Ο φημισμένος Nikko Hurtado παραχώρησε αποκλειστική συνέντευξη στο HeartbeatInk Tattoo Magazine. Μας μίλησε για το ξεκίνημά του, το «παραδοσιακού» τύπου apprenticeship που έκανε και τη σημασία του, τις επιρροές του, τις εμφανίσεις του στην Αμερικάνικη τηλεόραση, την παγκοσμιοποίηση και την εμπορευματοποίηση του tattoo, καθώς και κατά πόσο το tattoo είναι όντως αποδεκτό στις μέρες μας, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στο πόσο τυχερός αισθάνεται.
Φωτογραφίες & συνέντευξη: Ινώ Μέη.
Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με το τατουάζ;
Ξεκίνησα να κάνω tattoo πριν δεκαπέντε περίπου χρόνια. Ένας από τους τότε καλύτερούς μου φίλους τότε, ο Mike Demasi, είχε ξεκινήσει να κάνει τατουάζ δύο χρόνια πριν από ‘μένα και προσφέρθηκε να με μάθει. Οπότε κάπως έτσι ξεκίνησα να κάνω τατουάζ.
Με τί ασχολούσουν πριν;
Ασχολούμουν με τις οικοδομές, απλά δούλευα… Δεν έκανα κάτι καλλιτεχνικό ή δημιουργικό.
Πώς σου προέκυψε το καλλιτεχνικό κομμάτι λοιπόν;
Σχεδίαζα όλη μου τη ζωή, από τότε που ήμουν παιδί. Έκανα και μαθήματα αλλά μετά το σχολείο δεν ασχολήθηκα με την τέχνη, αλλά ασχολήθηκα με τα κατασκευαστικά για δύο-τρία χρόνια και μετά ήρθε το tattoo. Ήμουν πολύ τυχερός.
Οπότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι η επαφή σου με το τατουάζ ήταν ένα αποτέλεσμα συμπτώσεων;
Σε γενικές γραμμές ναι. Είχα σταματήσει να ασχολούμαι με κάθε είδος τέχνης μέχρι που ο φίλος μου άνοιξε το στούντιό του κι έτσι ξεκίνησα να έρχομαι πάλι σε επαφή με την τέχνη, γιατί ξεκίνησα να κάνω tattoo.
Εκεί έκανες apprenticeship;
Ναι, μαθήτευσα με τον «παραδοσιακό» τρόπο της έκφρασης, για περίπου ένα χρόνο. Έπλενα τους σωλήνες, καθάριζα το πάτωμα, έστηνα το τραπέζι, καθάριζα το μαγαζί, τις τουαλέτες, έκανα τα πάντα.
Και τι έγινε έπειτα;
Έκανα tattoo στο στούντιο του Mike για περίπου τρία χρόνια και μετά προχώρησα. Έφτασα να κάνω τατουάζ από το σπίτι μου για ένα εξάμηνο κι έπειτα γνώρισα τον Jamie Schene, ο οποίος δουλεύει μαζί μου τώρα. Δούλεψα στο μαγαζί του, το “Ingition” για τέσσερα περίπου χρόνια και στη συνέχεια άνοιξα το δικό μου, πριν περίπου επτά χρόνια.
Ο κόσμος του tattoo μου έχει φερθεί πολύ καλά. Μέσα στα πρώτα τέσσερα με πέντε χρόνια, βρέθηκαν πολλές καλές ευκαιρίες που μου επέτρεψαν να παρουσιάσω τη δουλειά μου. Μπόρεσα να βγω στην τηλεόραση και βρέθηκα ως θέμα και σε πολλά άρθρα. Έχω ουσιαστικά υπάρξει πολύ τυχερός με το tattooing και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό.
Πώς ασχολήθηκες με την τηλεόραση;
Ήμουν σε ένα show στο TLC, που λεγόταν “Tattoo Wars”, στο οποίο παίρναν μέρος δύο άτομα από διαφορετικά σημεία της χώρας τα οποία θα ανταγωνίζονταν μεταξύ τους και θα συναντιούνταν σε κάποιο convention. Αυτή ήταν η πρώτη μου εμπειρία στην τηλεόραση και μία εβδομάδα αργότερα, γύρισα ένα επεισόδιο με το “LA Ink”, όπου ήταν και η πρώτη φορά που δούλεψα με την Kat Von D. Έκανα tattoo στην Kat στο show και από τότε κι έπειτα έκανα κάμεο εμφανίσεις εδώ κι εκεί στην τηλεόραση. Έχω υπάρξει πολύ τυχερός με τα άτομα που θέλουν να τους κάνω tattoo.
