσω σε ερωτήσεις που ξέχασα αρχικά να ρωτήσω, καθώς και για επιπρόσθετη φωτογράφιση.
Kayabi tattooing session, Capivara village, Xingu Reserva, Brazil. Image © Lars Krutak, 2007. Published in Magical Tattoos and Scarification: Spiritual Skin (Edition Reuss).
Τί πραγματεύεται το νέο σου βιβλίο "Ancient Ink: The Archaeology of Tattooing";
Το Ancient Ink είναι ένας συν-επεξεργασμένος τόμος που συγκεντρώνει την έρευνα περισσότερων από δώδεκα ερευνητών τατουάζ. Είμαι επικεφαλής συντάκτης του έργου και έγραψα επίσης αρκετά κεφάλαια, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που επικεντρώνονται σε αναβιώσεις tattoo παγκοσμίως (Παπούα Νέα Γουινέα, Αλάσκα, Βόρεια Αμερική, Βαλκάνια, Φιλιππίνες). Το "Ancient Ink" είναι το πρώτο βιβλίο αφιερωμένο στην αρχαιολογική μελέτη του τατουάζ και παρουσιάζει νέες έρευνες από όλο τον κόσμο που εξετάζουν ανθρώπινα λείψανα που φέρουν τατουάζ, εργαλεία tattoo και αρχαία τέχνη. Στόχος μας είναι να συμβάλουμε στην κατανόηση της αρχαιότητας από τη μεριά των ανθρώπων του σήμερα, της ανθεκτικότητας και της σημασίας του τατουάζ και της διακόσμησης του σώματος, φωτίζοντας το πώς οι διαφορετικές κοινωνίες έχουν χρησιμοποιήσει το δέρμα τους για να κατασκευάσουν την ταυτότητά τους. Το "Ancient Ink", συνδέει τις αρχαίες παραδόσεις τέχνης του σώματος με τη σύγχρονη κουλτούρα μέσω των ιθαγενών κοινοτήτων και το έργο των σύγχρονων tattoo artist, ειδικά εκείνων που αναβιώνουν αυτές τις αρχαίες παραδόσεις.
Book cover of Ancient Ink: The Archaeology of Tattooing (University of Washington Press).
Τί είδους κριτικές έχει λάβει μέχρι στιγμής το "Ancient Ink";
Ο Ολλανδός φημισμένος tattoo artist Henk Schiffmacher δήλωσε για το βιβλίο: «Σε μια περίοδο που τα tattoo έχουν γίνει μαζικώς δημοφιλή, ο κόσμος έχει εμπορευματοποιήσει την τέχνη μας για λίγα μετρητά, τηλεοπτικές εκπομπές, περιοδικά και flash βιβλία. Ευτυχώς, που μια στο τόσο, μια σημαντική έκδοση έρχεται που έχει δημιουργηθεί από ανθρώπους που γνωρίζουν την ιστορία του tattoo και που οι ίδιοι έχουν τατουάζ. Το "Ancient Ink" είναι ένα σημαντικό βιβλίο το οποίο δεν πρέπει να λείπει από καμιά βιβλιοθήκη».
Ο ιστορικός τέχνης και γεμάτος tattoo Dr. Matt Lodder, αναφέρει ότι «το "Ancient Ink" είναι ένας προσεκτικός, μετρημένος, λεπτομερής, καλά ερευνημένος και ενδιαφέρον τόμος. Επικαιροποιεί ένα τεράστιο φάσμα υποτροφιών για τις tattoo πρακτικές από όλο τον κόσμο».
Οπότε λοιπόν δεν μπορώ να παραπονεθώ γι’ αυτές τις κριτικές!
Kalinga tattoo artist Whang-Od and Lars Krutak, Buscalan village, Philippines. Image © Lars Krutak, 2016.
Το αναγνωστικό κοινό των βιβλίων σου, είναι κυρίως αμερικάνικο ή ευρωπαϊκό ή είναι ανάμεικτο;
Σίγουρα αναμιγνύεται μιας και πωλώ βιβλία σε ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Δύο από τους εκδότες βιβλίων μου είναι Ευρωπαίοι και ο σημερινός μου εκδότης είναι Αμερικάνος. Για πολλά χρόνια έγραφα άρθρα για περιοδικά tattoo στις Γερμανία, Ουγγαρία, Δανία, Γαλλία, στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά και στις ΗΠΑ.
