Ήταν μια «ανορθόδοξη» συνέντευξη. Οι The Growlers είναι οι τύποι που θες να καθίσεις να πιεις μαζί τους μπύρες ή να τα πιεις σε ένα μπαρ. Αγνοί rock'n'rollas. O Matt ο κιθαρίστας είναι ξαπλωμένος στον καναπέ σε κατάσταση hangover μετά το lip sync της προηγούμενης νύχτας, ο ομιλητικός frontman Brooks ποζάρει δείχνοντας με καμάρι τα tattoo του, με τον Kyle κιθαρίστα - πληκτρά (γνωστό και ως ο Uncle Ronnie) να αποτελεί την «ψυχή του πάρτι» και τον drummer Scott, τον τύπο που θέλεις να κάτσεις να συζητήσεις. Ο Anthony Braun Perry ο μπασίστας ήταν εκείνος που έλειπε ... καθώς έκοβε βόλτες μέσα στο Gagarin 205 για να έρθει στο καμαρίνι μόλις η συνέντευξη είχε πλέον… τελειώσει.
Όλα ξεκίνησαν με τον Scott, να συζητά μαζί μας για την επίσκεψή του στην Ακρόπολη, καθώς και για το πόσο εντυπωσιασμένος ήταν από τα γλυπτά, ενώ μας ρώτησε πού θα μπορούσε να «βαρέσει» ένα tattoo σε στυλ αρχαίο ελληνικό αργά το βράδυ...
Η όλη ατμόσφαιρα είχε κάτι από την πρόσφατη ταινία του Paul Thomas Anderson “Inherent Vice”. Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα...
Συνέντευξη: Ειρήνη Κατσαρά.
Φωτογραφίες: Ινώ Μέη.
Η φάση σας μου θυμίζει την ταινία “Inherent Vice”. Αλήθεια πως προέκυψε η σύντομη εμφάνισή σας στην πρόσφατη ταινία του Anderson;
Brooks: Δεν ξέρω. Ο Anderson γνώριζε τη μουσική μας. Νομίζω πως κάποιος μας έδειξε σ’ εκείνον. Έψαχνε για αυτή την ατμόσφαιρα των sixties – seventies στο Δυτικό Λος Άντζελες και κάποιος μας έδειξε σ 'αυτόν. Είναι πολύ καλός τύπος και ήταν πραγματικά cool και είπαμε «δεν ξέρουμε αν μπορούμε να το κάνουμε, αλλά θα προσπαθήσουμε» και μας λέει «εντάξει, ας το κάνουμε» .
Έχετε κι άλλους φαν από το χώρο του σινεμά, όμως. Όπως για παράδειγμα τον Bill Murray, που βρέθηκε να «τα σπάει» σε συναυλία σας (στο SXSW το 2010, εδώ το σχετικό βίντεο). Είστε κι εσείς θαυμαστές του Murray?
Brooks: Πως μπορεί κάποιος να μην είναι φαν του Bill Murray; Με την έννοια ότι διαθέτει μια καλλιτεχνική ακεραιότητα που δύσκολα βρίσκει κανείς σε άλλον κωμικό.
Matt: Και τότε συνέβη αυτό που λες ότι δεν πιστεύεις ότι συμβαίνει, κανείς δε θα σε πιστέψει… όπου ο τύπος (σ.σ. Murray) κατουράει δίπλα στο φίλο μας. Και του λέμε κανείς δεν πρόκειται να σε πιστέψει ποτέ. Και αυτό είναι το πιο αστείο της ιστορίας. Και του λέει ο φίλος μας: «είσαι ο Bill Murray”; Κι εκείνος απαντά «Όχι». Κι εμείς του λέμε ότι «κανείς δεν πρόκειται ποτέ να σε πιστέψει». Και αυτό είναι το πλέον αστείο της υπόθεσης.
Πού πρωτογνωριστήκατε; Στο γυμνάσιο;
Brooks: Ναι, περπατούσαμε όλοι μαζί στο διάδρομο του σχολείου, κουβαλούσαμε όλοι βιβλία, κοιταχτήκαμε μεταξύ μας - είχαμε αυτή την οπτική επαφή - και είπαμε ας φτιάξουμε μια μπάντα (γελάει)...
Αποκλείεται!
Brooks: Ναι! Χα, χα! Όχι. Συναντηθήκαμε μετά το σχολείο όταν αρχίσαμε να πίνουμε όλοι μαζί και κάπως γνωριστήκαμε μέσα από κοινούς κύκλους.
Ως μπάντα ποιες είναι οι καλλιτεχνικές σας επιρροές;
Brooks: Είμαστε λάτρεις της τέχνης, αλλά ανεκπαίδευτοι, οπότε δε μπορούμε να μιλήσουμε πραγματικά για τέχνη.
Scott: Μου αρέσει η ελληνική τέχνη, όπως η ελληνική κεραμική, τα βάζα, οι αμφορείς, τα αρχαία μοτίβα γενικά. Λατρεύω την απλότητά τους και την αγνότητα αυτής της τεχνοτροπίας. Θα ήθελα να κάνω ένα tattoo με θεματολογία από αρχαία Ελλάδα.
Matt: Μου αρέσει πολύ ο ιμπρεσιονισμός. Είμαι μεγάλος θαυμαστής του Van Gogh.
