Το HeartbeatInk Tattoo Magazine συναντήθηκε με το σκληροπυρηνικό κιθαριστικό δίδυμο των old school thrash metallers, Suicidal Angels, μια ανάσα πριν από την headline συναυλία τους στην Αθήνα, στο Gagarin 205. Οι Suicidal Angels είναι ένα από τα πιο πετυχημένα ελληνικά metal συγκροτήματα, με σταθερά ανοδική πορεία. Συζητήσαμε με τον Νίκο Μελισσουργό, frontman και κιθαρίστα του γκρουπ, για την πορεία της μπάντας, τη λατρεία τους για το old school thrash metal, τις προσδοκίες και τις φιλοδοξίες τους, την εγχώρια και διεθνή metal σκηνή, τα μέχρι τώρα highlights της διαδρομής τους και φυσικά για τα tattoos του, τα οποία στην πλειοψηφία τους έχουν γίνει από τον αείμνηστο Σάββα.
Συνέντευξη & Φωτογραφίες: Ινώ Μέη.
Μετά από έξι studio albums και δεκαέξι χρόνια πορείας, πως θα χαρακτηρίζες την εποχή που διανύουν τώρα οι Suicidal Angels;
Θα μπορούσα με απόλυτη ειλικρίνεια να πω, πως πρόκειται για την καλύτερη έως τώρα περίοδο της μπάντας. Έχουμε ένα καινούριο δίσκο, ο οποίος έχει λάβει πολύ καλές κριτικές, επιστρέψαμε από μια πολύ επιτυχημένη ευρωπαϊκή περιοδεία και ετοιμαζόμαστε για μια σειρά από συναυλίες στον ελλαδικό χώρο, όπου θα επισκεφτούμε και πόλεις όπου δεν έχουμε ξαναπάει. Γενικότερα υπάρχει δραστηριότητα και πολύ όρεξη για τον μέλλον.
Παραμένετε «ταγμένοι» στο old school thrash metal;
Μένουμε ταγμένοι στη μουσική που αγαπάμε. Μένουμε ταγμένοι στη μουσική που μεγαλώσαμε κι αυτή ήταν που μας πήρε από τα μούτρα όταν ήμαστε μικροί. Αυτή είναι η μουσική που τα σπάμε και γουστάρουμε και ναι είμαστε και θα παραμείνουμε ταγμένοι σε αυτό. Πάντα θέλουμε να εξελισσόμαστε, να διαφοροποιούμε το στυλ μας ελαφρώς από δίσκο σε δίσκο, στα πλαίσια βέβαια του στυλ που μας αρέσει. Η στασιμότητα σίγουρα δεν είναι κάτι που μας αρέσει ή μας χαρακτηρίζει.
Με ποιες προσδοκίες ξεκινήσατε και ποιες έχετε καταφέρει να πραγματοποιήσετε;
Δεν υπήρχε η προσδοκία για κάτι. Ήταν η διάχυτη κ..λα να παίξουμε μουσική. Να παίξουμε τη μουσική που όπως προείπα, μας πήρε από τα μούτρα. Να δοκιμάσουμε να γράψουμε κι εμείς thrash metal. Να ηχογραφήσουμε, να μπούμε σε στούντιο, να παίξουμε συναυλία, άσχετα ότι ήταν μόνο οι συνομήλικοι μας κι από μικρότερες τάξεις εκεί σαν κοινό. Και ναι τις καταφέραμε όλες αυτές τις προσδοκίες. Μόνο που αντί να είναι το σχολείο μας, πλέον είναι κλαμπ κι αντί για συμμαθητές, το κοινό μας είναι άνθρωποι που μας ακολουθούν και μας στηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια κι αντί για τις μικρότερες τάξεις, τώρα είναι οι δεκαπεντάχρονοι του σήμερα.
Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σας;
Να παίξουμε σε κάθε γωνιά του έως σήμερα γνωστού κόσμου και να συνεχίσουμε να γράφουμε μουσική που μας εκφράζει.
Τα live παραμένουν προτεραιότητά σας;
Βέβαια. Η μπάντα είναι η προτεραιότητα μας. Η μουσική σε πιο γενικό βαθμό θα έλεγα.
