Ο ταλαντούχος Γιάννης Πιπεράκης, γνωστός ως Dr Pepper, μίλησε στο HeartbeatInk Tattoo Magazine για το ξεκίνημά και την πορεία του, τη σημασία του να δουλεύει με τα δικά του δεδομένα, τον "εθισμό" που προκαλεί το tattoo, την ύπαρξη tattooers για όλα τα γούστα, την αποδοχή και τον σεβασμό με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι Έλληνες tattoo artists στο εξωτερικό καθώς και για την επερχόμενη εξελικτική αλλαγή-διάνθιση του γνωστού και αναγνωρισμένου ρεαλιστικού στυλ του.
Φωτογραφίες & συνέντευξη: Ινώ Μέη.
Πες μου πως ακολούθησες αυτό το μονοπάτι στην ζωή σου;
Μου άρεσε το tattoo και ήθελα, αρχικά, να το κάνω σα χόμπι. Το 2000 είχα μόλις τελειώσει τις σπουδές μου στη Γραφιστική και είπα πριν πέσω στη «ρουτίνα» της δουλειάς να κάνω κάτι για μένα. Να κάνω ένα μεγάλο ταξίδι, γιατί μετά δεν ήξερα τι θα επακολουθήσει. Και το έκανα. Δούλεψα ένα καλοκαίρι, έβγαλα λεφτά και τα μάζεψα και πήγα στην Ουγγαρία. Εκεί έκατσα έξι μήνες σε ένα tattoo studio, έμαθα κάποια βασικά και γύρισα έχοντας στην κατοχή μου μοτεράκια, βελόνες και χρώματα, καθώς τότε στην Ελλάδα δεν υπήρχαν tattoo supplies ούτε πολλές επιλογές όσον αφορά το tattoo. Ξεκίνησα σιγά σιγά να «χτυπάω» στο σπίτι με σκοπό, όπως σου είπα, να το κάνω σα χόμπι και όχι σαν επάγγελμα.
Το tattoo πώς προέκυψε να αποτελεί κομμάτι από τα ενδιαφέροντά σου;
Επειδή ζωγράφιζα, οι φίλοι μου κατά καιρούς με παρακινούσαν να ασχοληθώ με το tattooing και σκέφτηκα γιατί να μη το δοκιμάσω; Στην ουσία ήταν ιδέα φίλων, έκανα μια δοκιμή και το ένα έφερε το άλλο. Πήγε καλά στην πράξη. Ίσως αυτό που με τράβηξε να ήταν το γεγονός ότι μου φάνηκε κάτι το διαφορετικό για εκείνη την εποχή.
Στη συνέχεια πως εξελίχθηκε η σχέση σου με το tattooing;
Επιστρέφοντας από την Ουγγαρία το 2001, αρχικά έπαιρνα βελόνες και τις κολλούσα μόνος μου, όπως συνηθιζόταν τότε. Όμως δεν έμενα ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα οπότε απευθύνθηκα στο Dermagrafics, το οποίο είχε καλό όνομα σε θέματα υγιεινής . Για να σιγουρευτούν ότι δε δίνουν βελόνες σε σφάχτες, μου ζήτησαν να δουν δουλειές μου κι όταν είδαν ότι οι δουλειές για αρχάριο ήταν αρκετά καλές, μου έκαναν την πρόταση συνεργασίας. Είχα ξεκινήσει βέβαια να δουλεύω και σε μια εταιρεία σχεδιασμού ρούχων για το Λονδίνο, οπότε στην αρχή πήγαινα τα απογεύματα μετά τις πέντε που σχολούσα και προλάβαινα ένα ραντεβού στο στούντιο, ενώ παράλληλα έκανα apprenticeship με τον Δημήτρη Αρώνη. Όταν άρχισαν να μην πηγαίνουν τα πράγματα καλά στην πρωινή μου δουλειά, είχα έτοιμη την «πρόταση». Οπότε ήρθε πολύ φυσιολογικά όλο αυτό, δεν το πίεσα. Στο Dermagrafics έμεινα μέχρι και το 2012. Αργότερα την ίδια χρονιά, άνοιξα το δικό μου στούντιο, το Dr Pepper Tattoo.
