Ο Mikaël De Poissy έγινε παγκοσμίως γνωστός με το περίφημο και μοναδικό tattoo style του, στο οποίο αναμιγνύει vitro μαζί με ιστορικά στοιχεία από διάφορους πολιτισμούς, καθώς και θρησκευτικά θέματα. Το HeartbeatInk Tattoo Magazine είχε την ευκαιρία να συναντήσει τον ταλαντούχο και σεμνό Γάλλο στο "Le Mondial du Tatouage", όπου εκθέτονταν και κάποιοι πίνακες από το ζωγραφικό του έργο. Ο Mikaël De Poissy είχε την ευγένεια να μας καλέσει στο tattoo στούντιό του στο Poissy, όπου έλαβε χώρα η συνέντευξη αυτή. Ο Mikaël De Poissy συνδιοργανώνει με τις συναδέλφους του Miss Atomik και Cécile Lasalle το Rennes Tattoo Convention, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στις 6 και 7 Ιουνίου στην όμορφη πόλη της Rennes στη βόρειο-δυτική Γαλλία. Η ομάδα του HeartbeatInk θα είναι εκεί, μετά από την ευγενική πρόσκληση του Mikaël και θα συμμετέχει με δικό της περίπτερο.
Φωτογραφίες & συνέντευξη: Ινώ Μέη.
Πώς προέκυψε το όνομα σου Mikaël De Poissy;
Είναι ψευδώνυμο. Γεννήθηκα στο Poissy της Γαλλίας και το όνομα μου είναι Mikaël. Πριν από πολλά χρόνια βρισκόμουν στη Νέα Υόρκη και γνώρισα αυτόν τον τύπο και είπε «γεια σας κύριε De Poissy» κι όλοι νόμιζαν ότι ήταν το όνομα μου. Έτσι, αν ποτέ φύγω από το Poissy, θα κρατήσω το όνομα μου Mikaël De Poissy.
Όπως ο Mike the Athens.
Ακριβώς. Στη Γαλλία πριν από είκοσι χρόνια υπήρχαν πενήντα περίπου tattoo artists συνολικά. Έτσι όλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους, όπως ο Tin Tin από την Toulouse κτλ.
Γυρνώντας πίσω στο ξεκίνημα σου, πώς ασχολήθηκες με το tattoo;
Ξεκίνησα εδώ στο Poissy, το 1992, στο διαμέρισμα μου, όταν ήμουν δεκαοχτώ ετών. Το πρώτο μου tattoo το έκανα στον πατέρα μου, στο υπνοδωμάτιο μου. Τα δύο πρώτα χρόνια δούλευα μόνος, γιατί εκείνη την εποχή ήταν αδύνατο να βρεις ένα master να μαθητεύσεις. Μετά, το 1994, ξεκίνησα apprenticeship με τον Dimitri κι αυτή ήταν η πρώτη μου εμπειρία σε tattoo shop.
Τι ήταν αυτό που σε τράβηξε στο να ξεκινήσεις το tattooing;
Δε ξέρω... Εκείνη την εποχή δεν ήταν και πολύ καλλιτεχνική δουλειά. Είχες απλά ένα μικρό μαγαζί και πολλά flashes στον τοίχο. Έκανα tattoo σε όλους μου τους φίλους που ανήκαμε κατά κάποιο τρόπο σε μια μικρή συμμορία, οπότε είχα πολλούς φίλους που ήταν skinheads και punks. Εκείνη την εποχή μόνο ένα 17% του πληθυσμού στη Γαλλία είχε tattoo.
Ήταν κυρίως κομμάτι των διάφορων υποκουλτούρων.
Ναι, ακριβώς. Και όλοι μου οι φίλοι έλεγαν «ω, έχεις πολύ καλό σχέδιο, μπορείς να προσπαθήσεις να κάνεις tattoo». Έτσι έψαχνα για μοτεράκι, μελάνια κι tattoo flash για ένα χρόνο. Ήταν σχεδόν αδύνατο να βρεις αυτά τα πράγματα τότε. Όταν τα βρήκα, ξεκίνησα μόνος να κάνω tattoo στους φίλους μου. Ήταν απαίσια!
Πόσα χρόνια έκανες apprenticeship;
Δύο χρόνια. Όταν ήμουν είκοσι ενός άνοιξα το πρώτο μου tattoo shop στο Παρίσι. Έμεινα στο Παρίσι για οκτώ χρόνια και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου άνοιξα άλλο ένα μαγαζί στο κέντρο της Γαλλίας, στην περιφέρεια που λέγεται Haute-Loire. Τότε, ήταν το πρώτο μαγαζί tattoo σε ολόκληρη την περιφέρεια κι είναι τεράστια περιφέρεια! Για τρία χρόνια ήμουν ο μόνος. Παραμένω ο μόνος tattooer στο Poissy, όπου διατηρώ πλέον το tattoo studio μου.
Το Poissy είναι μια μικρή πόλη. Πώς επέλεξες να είναι εδώ η βάση σου αντί για μια μεγαλύτερη και πιο πολυσύχναστη πόλη;
Μετά το Παρίσι, ήρθα πίσω στο Poissy επειδή είναι το σπίτι μου. Γεννήθηκα εδώ, μεγάλωσα εδώ οπότε έχω πολλές αναμνήσεις κι είναι η πόλη μου ξέρεις. Νιώθω καλά εδώ. Μένω επίσης εδώ για να είμαι κοντά στο παιδί μου. Όταν μεγαλώσει ο γιος μου, πιθανά θα μετακομίσω στην Ιταλία ή στο Γαλλικό νότο, γιατί θέλω τον ήλιο.