Ποιο είναι το πιο «ακραίο» περιστατικό που έχει συμβεί κατά τις περιοδείες σας;
Έχουμε δει να βγαίνουν μαχαίρια και όπλα, κόσμος έχει δοκιμάσει να ανοίξει το tourbus, τροφικές δηλητηριάσεις, μπουνιές μέσα στο λεωφορείο μεταξύ μεθυσμένων μελών μπαντών… Όρεξη να έχεις κι η λίστα είναι μεγάλη και ακραία. Το θέμα είναι να μπορείς να αποφεύγεις τις κακοτοπιές για να μη σε πάρει κι εσένα η μπάλα και βρεθείς μπλεγμένος χωρίς λόγο. Υπάρχουν χώρες που δεν παρέχουν καμία ασφάλεια κυκλοφορίας έξω. Αν θες να το παίξεις καουμπόης, πρέπει να είσαι έτοιμος να υποστείς και τις συνέπειες (γελάει).
Σε ποιες χώρες έχετε τους περισσότερους fans σας;
Δύσκολο να σου πω. Κάθε χώρα είναι και μια έκπληξη. Σίγουρα υπάρχουν μέρη που δεν έχουμε επισκεφθεί και θα θέλαμε να πάμε σύντομα. Πάντως τα μέλη του moshing crew αυξάνονται και πληθαίνουν μέρα με τη μέρα, περιοδεία με τη περιοδεία.
Πώς βλέπεις τη metal σκηνή στις μέρες μας;
Το metal στις μέρες μας είναι ευρέως διαδομένο από άκρη έως άκρη αυτού του πλανήτη. Έχουν ανοίξει αγορές οι οποίες στο παρελθόν, λόγω καθεστώτων και συγκυριών, δεν ήταν δυνατό να πλησιαστούν. Αυτό όμως τα τελευταία χρόνια, έχει αλλάξει. Επίσης, έχουν δημιουργηθεί πολλά παρακλάδια στον χώρο του metal, με αποτέλεσμα να γίνεται περισσότερο δημοφιλές. Παράλληλα, το παραδοσιακό metal έχει επιστρέψει δυναμικά ύστερα από μια μικρή καμπή που είχε κάνει. Γενικότερα η σκηνή έχει δυναμώσει πάρα πολύ, υπάρχουν πάρα πολλά φεστιβάλ, πολλές συναυλίες, πράγμα το οποίο είναι πολύ ελπιδοφόρο.
Πως αντιμετωπίζει η Ελληνική́ σκηνή́ τις μπάντες της και πως οι μπάντες την Ελληνική́ σκηνή́;
Αρχικά θα ήθελα να πω πως η ελληνική σκηνή, τα τελευταία κυρίως χρόνια έχει γιγαντωθεί, συγκριτικά με το πως ήταν δέκα χρόνια πριν. Υπάρχουν καταπληκτικές μπάντες σε όλα τα είδη. Θεωρώ πως αυτό που άλλαξε το παρελθόν, είναι πως άρχισε μια εσωτερική υποστήριξη στις εγχώριες μπάντες. Παλαιότερα οι underground συναυλίες μάζευαν με το ζόρι εκατό άτομα. Αυτό πλέον έχει αλλάξει δραματικά. Ο κόσμος πάει στα εγχώρια live υποστηρίζοντας τις μπάντες που τα απαρτίζουν. Δυστυχώς, αυτό το οποίο λείπει δραματικά, δεν έχει να κάνει με την σκηνή την ίδια, αλλά με τις υποδομές που παρέχονται από το κράτος έτσι ώστε να μπορέσουν οι μπάντες να κάνουν το παραπάνω βήμα. Χρειάζεται πολύς κόπος και προσωπική συνεισφορά για να μπορέσει μια μπάντα να προχωρήσει. Θεωρώ πως μπορούμε να ανταγωνιστούμε τις μπάντες του εξωτερικού στα ίσα όσον αφορά στο κομμάτι της μουσικής. Αυτό που δεν μπορούμε εύκολα να ανταγωνιστούμε είναι οι ευκαιρίες που έχουν οι μπάντες του εξωτερικού.