Συνεπώς, σε «τράβηξε» περισσότερο το tattoo σε σχέση με τον χώρο της μόδας;
Δεν κρύβεται κάποια «μαγική» ιστορία πίσω από αυτό. Ξεκίνησα τελείως πειραματικά το tattoo. Είπα «γιατί να μην κάνω κάτι πέρα από τα γραφιστικά»; Μπορεί να μη με τραβούσε, απλά έτυχε με τράβηξε, πήγε καλά και στο τέλος φυσικά με κέρδισε σε σχέση με την προηγούμενη δουλειά μου. Δεν υπάρχει «λαβράκι» πίσω από αυτό (γελάει).
Μπορούμε δηλαδή να πούμε πως η full-time ενασχόλησή σου με το tattoo, ήταν θέμα συγκυριών;
Ναι, στη ζωή μας υπάρχει ο παράγοντας τύχη. Όσο καλοί και να είμαστε σε κάτι, είτε θέλουμε να το πιστέψουμε είτε όχι, πάντα παίζει ρόλο και η τύχη. Οπότε εμένα με βοήθησε. Απλά πράγματα.
Τι άλλαξε όταν άρχισες να επιδίδεσαι 100% με το tattooing;
Όταν το tattooing έγινε η μόνη ασχολία μου, μπήκα ολοκληρωτικά μέσα στην ρουτίνα και τρόπο δουλειάς ενός tattoo studio εκείνης της εποχής. Στην αρχή ακολουθούσα τους κανόνες του studio που ήμουν, όπως είναι φυσικό, αλλά στην ουσία ο τρόπος που δουλεύω τώρα, ξεκίνησε να διαμορφώνεται όταν γνώρισα τα άτομα που ταίριαζαν στη δική μου ιδιοσυγκρασία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Luba Goldina, μια tattooist ρωσικής καταγωγής που μένει στην Τουρκία και που όταν γνωριστήκαμε την επισκέφτηκα στο στούντιό της και είδα πως δούλευε. Ήταν τελείως διαφορετικός ο τρόπος της από αυτόν που είχα γνωρίσει. Εκείνη γνώριζε τους πελάτες προσωπικά, της λέγαν τις ιστορίες τους και καθόταν και τους έβγαζε ολόκληρο πίνακα. Ετοίμαζε το κάθε tattoo, πριν το βαρέσει, στο χέρι - ζωγραφική. Σίγουρα αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο για τα καθημερνά δεδομένα της δουλειάς. Εμένα παρόλα αυτά, αυτό με ξετρέλανε και προσπάθησα να το υιοθετήσω όσο γίνεται. Τότε ξεκίνησα να προετοιμάζω καλύτερα και τα περισσότερα από τα tattoo που ήταν να “βαρέσω”.
Τι εποχή ήταν αυτό;
Κατά το 2008. Τότε θεωρώ πως άρχισα λίγο να διαφοροποιούμαι και να αλλάζω, καλλιτεχνικά, σε αυτό που είμαι τώρα. Δυστυχώς, οι προτεραιότητες μου είχαν αρχίσει πλέον να διαφοροποιούνται με αυτές του studio που βρισκόμουν, με συνέπεια την λήξη της συνεργασίας μας λίγα χρόνια αργότερα. Γι’ αυτό τώρα σε αυτό το studio προσπαθώ να περάσω στα παιδιά την πιο προσωπική επαφή με τον πελάτη και τις πιο custom δουλειές.
Παλιά υπήρχαν λίγα σχέδια και διάλεγες από αυτά. Στις μέρες μας, το βρίσκω χαζό να κάνεις έτοιμα σχέδια. Έρχονται κάποιοι και μου λένε «θέλω αυτό», και τους εξηγώ ότι δεν υπάρχει περιορισμός και ότι είναι κουτό να κάνεις τα ίδια.
Πως και πήρες την απόφαση να ανοίξεις το δικό σου tattoo studio;
Η αλήθεια είναι πως είχα πολλές προτάσεις, αλλά διάλεξα τον πιο δύσκολο δρόμο, καθώς όλες οι προτάσεις προϋπέθεταν ότι θα είχα συνεργάτες που ενδεχομένως δεν θα είχαν την ίδια νοοτροπία με εμένα, όσον αφορά την προσωπική επαφή, την πολλή προσπάθεια κλπ. Όλες οι επαγγελματικές προτάσεις που μου έγιναν μέσα κι έξω από τον χώρο, φοβόμουν ότι ενώ μπορεί να με βοηθούσαν στην αρχή, μετά θα ξαναέβρισκα μπροστά μου προβλήματα, οπότε πήρα τη δύσκολη απόφαση να κάνω κάτι μόνος μου.