Δεν μου αρέσει να γενικεύω, αλλά θα μπορούσε να σχετίζεται με το γεγονός ότι το ευρωπαϊκό κοινό ίσως διαβάζει περισσότερο από το αμερικάνικο;
Είναι δύσκολο να απαντήσω γιατί δεν πηγαίνω πολύ συχνά να προωθήσω τα βιβλία μου σε tattoo conventions στην Αμερική, αλλά συνήθως παρευρίσκομαι σε ένα ή δύο ετήσια φεστιβάλ στην Ευρώπη, όπως αυτό της Φλωρεντίας, στην Ιταλία. Επίσης, δίνω διαλέξεις σε διεθνές επίπεδο και πραγματοποιώ διάφορες εκδηλώσεις το χρόνο σε πανεπιστήμια στις Η.Π.Α. και στην Ευρώπη. Επίσης, επιμελούμαι αρκετές εκθέσεις για το tattoo το χρόνο, συμπεριλαμβανομένης της τρέχουσας ταξιδιωτικής έκθεσης Tattoo: An Exhibition στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Los Angeles County, η οποία ξεκίνησε στο Παρίσι στο Musée du quai Branly το 2014. Γι' αυτό είναι πραγματικά μια ανάμεικτη κατάσταση, αλλά το γενικό μου συναίσθημα είναι ότι υπάρχει ίσως μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τα βιβλία μου στην Ευρώπη από ό, τι στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ίσως είναι πολιτιστικό φαινόμενο.
Θα μπορούσε να οφείλεται στο γεγονός ότι η παράδοση του tattoo στην Ευρώπη αριθμεί χιλιάδες χρόνια. Ωστόσο, το ίδιο συμβαίνει και στην Αμερική (π.χ., τατουάζ των Ιθαγενών).
The Kayan hand tattoos of Ado Ngo promote fertility and repel evil spirits. Image © Lars Krutak, 2011. Published in Magical Tattoos and Scarification: Spiritual Skin (Edition Reuss).
Πιστεύεις ότι υπάρχουν μεγάλα κενά στον τομέα της έρευνας για το tattoo;
Υπάρχει ένα μικρό δίκτυο από ιστορικούς τέχνης, ανθρωπολόγους, αρχαιολόγους και ιστορικούς του ιθαγενούς tattoo, καθώς και tattoo artist με τους οποίους δουλεύω. Συνεργαζόμαστε μαζί σε εκδόσεις και εκθέσεις και ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί περισσότεροι άνθρωποι που μελετούν το τατουάζ τους οποίους δε γνωρίζω. Οι προοπτικές απασχόλησης είναι πολύ περιορισμένες στην ανθρωπολογία του tattoo, οπότε εκτός κι αν θες να γίνεις ακαδημαϊκός και να διδάσκεις στο πανεπιστήμιο, είτε να εργάζεσαι σε ένα μουσείο ως ερευνητής ή επιμελητής, είτε να ή έχεις μια τελείως άλλη δουλειά και να διεξάγεις παράλληλα έρευνα για το tattoo, υπάρχει περίπτωση να καταλήξεις άνεργος!
Bone tattoo combs, Māori culture, Oruatangi site, New Zealand, 1550-1800 A.D. Image © Louise Furey. Published in Ancient Ink.
Ήσουν ο πρώτος ανθρωπολόγος που θα επικεντρώθηκε στην ιστορία του tattoo, την καταγραφή της και τη συντήρησή του;
Δεν είμαι ο πρώτος, αλλά νομίζω ότι ο όρος "tattoo anthropologist" (σ.σ. ανθρωπολόγος του tattoo) αποτελεί δική μου πατέντα! Σίγουρα συμβουλεύομαι το έργο πολλών συγγραφέων και εθνογράφων του tattoo που προηγήθηκαν από εμένα, αλλά το tattooing τους φαινόταν σαν μια εξωτική καινοτομία και δεν προβληματίστηκαν και πολύ μαζί του. Δυστυχώς, έχουν ήδη χαθεί τόσες πολλές γνώσεις, αλλά και πάλι υπάρχουν ακόμα μεγάλοι σε ηλικία άνθρωποι σε απομακρυσμένες κοινότητες που συνεχίζουν να κατέχουν πολύτιμες πληροφορίες που πρέπει να καταγραφούν πριν εξαφανιστούν για πάντα.
Η ειρωνεία είναι ότι το tattoo υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια...
Σε ακαδημαϊκούς κύκλους φαίνεται ότι όλα τα άλλα έχουν μελετηθεί εκτός από tattoo. Τώρα ξαφνικά αρχαιολόγοι, ανθρωπολόγοι, ιστορικοί τέχνης και κοινωνιολόγοι ενδιαφέρονται για το τατουάζ, ενώ στο πανεπιστήμιο διδάσκονται μαθήματα όπως η "Body Art" και η "Ιστορία του tattoo". Το τατουάζ δεν είναι τόσο ταμπού όσο ήταν πριν από είκοσι χρόνια, κι επειδή είναι τόσο δημοφιλές και μοντέρνο όσο ποτέ έχει προσελκύσει το παγκόσμιο ενδιαφέρον σε κορυφαίο βαθμό.
Konyak Naga facial tattoos, Tangyu village, Nagaland, India. Image © Lars Krutak, 2010.