Kyle: Μου αρέσουν οι βραδιές ερασιτεχνικής κωμωδίας. Όχι με την έννοια της «ακατάλληλης», αλλά της «αρχάριας» κωμωδίας, νομίζω ότι είναι το καλύτερο. Γιατί στην πραγματικότητα δεν είναι αστεία και ακριβώς αυτό είναι που το κάνει αστείο. Μου αρέσει, επίσης, η ελληνική τέχνη του δρόμου (street art).
Brooks: Ασχολούμαι με τις μπάντες εδώ και τόσο καιρό και έτσι δεν μπόρεσα να εντρυφήσω στην τέχνη σε μεγάλο βαθμό. Όταν ήμουν μικρός μου άρεσε η ποπ τέχνη, όπως τα "προφανή". Όπως ο Warhol. Εκτός αυτών, μου άρεσαν μόνο οι μπάντες.
Kyle: Υπάρχει τόσο πολύ Graffiti στην Αθήνα! Βλέπω Graffiti παντού σε αυτή την πόλη. “Greek-ffiti”! Έχετε «βαρέσει» tattoo σε ολόκληρη την πόλη. Δεν έχω ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου τόσα πολλά Graffiti.
Αν δεν είχατε ασχοληθεί με τη μουσική, τι θα κάνατε στη ζωή σας;
Matt: Πιθανότατα θα ήμουν επαγγελματίας body builder.
Brooks: Έμπορος ναρκωτικών (γελάει).
Ας μιλήσουμε λοιπόν για τα tattoo σας. Είστε γεμάτοι… Αλήθεια πόσα έχετε;
Brooks: Τριάντα ένα.
Kyle: Ξέρεις, όταν ήμασταν στην Αυστραλία, ενώ καθόμουν στην μπανιέρα τα μέτρησα και νομίζω ότι είναι περίπου εκατό. Έχουν γίνει από δεκαπέντε - είκοσι διαφορετικούς ανθρώπους.
Είσαι δηλαδή «συλλέκτης» της τέχνης του tattoo”?
Kyle: Ακριβώς, συλλέκτης της τέχνης του tattoo. Είμαι διαθέσιμος να κάνω tattoo, οποιαδήποτε στιγμή κάποιος είναι διαθέσιμος να μου το «χτυπήσει».
Brooks: Μισούσα τα tattoo όταν ήμουν μικρός. Πίστευα ότι ποτέ δεν θα έκανα. Και τότε, μια μέρα ο Matt έρχεται και μου λέει «έλα πάμε να κάνουμε ένα tattoo». Και τότε μεθύσαμε και πήγαμε να «βαρέσουμε». Μου είπε ας «χτυπήσουμε» ένα tattoo που να λέει "I’m Jones’n", επειδή συνάντησε έναν τύπο που τον έλεγαν έτσι και λέει εντάξει, ας το κάνουμε... ως αποτέλεσμα χτύπησε ένα τεράστιο "I’m Jones’n" στο μπράτσο του (γελάει).
Matt: Σιχαίνομαι τα tattoo μου τώρα.
Brooks: Έλα Matt! Τα tattoo σου είναι «άρρωστα»! Ξέρετε ποιο είναι το περίεργο με τα tattoo; Αν μπορούσα να απαλλαγώ από όλα αυτά -αυτή τη στιγμή- θα το έκανα, αλλά αμέσως θα βαρούσα καινούρια.
Τι εννοείς;
Brooks: Θα ήθελα να απαλλαγώ από αυτά που έχω, γιατί δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα για μένα. Ξέρεις, όταν κάποιος ρωτά «τι σημαίνει το tattoo σου», σκέφτομαι «απολύτως τίποτα». Απλά πάρταρα και τα έκανα. Θα ήθελα να τα σβήσω όχι επειδή με κάνουν και ντρέπομαι, αλλά επειδή θα ήταν διασκεδαστικό να ξαναρχίσω. Και ίσως, βέβαια, να ήταν ακριβώς το ίδιο πράγμα: μεθύσι και σκαριφήματα.
Θεωρείτε ότι τα tattoo και το Rock 'n' Roll πάνε χέρι-χέρι;
Brooks: Ναι, πάνε χέρι-χέρι! Και τα δύο είναι τρόποι έκφρασης του «εγώ». Οι άνθρωποι που ασχολούνται με το Rock 'n' Roll είναι σαν τις strippers, έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και επιζητούν την προσοχή. Θέλουν να εκφραστούν. Γι’ αυτό οι strippers, το Rock' n 'Roll και τα tattoo πάνε χέρι-χέρι.
Kyle: Τα tattoo και το να πίνεις Jack Daniels.
Διοργανώνετε το “Beach Goth festival”. Γιατί δεν κάνετε ένα τέτοιο φεστιβάλ και σε κάποιο Ελληνικό νησί;
Matt: Ναι, αυτό θα ήταν φοβερό!
Brooks: Αρχικά δεν γνωρίζαμε τον τρόπο πώς να οργανώσουμε ένα φεστιβάλ, αλλά είμαστε στη διαδικασία που μαθαίνουμε. Θα ήταν ωραίο να το φέρουμε και σε άλλες χώρες, όχι μόνο σε παραλίες, αλλά ακόμα και σε πόλεις.
Το HeartbeatInk Tattoo Magazine ευχαριστεί θερμά την P90 Events για τη βοήθεια και την πραγματοποίηση της συνέντευξης και το Gagarin 205 Live Music Space για τη φιλοξενία της φωτογράφισης.