Τελικά, πώς σου «βγήκε» όλο αυτό;
Αρκετά δύσκολα στην αρχή, αφού ούτε οικονομικά είχα κάνει κάποια προετοιμασία, ούτε ήξερα από διαχείριση μαγαζιών. Εγώ μόνο να ζωγραφίζω ήξερα. Εδώ βοήθησαν πολύ οι γνώσεις της Αγγελικής που ήταν ήδη στο χώρο, με την οποία ξεκινήσαμε μαζί έχοντας το ίδιο όραμα και ανέλαβε το management του μαγαζιού. Ευτυχώς ήμουν ήδη αρκετά χρόνια στο χώρο, ώστε να πατήσω στην εμπειρία που είχα. Δεν ήξερα πως θα πάει. Μπορεί να μη πήγαινε καλά. Ήταν ρίσκο - με προσωπικό κόστος καθώς όταν άρχισε να «στρώνει» το μαγαζί έκανα εγχείρηση αφαίρεσης χολής - αλλά τελικά απέδωσε.
Πλέον, πως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση;
Δεν υπάρχει τέλος, γιατί όσο πάνε καλύτερα τα πράγματα δεν το βάζεις κάτω, εγώ τουλάχιστον. Και θέλω να εξελισσόμαστε ως studio. Καταρχήν, προτεραιότητά μου είναι να μεταφέρω τις γνώσεις και την εμπειρία μου στα παιδιά που είναι εδώ. Πλέον, χαίρομαι που υπάρχει κόσμος που ξέρει και αποδέχεται τη δουλειά μου οπότε στόχος μου είναι να μαθευτεί όλο το studio και το πόσο καλή δουλειά κάνουν και οι υπόλοιποι tattoo artists με τους οποίους συνεργάζομαι, διότι βρίσκονται εδώ μετά από πολύ καλή έρευνα. Επίσης, ασχολούμαστε και με το κομμάτι του εμπορίου (μπλούζες, καπέλα, κοσμήματα κλπ) με σκοπό να βγάλουμε κάτι πιο δημιουργικό συνολικά. Προσπαθούμε όσο το δυνατόν για την καλύτερη ποιότητα, ώστε να ανταποκρίνεται και στην ποιότητα που πιστεύουμε ότι έχουμε και στο tattoo. Οπότε τα πράγματα δεν έχουν ηρεμήσει. Με το που πάει κάτι καλά, ανοίγουμε καινούργια κεφάλαια. Έχουμε δηλαδή πολύ δρόμο μπροστά μας ακόμα. Τώρα το τι θα βγει και πως θα βγει δεν το ξέρουμε.
Πέρα από την γοργή πρόοδο του στούντιο έχω την εντύπωση ότι και η δική σου πρόοδος τα δύο-τρία τελευταία χρόνια που βγήκες στο εξωτερικό, ήταν εξαιρετικά γοργή. Τι είναι αυτό που σε ώθησε στο να εξελιχθείς σε αυτό το βαθμό;
Ήταν δυο οι βασικοί παράγοντες. Πρώτον ότι δουλεύω πλέον με τα δικά μου δεδομένα, τα οποία σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να λογοδοτήσω σε κάποιον ή να συμβιβάζομαι με τα δεδομένα κάποιου άλλου. Και δεύτερον είναι ότι έχω πολύ καλές επαφές, δηλαδή με το που άνοιξε το studio ξεκίνησα τα ταξίδια. Αυτό που παίρνεις από τα ταξίδια είναι οι εμπειρίες, δε θα πας να δουλέψεις για να βγάλεις λεφτά. Σε αυτό το στάδιο στοχεύεις στις γνωριμίες και στην ανταλλαγή απόψεων. Επίσης, έχω κάνει πολύ καλές επαφές και στο εσωτερικό, όπως με τους Dirty Roses. Ομολογώ πως θαυμάζω πολύ τον Κώστα Τζηκαλάγια. Είναι τόσα χρόνια στο χώρο και συνεχίζει και βγάζει σχέδια κάθε μέρα! Επιπλέον με τα ταξίδια, κατάφερα να γνωρίσω έναν tattoo artist που θαυμάζω εδώ και πολλά χρόνια στον ρεαλισμό τον Matteo Pasqualin, με τον οποίο μάλιστα έχουμε κρατήσει φιλική επαφή. Οπότε έχω καλά πρότυπα και επαφές που με επηρεάζουν θετικά.