Πιστεύεις πως η τηλεόραση βοήθησε την καριέρας σου να «απογειωθεί» πιο γρήγορα;
Έτσι θα έλεγα, αλλά παρ’όλα αυτά νιώθω πως η καριέρα μου ήταν γρήγορη από την αρχή. Από μαθητευόμενος ακόμη ήμουν πολύ απασχολημένος. Πάντα είχα πολλή δουλειά και πάντα ένιωθα ότι το τατουάζ με «διάλεξε» γιατί δεν το αναζήτησα επίμονα. Από την ημέρα που ξεκίνησα να κάνω τατουάζ, όλα έγινα σχετικά γρήγορα και δεν έχουν επιβραδύνει καθόλου… Απλά είμαι τυχερός και δουλεύω σκληρά, ή τουλάχιστον αυτό προσπαθώ να κάνω.
Μίλησέ μου για το tattoo style σου.
Κάνω ρεαλιστικό τατουάζ. Μου αρέσουν τα πορτραίτα και ο ρεαλισμός, αυτό είναι που με προσελκύει περισσότερο και θέλω να κάνω. Κάνω και χρώμα και άσπρο-γκρι. Θα έλεγα ότι είμαι κυρίως γνωστός για τα colour tattoos μου, αλλά πέρα από αυτό κάνω και black & grey και είναι κάτι που απολαμβάνω.
Πότε ξεκίνησες να επικεντρώνεσαι στο ρεαλισμό;
Θα έλεγα πως μάλλον υπέκυψα στο ρεαλισμό ένα εξάμηνο αργότερα από τότε που ξεκίνησα να κάνω tattoo. Κάνω ξεκάθαρα ρεαλιστικά τατουάζ με χρώμα τα τελευταία περίπου δεκατέσσερα χρόνια. Οπότε το κάνω εδώ και πολύ καιρό. Έπρεπε να μάθω πολλά γιατί στην αρχή δεν ήξερα τι έκανα. Μερικές από τις αγαπημένες μου δουλειές είναι και από τις πρώτες μου γιατί ήταν τόσο «ωμές». Ήταν περισσότερο ενστικτώδες παρά αποτέλεσμα αναζήτησης.
Ποιες είναι οι κύριες πηγές που σε επηρεάζουν στη δουλειά σου;
Στην αρχή της καριέρας μου και για περίπου δέκα χρόνια επηρεαζόμουν από καλλιτέχνες όπως οι Bob Tyrrell, Tom Renshaw, Cory Cudney, Guy Aitchison, Boris, Robert Hernandez. Υπάρχουν τόσοι πολλοί καλλιτέχνες για να θαυμάσεις και είμαι ακόμη επηρεασμένος και εμπνέομαι από αυτούς, παρότι τη σήμερον ημέρα εμπνέομαι περισσότερο από την τέχνη – οποιαδήποτε μορφή τέχνης στον κόσμο. Συνήθιζα να ψάχνω περισσότερο την Αναγεννησιακή περίοδο, την πιο κλασσική τέχνη. Τελευταία έχει αρχίσει να μου αρέσει πολύ η μοντέρνα τέχνη και έχω αρχίσει να παρατηρώ έργα τα οποία δε θα παρατηρούσα υπό άλλες συνθήκες. Οπότε βρίσκομαι να επηρεάζομαι από διαφορετικά πράγματα.
Κατά τη γνώμη σου, υπάρχουν «μόδες» όσον αφορά στο tattooing;
Νομίζω πως τα trends πάντα υπάρχουν στον χώρο μας. Ωστόσο, νομίζω επίσης πως οι άνθρωποι που κάνουν κάτι και το κάνουν καλά, πάντα θα υπάρχουν και θα κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν. Για παράδειγμα ο black & grey ρεαλισμός ξεκίνησε με τον Jack Rudy και ήταν προφανώς κάτι μεγάλο τότε. Είναι όμως εξαιρετικά δημοφιλής και σήμερα και πολύς κόσμος τον επιλέγει, αλλά δεν είναι κάτι καινούργιο.
Αυτή τη στιγμή συναντούμε ποικίλες μίξεις διαφορετικών στυλ tattoo. Μου αρέσει να παρακολουθώ την εξέλιξη του tattooing.
Τί έχεις να πεις για την παγκοσμιοποίηση και την εμπορευματοποίηση του tattoo;
Το τατουάζ έχει βεβαίως γίνει δημοφιλές. Είναι παγκοσμίως επιζητούμενο και πιο συναρπαστικό από παλιά και ναι, η βιομηχανία του τατουάζ είναι μεγάλη αλλά παρ’όλα αυτά πιστεύω πως σε σύγκριση με άλλες είναι σχετικά μικρή. Δεν πιστεύω πως στην ουσία είναι τόσο δημοφιλές όσο πιστεύει ο κόσμος πως είναι. Θεωρώ πως ήταν underground, για να μην πω πολύ-πολύ underground και πιστεύω πως ακόμη είναι κατά κάποιο τρόπο. Πιστεύω πως ακόμη αποτελεί ταμπού κατά κάποιο τρόπο, σε κάποια μέρη, αλλά όχι όπως παλιά. Είναι αποδεκτό αλλά όχι εντελώς.