Πιστεύεις ότι το tattoo δεν είναι πλέον ταμπού;
Σήμερα υπάρχουν πολλοί περισσότεροι ακαδημαϊκοί που έχουν tattoo, άνθρωποι που εργάζονται στον τομέα της δικαιοσύνης, άλλοι επαγγελματίες κλπ., Οπότε το τατουάζ είναι προφανώς πιο αποδεκτό στον εργασιακό χώρο. Αλλά φυσικά υπάρχουν ορισμένα μέρη όπου εξακολουθεί να υπάρχει ταμπού, σε κάποια τμήματα των στρατιωτικών και συγκεκριμένων εταιρειών στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν επιτρέπουν την εμφάνιση ορατών τατουάζ στο λαιμό, στα χέρια ή πάνω από τους καρπούς (μανίκια) κλπ. Είμαι περίεργος να δω αν αυτοί οι κανόνες θα αλλάξουν στο μέλλον.
Tattooed skin from the right shoulder of a Pazyryk Chief, Siberia, 400-300 B.C. The State Hermitage Museum, St. Petersburg (#1684/298). Published in Ancient Ink.
Λαμβάνοντας υπόψη τις σπουδές σου στην ιστορική αρχαιολογία, έχεις μέχρι στιγμής συναντήσει τεκμήρια για πρώιμα ελληνικά tattoo;
Στην Ευρώπη, τα πρώτα αρχεία του tattoo τοποθετούνται στον 6ο-5ο αιώνα π.Χ. Τα γραπτά του αρχαίου Έλληνα ιστορικού Ηρόδοτου, περιγράφουν τα ελληνικά τιμωριακά τατουάζ καθώς και αυτά που εφάρμοζαν οι Πέρσες. Υπάρχει ένα κεφάλαιο στο "Ancient Ink" που παρέχει λίγο περισσότερες λεπτομέρειες για αυτό το θέμα, καθώς και πρώιμες ελληνικές πηγές για το τατουάζ μεταξύ των Θρακών και άλλων ομάδων. Στο μεγαλύτερο μέρος τους όμως, αυτά τα αρχαία αρχεία περιγράφουν τις tattoo παραδόσεις ξένων λαών.
Yaari Kingeekuk Walker (St. Lawrence Island Yupik) showing her traditional tattoos. Image © Lars Krutak, 2012. Published in Tattoo Traditions Native North America.
Εργάζεσαι αυτή τη στιγμή σε κάποια νέα έκδοση;
Έχω πέντε project στο τυπογραφείο. Ένα άρθρο για περιοδικό για τα ιατρικά τατουάζ στην Αρκτική και ένα άλλο για τα τατουάζ του Iceman. Πρόσφατα συμπλήρωσα ένα εγκυκλοπαιδικό λήμμα πάνω στην ιστορία του μελανιού, ένα υλικό που χρησιμοποιείται σε αρχαίες μορφές τατουάζ και γραφής. Έχω επίσης δύο κεφάλαια βιβλίων στο τυπογραφείο, ένα έχει να κάνει με το tattoo και τη γήρανση και ένα άλλο για τα Naga tattoo και την αναβίωση των τατουάζ Naga στη βορειοανατολική Ινδία.
Facial tattoos of Anna Aghtuqaayak of Gambell, St. Lawrence Island, Alaska. Image © Lars Krutak, 1997. Published in Tattoo Traditions Native North America.
Πώς βλέπεις το μέλλον;
Γνωρίζω ότι σε μερικά από τα μέρη στα οποία εργάζομαι αυτή τη στιγμή, η τελευταία γενιά των ηλικιωμένων που φέρουν τατουάζ, σύντομα θα φύγει από τη ζωή και πως αυτές οι tattoo παραδόσεις δε θα συνεχιστούν. Πολλές από τις παραδοσιακές έννοιες και πολλοί από τους λόγους για να γίνουν αυτά τα τατουάζ έχουν χαθεί. Οι ιεραπόστολοι, οι κυβερνήσεις κι άλλες δυνάμεις αποικιοκρατίας ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τον χαμό του tattooing. Παράλληλα, το θετικό είναι ότι αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε εξέλιξη πολλά κινήματα αναβίωσης του Ιθαγενούς tattoo. Και πιστέυω ότι οι αυτόχθονες παραδόσεις τατουάζ θα ανακάμψουν. Είναι εδώ για να μείνουν και θα φτάσουν νέους ορίζοντες με τη βοήθεια των ανθρώπων που θα τα φορέσουν στο μέλλον.
Macham Naga chief with tattoos representing his social status, Lahe Region, Myanmar. Image © Lars Krutak, 2014.
Mekeo tattoo revival, Inawi village, Papua New Guinea. Tattoos and image © Julia Mage’au Gray / www.melanesianmarks.com. Published in Ancient Ink.
Mentawai tattooing session, Siberut Island, Indonesia. Image © Lars Krutak, 2007. Published in Magical Tattoos and Scarification: Spiritual Skin (Edition Reuss).
Waima body tattoos, Waima village, Papua New Guinea. These full-body tattoos were received at various rite of passage ceremonies. Image © Lars Krutak, 2012.
Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με την έρευνα του Lars Krutak και για τα υπογεγραμμένα αντίγραφα των βιβλίων του, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του larskrutak.com.