Η αντιμετώπιση σου από τον κόσμο στο εξωτερικό είναι διαφορετική σε σχέση με αυτήν που έχεις στην Ελλάδα;
Έξω είμαι λίγο πιο δημοφιλής για το στυλ μου απ’ ότι στην Ελλάδα. Κατά βάση, επιλέγω να πηγαίνω σε ορισμένες χώρες όπου αρχίζω να δημιουργώ κύκλους. Συγκεκριμένα, σε Γαλλία, Ιταλία, Ελβετία και Ισπανία έχω ξεκινήσει μεγάλα κομμάτια, που σημαίνει ότι όταν επιστρέψω θα τα συνεχίσω. Τις περισσότερες φορές έρχονται φίλοι των πελατών μου που έχουν δει δουλειά μου και θέλουν με την σειρά τους κάποιο δικό μου κομμάτι κι είναι σε φάση «βάλε με στο πρόγραμμα και κάνουμε ό,τι θέλεις εσύ». Φαίνεται να σε αποδέχονται πιο πολύ.
Θεωρείς πως «σέβονται» περισσότερο τη δουλειά σου;
Έχουν άλλη νοοτροπία. Γενικά βλέπουν τους καλλιτέχνες διαφορετικά.
Θα χαρακτήριζες την περίοδο που διανύεις τώρα, ως την καλύτερη σου μέχρι σήμερα;
Αισθάνομαι ότι έχω πολύ δρόμο ακόμα. Μέχρι στιγμής έχω χίλια δυο πράγματα στο κεφάλι μου και θέλω από εδώ και πέρα, να βρω περισσότερο χρόνο ώστε να ξαναπιάσω κανένα μολύβι και κανένα πινέλο. Τότε πιστεύω ότι θα αρχίσω να φτάνω στο επίπεδο που θέλω. Δηλαδή είμαι στο 60% αν θέλεις να το θέσεις έτσι, σ’ αυτό που θέλω να φτάσω και πιστεύω ότι θα τα καταφέρω. Τον σκέτο ρεαλισμό τον έχω φτάσει σε ένα επίπεδο, αλλά πλέον θέλω να το εξελίξω. Θέλω να βάλω κάτι πιο προσωπικό πέρα από την αισθητική του contrast, τα βαθιά χρώματα κλπ και να αρχίσω να εντάσσω και γραφιστικά στοιχεία. Το οποίο για να το προτείνεις όμως προς τα έξω, σημαίνει ότι πρώτα πρέπει να το προτείνεις στο χαρτί και σε μερικά παραδείγματα. Έχω ήδη ξεκινήσει αλλά για να το κάνω σωστά πρέπει να βρω λίγο τον χρόνο να προετοιμαστώ καλύτερα, οπότε πιστεύω από την καινούρια σεζόν να αρχίσουν τα πράγματα να πηγαίνουν όπως πραγματικά τα θέλω.
Οπτικά θα ήθελα να δώσω μια πιο μεγάλη ποικιλομορφία στο tattoo. Με την εμπειρία που έχω και την τεχνική που έχω εξελίξει, θα κρατήσω τον ρεαλισμό και τις γνώσεις πάνω σε αυτόν αλλά δε θέλω στο σύνολο του το tattoo να είναι φορτωμένο, μονοκόμματο και όλο σκιές. Θέλω να αναπνέει και με γραφιστικά στοιχεία, με flat επιφάνειες. Να κατευθύνω το μάτι εκεί που θέλω περισσότερο, κάτι που τώρα το κάνω με τον ρεαλισμό, αλλά με τα γραφιστικά στοιχεία πιστεύω ότι θα το ενισχύσω. Θέλω να φύγω από τον καθαρό ρεαλισμό.
Δηλαδή, κατά κάποιο τρόπο θα «επανέλθεις» στην αρχική σου ιδιότητα...
Άπλα θα προσπαθήσω να έχω περισσότερες επιρροές από αυτή!