Όσο η γενιά μου και αυτή που είναι κοντά στη δική μου ωριμάζει ηλικιακά, τόσο πιο δεκτικές γίνονται ως προς το τατουάζ. Επιλέγουν να κάνουν tattoo οπότε το τατουάζ θα γίνει όλο πιο αποδεκτό κοινωνικά, πράγμα που νομίζω πως είναι καλό. Μου αρέσει.
Οπότε δηλαδή, πιστεύεις πως σε σαράντα χρόνια από τώρα το tattoo θα μπορούσε να είναι πλήρως αποδεκτό;
Σίγουρα. Γιατί όλοι θα έχουν κι από ένα tattoo. Θέλω να πω, σκέψου τις γενιές που αυτή τη στιγμή είναι σαράντα, τριάντα, είκοσι χρόνων… Πολλοί από αυτούς έχουν τατουάζ αλλά αν παρατηρήσεις τις μεγαλύτερες γενιές, δεν είναι τόσο διαδεδομένο. Κατά συνέπεια, αυτοί οι άνθρωποι θα γεράσουν και κάποια στιγμή θα πάψουν να «υπάρχουν», οπότε οι επόμενες γενιές θα πάρουν τη θέση τους. Βέβαια ίσως τα παιδιά μας να μη θέλουν να κάνουν τατουάζ, έτσι ώστε να κάνουν την επανάστασή τους.
Αυτή είναι μια πολύ καλή προσέγγιση!
Ναι, τα παιδιά θα λένε, «γ*μα το, δε θέλω να είμαι σαν τους γονείς μου». Δεν μπορείς να ξέρεις πώς μπορεί να εξελιχθεί η κατάσταση.
Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο Παρίσι, σε ένα Ευρωπαϊκό συνέδριο τατουάζ. Παρατηρείς διαφορές μεταξύ ενός Ευρωπαϊκού κι ενός Αμερικανικού convention;
Με την παγκοσμιοποίηση που επικρατεί, πιστεύω πως είναι πάνω κάτω το ίδιο. Νομίζω πως ο κόσμος αλλάζει κι όσον αφορά στο τατουάζ, τα μέσω κοινωνικής δικτύωσης, και κυρίως το Instagram, άλλαξαν τα πάντα, τα έκαναν τόσο «μικρότερα».
Αυτό το tattoo festival είναι από τα μεγαλύτερα στα οποία έχω συμμετάσχει όπως επίσης κι ένα από τα πιο cool. Παγκοσμίως αυτή τη στιγμή, υπάρχουν πολλές διοργανώσεις σχετικές με το τατουάζ που δεν έχουν το ίδιο επίπεδο. Πολύς κόσμος διοργανώνει convention απλά και μόνο για να βγάλει χρήματα.
Στην εποχή όπου ζούμε, υπάρχουν πολλοί νέοι που θέλουν να γίνουν tattooers. Το tattooing έχει «αποδείξει» πώς αποτελεί πλέον επάγγελμα και μάλιστα ένα πολύ καλό επάγγελμα για αρκετούς. Ποια θα ήταν η συμβουλή σου προς το νέο αίμα;
Πριν καταφέρω να βρω ένα μέρος για να μαθητεύσω, προσπάθησα να μπω στο χώρο του τατουάζ όπου υπήρξαν άνθρωποι που μου είπαν πως δεν θα καταφέρω και πως δε θα γίνω ποτέ ένας καλός tattooist και πως θα ήταν καλύτερο να τα παρατήσω. Δέχθηκα πολύ απόρριψη στην αρχή. Πιστεύω πως αν πραγματικά θέλεις κάτι και είσαι παθιασμένος με αυτό, πρέπει να το κυνηγήσεις. Απλά πρέπει να γίνει με το σωστό τρόπο, μαθήτευσε και κάνε το με όλη σου την καρδιά, με αγάπη, με πάθος και δώσε τον καλύτερό σου εαυτό.
Δεν πολυανησυχώ για όλα αυτά, ξέρω πολύ κόσμο που είναι πολύ αρνητικοί, του τύπου: «μην το κάνεις, μη γίνεις tattooist”, αλλά προσωπικά, ήταν το καλύτερο πράγμα που συνέβη στη ζωή μου, οπότε γιατί να πω σε κάποιον να μην το κάνει;
Ακολούθα τα όνειρά σου, κάνε ό,τι θέλεις αλλά κάνε το σωστά και με σεβασμό προς το τατουάζ και τους καλλιτέχνες που υπήρξαν πριν από ‘σένα. Ναι, είναι μια καλότυχη ζωή.
Tattoo work photographs courtesy of Black Anchor Collective.