Ποια αποτελούν τα αδιαμφισβήτητα highlights της μέχρι τώρα πορείας σας;
Highlights… Είναι δύσκολο να μπορέσω να τα απομονώσω διότι έχουν συμβεί πάρα πολλά... Το πρώτο μας συμβόλαιο με δισκογραφική, όπου τότε ήταν κάτι σχεδόν ακατόρθωτο, το support live που είχαμε κάνει το 2007 στους Kreator όπου ο Mille είχε βγει με μπλουζάκι μας στο stage, το συμβόλαιο μας με την Nuclear Blast και την Rock the Nation, το Thrashfest tour, η συμμετοχή μας στο Sonisphere με τους Metallica, Slayer, Anthrax και Megadeth, το Full of Hate tour, όλες οι κυκλοφορίες μας όπου η κάθε μια αντικατοπτρίζει την ψυχολογία της μπάντας εκείνη την περίοδο, την είσοδο του 3ου δίσκου μας “Dead Again” στα γερμανικά, αυστριακά και ελβετικά charts, η παραμονή των επόμενων δίσκων μας στα charts, το πρώτο μας headline tour το 2014, την μετακόμιση μας στη Γερμανία και ο κατάλογος είναι μακρύς… Καθετί το θετικό αποτελεί highlight για εμάς, γιατί όπως προείπα παλεύουμε συνεχώς για το κάτι παραπάνω καθώς η στασιμότητα δε μας αρέσει.
Πότε έκανες το πρώτο σου tattoo και τι είναι;
Το πρώτο μου tattoo αν θυμάμαι καλά το έκανα όταν ήμουν είκοσι τριών χρονών. Απεικονίζει ένα εξώφυλλο της μπάντας μας, το οποίο δεν χρησιμοποιήσαμε τότε, αλλά κοσμεί το εξώφυλλο του live DVD που κυκλοφόρησε μαζί με τον τελευταίο μας δίσκο. Μου το χτύπησε ο εκλιπών Σάββας με τον οποίο είμασταν και φίλοι. Μάλιστα μου είχε κάνει δώρο το τατουάζ που έχω στη γάμπα, το οποίο είναι ένα χιουμοριστικό tattoo, καθώς έχει σχεδιάσει εμένα σε σώμα μπύρας ενώ παίζω επί σκηνής.
Ποια θεωρείς τα πιο «σημαδιακά» tattoos σου;
Όλα τα tattoo που έχω πάνω μου είναι σημαδιακά. Δεν τα έκανα επειδή είναι της μόδας ή ταιριάζει στο “image”. Το tattoο είναι κάτι το οποίο κουβαλάς επάνω σου για μια ζωή. Δε θα έκανα ποτέ κάτι για το οποίο θα υπήρχε έστω κι ο παραμικρός ενδοιασμός, μόνο και μόνο για να πω ότι έχω κι εγώ tattoo. Ίσως να μπορώ να «ξεχωρίσω» το κομμάτι που έχω στο εσωτερικό του δεξιού μου χεριού, διότι δυστυχώς δεν καταφέραμε ποτέ να το τελειώσουμε με το Σάββα…
Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο tattoo style που προτιμάς;
Μου αρέσει η οld school τεχνική και σχολή κυρίως κι επίσης προτιμώ τα ασπρόμαυρα. Έχει κάτι το μαγικό, κατά την άποψή μου το ασπρόμαυρο. Ο τρόπος σκίασης ειδικότερα είναι που έχει όλη τη μαγεία. Σαφώς κι υπάρχουν φανταστικά έγχρωμα σχέδια, αλλά προσωπικά προτιμώ το ασπρόμαυρο.
Γιατί οι περισσότεροι μουσικοί στο χώρο του metal έχουν tattoo; Ποια είναι η γνώμη σου;
Το metal είναι μια μουσική που είναι κόντρα στο ρεύμα και κόντρα στη βλακεία της καθημερινότητας και της ρουτίνας. Το ίδιο είναι και το tattoo. Δεν είναι για τους βολεμένους. Βέβαια τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει πιο δημοφιλές κι έχει πάρει τη μορφή μιας πολύ σοβαρής τέχνης. Αυτό είναι κάτι θετικό γιατί σταμάτησε ο πολύς κόσμος να μας κοιτάει περίεργα λες και βγήκαμε από καμιά φυλακή (γελάει).
*Οι Suicidal Angels παίζουν στην Αθήνα στο Gagarin 205 την Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2017. Μαζί τους οι: Released Anger, Karma Violens και Abyssus.