Από τη στιγμή που ο ρεαλισμός παραμένει εξαιρετικά δημοφιλής στη χώρα μας, πως νομίζεις ότι θα αντεπεξέλθει ο κόσμος στην επικείμενη αλλαγή του ρεαλιστικού στυλ σου;
Η επιθυμία μου είναι να εξελίξω αυτό που κάνω. Το ξέρω ότι ενδέχεται να είναι δύσκολο, καθώς οι πελάτες που έχω έρχονται από την Αθήνα, την επαρχία και το εξωτερικό και μου λένε «ήθελα να έρθω σε σένα γιατί έχω δει την ποιότητα σου, το στυλ σου που δεν έχει γραμμές και τα βγάζεις τόσο καθαρά». Ενώ εγώ, τώρα, θέλω να βάλω γραμμές και να το αλλάξω. Είναι λίγο δύσκολο αυτό.
Θα ρισκάρεις.
Εγώ το βλέπω στην ουσία σαν εξέλιξη και ως κάτι ενδιαφέρον. Άμα κάνω τα ίδια συνέχεια, βαριέμαι. Γι’ αυτό παρόλο που τα τελευταία χρόνια είμαι πιο γνωστός για το ρεαλιστικό μου στυλ, πιστεύω πως δεν έχω ταυτοποιηθεί αποκλειστικά με αυτό. Δηλαδή πέρα από τον ρεαλισμό αγγίζω κι άλλα στυλ εφόσον το επιλέξω.
Θεωρείς δηλαδή ότι ένας tattoo artist είναι πιο «ολοκληρωμένος» όταν είναι πιο σφαιρική η κατάρτισή του;
Οι βάσεις είναι απαραίτητες. Από κει και πέρα, ο κάθε artist εξελίσσεται. Σίγουρα για μένα, χρειάζεται μια σφαιρική κατάρτιση για μια πιο συνειδητοποιημένη εξέλιξη.
Αυτή τη στιγμή, πως θα χαρακτήριζες το στυλ σου;
Τώρα είναι κυρίως ρεαλιστικό. Black & Grey, με λεπτομέρειες και έντονα contrasts. «Επενδύω» κυρίως στην ποιότητα και στην διαχρονικότητα, γι’ αυτό και είμαι λίγο αργός. Κοιτάω να κάνω καθαρά κοψίματα, όμορφα ντεγκρανταρίσματα και όλα αυτά απαιτούν χρόνο. Δεν μπορείς να έχεις και καλή ποιότητα - διαχρονική και γρήγορη δουλειά! Μακάρι να υπήρχε τρόπος, να τον ήξερα κι εγώ.
Όταν αναφέρεσαι στη διαχρονικότητα, εννοείς το να «μένει» στο δέρμα το tattoo με την πάροδο του χρόνου;
Ναι, ακριβώς.
Ο «αγώνας» του realistic tattoo σε σχέση με τον χρόνο...
Αν έχεις παρατηρήσει, τα περισσότερα tattoo μου, προσπαθώ να τα βγάζω επουλωμένα. Δεν ανεβάζω κάθε ημέρα φωτογραφίες, προτιμώ να περιμένω να «έρθουν» και να τα βγάλω όπως έχουν επουλώσει και όπως έχουν μείνει. Αυτό για μένα είναι το πιο σημαντικό.
Στη χώρα μας πως τα βλέπεις τα πράγματα όσον αφορά το tattoo;
Πολύ καλά. Λόγω ανταγωνισμού – άμιλλας υπάρχει εξέλιξη. Υπάρχουν καλοί και κακοί tattooers όπως παντού, αλλά από αυτά που βλέπω έχουμε πολλούς καλούς καλλιτέχνες, τους οποίους θαυμάζω και ακολουθώ και με επηρεάζουν Θα σου πω ένα σκηνικό που έλεγα και στον Βασίλη (σ.σ. Έξαρχο, ιδιοκτήτης του Medusa Tattoo) όταν γνωριστήκαμε. Στο εξωτερικό μας έχουν σε πάρα πολύ μεγάλη υπόληψη τους Έλληνες τατουατζήδες. Βρισκόμουν στη Γαλλία σε ένα στούντιο και βαρούσα ένα μανίκι κι έρχεται ένας τατουατζής που δούλευε εκεί και κάθεται από πάνω μου και χαζεύει και λέει «πω-πω φοβερό» και φωνάζει τον φίλο του, τατουατζής και εκείνος, «έλα να δεις τι κάνει» και έρχεται ο άλλος, κοιτάει και λέει «ε βέβαια, αφού είναι Έλληνας τι περιμένεις;». Αυτό επιβεβαιώνει το πώς μας βλέπουν έξω.
Μεταξύ σας υπάρχει αλληλοϋποστήριξη;
Σε γενικές γραμμές υπάρχει. Βλέπω μια αισιοδοξία, ενώ μόνο καλό βγαίνει από τις συνεργασίες, γιατί δουλειά υπάρχει για όλους, οπότε δεν υπάρχει λόγος να θες να ρίξεις τον άλλον για να ανέβεις εσύ. Δηλαδή τουλάχιστον σε εμένα έρχονται πολλοί τατουατζήδες να κάνουν κομμάτια. Εγώ πηγαίνω σε άλλα studios, έρχονται από άλλα studios εδώ, καλλιτέχνες για καφέ, για να τα πούμε, σε κάποιο event κλπ.
Θεωρείς ότι υπάρχει δουλειά για όλους παρόλο που στις μέρες μας είναι τα πράγματα πιο «δύσκολα»;
Στις μέρες το tattoo πουλάει, αυτό είναι η αλήθεια! Εγώ φρενάρω πολύ κόσμο από πελάτες μου. Μου λέει ο άλλος «έχω οικογένεια, έχω κατεβάσει ένα μανίκι, έχω μείνει χωρίς δουλειά, πάμε στο άλλο μανίκι». Λέω: «κάτσε ρε. Χόρτασέ το. Δεν είναι προτεραιότητα σου το tattoo». Τρελαίνεται ο κόσμος. Ίσως γιατί είναι από τα λίγα πράγματα που δεν έχουν καταφέρει να τους τα αφαιρέσουν.
Πιστεύεις ότι τίθεται θέμα εθισμού;
Εθισμός... ναι. Είναι κάτι σαν προσιτή πολυτέλεια, που σου μένει και το γουστάρεις και σε ανεβάζει ψυχολογικά. Πολλοί έχουν έρθει κατά καιρούς χάλια ψυχολογικά και θέλουν να κάνουν tattoo είτε γιατί χώρισαν, είτε γιατί έφυγε κάποιος δικός τους ή οτιδήποτε. Πιάνουμε λίγη κουβεντούλα, κάνουμε το tattoo και όταν φεύγουν αισθάνονται καλύτερα.
Το κομμάτι της μόδας στο tattoo πως το αντιλαμβάνεσαι;
Υπάρχει. Ας είναι καλά και ο Σκαρμούτσος και όσοι βγήκαν στην τηλεόραση και τα απενοχοποιήσαν. Εμείς το «εκμεταλλευόμαστε» οικονομικά αλλά και καλλιτεχνικά, γιατί όσο περισσότεροι άνθρωποι θέλουν και ψάχνουν, τόσο υπάρχει ζήτηση και τόσο πιο εύκολα μπορείς εσύ να προτείνεις καινούργιες ιδέες. Γιατί είναι πλέον πιο ανοιχτόμυαλος ο κόσμος όσον αφορά το tattoo και έτσι εξελισσόμαστε κι εμείς. Αυτό είναι το ζητούμενο κιόλας.
Θεωρείς ότι ο κόσμος έχει αρχίσει να διαμορφώνει μια «tattoo συνείδηση» στη χώρα μας;
Όσο περισσότερος κόσμος κάνει tattoo τόσο το βλέπεις πιο πολύ στην καθημερινότητά σου και τόσο το δέχεσαι. Έχουμε δρόμο πιστεύω ακόμα στο να το δούμε πιο συνειδητά. Αλλά από την άλλη, ο καθένας το συνειδητό το ορίζει όπως νομίζει. Δεν είναι κάτι στάνταρ. Γενικά στο tattoo, πιστεύω ότι δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Ο καθένας το προωθεί όπως θέλει και ο κόσμος είναι ελεύθερος να κάνει την επιλογή του για το που θα απευθυνθεί. Υπάρχουνε τα πάντα και ο καθένας πάει στον τατουατζή που του ταιριάζει.
Άρα ο καθένας παίρνει το tattoo που του «αξίζει»;
Μπράβο, ο καθένας έχει τον τατουατζή που του αξίζει. Όπως έχει πει ο Δημήτρης ο Αρώνης και ισχύει. Σοφά λόγια. Γιατί όντως έχεις τις επιλογές. Θέλεις να πας στον τάδε επειδή είναι «μάγκας» ή «δημοφιλής». Μπορεί να πάρεις μέτρια δουλειά, αλλά θα έχεις πάει στον τατουατζή που είναι «μάγκας». Προσωπικά, σε καμία περίπτωση δε θα κρίνω αν έκανε καλά ή όχι.
Το ευρύτερο κοινό πιστεύεις ότι το ψάχνει;
Το ευρύτερο κοινό δυστυχώς όχι ακόμα, αλλά καλά το πάει, όσο περνάει ο καιρός πιο πολύ.
Πάντως, ο κόσμος οφείλει να κάνει καλή έρευνα πριν πάει για tattoo και δεν του φταίει κανείς άλλος, γιατί αν ο καλλιτέχνης δεν είναι υπεύθυνος αυτό φαίνεται στις δουλειές του.
Κι αν ο άλλος είναι τελείως πρωτάρης και δεν έχει αναπτύξει το κριτήριο ώστε να ξέρει από αυτά τα πράγματα;
Ναι, να σου πω κάτι; Αν ήταν να αγοράσεις μηχανή και δεν είχες ιδέα από μηχανές, δεν θα ήμουν υποχρεωμένος να ψάξω, να ρωτήσω, να διαβάσω συγκριτικά tests και να κάνω test drive; Μετά δε θα μου έφταιγε η μηχανή αν δεν μου έβγαινε καλή; Είναι θέμα λίγο κοινής λογικής, αλλά άντε βρες την...
Τι σου έχει προσφέρει το tattoo σε προσωπικό επίπεδο;
Όταν βγαίνει κανένα κομμάτι όπως ακριβώς το γουστάρω, και βγαίνει ακόμα καλύτερα από ότι φανταζόμουν πιάνω τον εαυτό μου να χαμογελάει. Οπότε είναι μια σχεδόν καθημερινή ικανοποίηση. Είναι σα να έχεις κάνει sex. Κι άμα βλέπεις και τον πελάτη στον καθρέφτη και καταλαβαίνεις, από τα μάτια του, ότι γουστάρει, σου δίνει την καλύτερη ικανοποίηση που μπορεί να σου δώσει κάποια ασχολία.
Σε πέντε χρόνια που θα ήθελες να είσαι;
Θα ήθελα να φτάσω στο στιλ εκεί που σου είπα. Ένα στυλ το οποίο θα σέβεται και πιο πολύ το tattoo, θα έχει περιγράμματα κλπ. Το άκουσα και τις προάλλες που ήμουν στο Μιλάνο, να συζητιέται ότι πολλοί ρεαλιστές με πολύ καλό επίπεδο που δεν είχαν λόγο να το γυρίσουν, το έχουν γυρίσει σε ένα πολύ πιο απλουστευμένο στυλ.
Τι εννοείς πιο απλουστευμένο;
Γυρνάνε λίγο προς τα πίσω, όσον αφορά το τεχνικό κομμάτι. Η επιστροφή γίνεται συνειδητά.
Θεωρείς ότι το κομμάτι της τεχνικής έχει φτάσει σε ένα σημείο και δεν δύναται να πάει παραπέρα;
Εκεί που πιστεύεις και λες ότι το τερμάτισαν, βλέπεις κάτι ακόμα πιο εξωφρενικό. Εγώ τις προάλλες είδα ένα κομμάτι από έναν άγνωστο Ρώσο και κάνω ζουμ και λέω αποκλείεται αυτό να είναι ζωντανό και ψάχνω και βρίσκω μικροατέλειες που αποδεικνύουν ότι είναι όντως κανονικό tattoo. Αισθητικά δεν υπάρχει περιορισμός. Και ευτυχώς, γιατί αν υπήρχε τέλος και έλεγες ότι εγώ έφτασα, μετά θα έπρεπε να σταμάτησες - να αλλάξεις επάγγελμα.
Tattoo work photographs courtesy of Dr Pepper Tattoo.
Giannis Piperakis' Fine Art.