Είχες καλλιτεχνικό υπόβαθρο;
Όχι, όταν ήδη έκανα tattoo για ένα χρόνο, μετά ξεκίνησα να σπουδάζω σε μια ακαδημία τέχνης, την "Les Peintres de l’Abbeye". Ταυτόχρονα συνέχιζα να κάνω tattoo.
Πήγες στην ακαδημία τέχνης επειδή ήθελες να γίνεις καλύτερος σαν tattoo artist ή εξαιτίας γενικού ενδιαφέροντος;
Πήγα εκεί ούτως ώστε να γίνω καλύτερος tattoo artist. Το να μάθω να ζωγραφίζω και να σχεδιάζω σωστά ήταν το αρχικό μου κίνητρο. Από τα δεκάξι μου ήθελα να γίνω tattoo artist. Ξεκίνησα να ζωγραφίζω μόνος. Αγόραζα όλα τα περιοδικά του τότε -Αμερικάνικα ήταν- με δύο σελίδες έγχρωμες και τις επόμενες δύο σελίδες ασπρόμαυρες. Θυμάμαι να προσπαθώ να αντιγράψω όλα τα tattoos… Ήταν αρκετά απλά: ένα κεφάλι Ινδιάνου, ένας μικρός δράκος, ένας μικρός αετός κτλ.
Τα «στοιχειώδη».
Ναι, πολύ στοιχειώδη, πίσω στα 90’s έπρεπε να κάνεις τα πάντα, όλα τα στυλ.
Το tattoo τότε ήταν περισσότερο δεξιότητα (σ.σ. craft) παρά τέχνη. Θεωρείς τον εαυτό σου πιο πολύ tattoo artist ή γενικά καλλιτέχνη, εφόσον ζωγραφίζεις πολύ;
Είναι δύσκολο να πω. Δεν είμαι εγώ αυτός που θα βάλει την «ετικέτα». Μόνο ο κόσμος μπορεί να με κρίνει. Κάποιες φορές έχω πελάτες που έρχονται εδώ λέγοντας «Mikaël είσαι καλλιτέχνης». Ok, ευχαριστώ πολύ. Κάθε μέρα, όλο το πρωινό, ζωγραφίζω, μετά όλη την ημέρα κάνω tattoo κι όταν τελειώσω να κάνω tattoo επιστρέφω σπίτι μου και ζωγραφίζω. Ίσως είμαι καλλιτέχνης, δε ξέρω. Εδώ κι ένα χρόνο διαιρώ ισοδύναμα το χρόνο μου ανάμεσα στο tattoo και τη ζωγραφική. Μακάρι, μια μέρα να μπορώ να εστιάσω περισσότερο στη ζωγραφική. Το tattoo είναι η ζωή μου και θα συνεχίσω να κάνω tattoo. Είναι η πρώτη μου δουλειά και την αγαπώ αλλά θα ήθελα στο μέλλον ίσως να κάνω δύο tattoos τη βδομάδα και να ζωγραφίζω περισσότερο.
Μήπως αυτό γίνεται επειδή μπορείς να εκφράσεις καλύτερα αυτό που έχεις στο κεφάλι σου μέσω της ζωγραφικής;
Ναι.
Γιατί; Το δέρμα αποτελεί ένα όριο;
Δεν μπορώ να αποδώσω στο δέρμα τις ακριβείς καλλιτεχνικές μου σκέψεις. Επειδή δεν είναι το δικό μου δέρμα!
Έχεις ένα μοναδικό στυλ tattoo. Δεν έχω συναντήσει τίποτε σαν αυτό...
Εγώ εφηύρα αυτό το στυλ. Είμαι ο πρώτος που έκανε αυτό το στυλ.
Ποιο είναι το όνομα του;
Στα tattoo περιοδικά το αποκαλούν «Γαλλικό Μεσαιωνικό tattoo» ή «Γαλλικό Neo Traditional tattoo», αλλά δεν είναι Neo Traditional και δεν είναι θρησκευτικό tattoo.
Οπότε κανείς δε μπορεί στην πραγματικότητα να βάλει τίτλο στο στυλ σου;
Μμμ, «ιστορικό tattoo» ή απλά «tattoo De Poissy» (γελάει).
Πότε πρωτοξεκίνησες να πηγαίνεις προς αυτήν την κατεύθυνση;
Πριν από έξι χρόνια ξεκίνησα να κάνω tattoo ένα άγαλμα (παρεμπιπτόντως έχω κάνει πολλά tattoos με Ελληνικά αγάλματα) με γκρι χρώμα και μετά από δύο χρόνια άρχισα να βάζω στο φόντο τα μικρά χρωματισμένα γυαλιά, τα βιτρό. Και μια μέρα σιγουρεύτηκα ότι είχα βρει το στυλ μου. Έχουν περάσει τρία χρόνια.
Μέχρι τότε όλοι μου ζητούσαν αγάλματα και πορτραίτα, καθώς ήμουν φημισμένος για αυτά στη Γαλλία. H αλήθεια είναι πως η φάση απογειώθηκε όταν έκανα το τρίπτυχο. Μια μέρα σκέφτηκα πως θέλω να κάνω ένα τρίπτυχο και πήρα το τηλέφωνο να καλέσω ορισμένους ανθρώπους για να ρωτήσω αν θα ήθελαν να συμμετάσχουν. Έτσι ήρθα αρχικά σε επαφή με τρία άτομα κι όλοι είπαν ναι, ναι, ναι!
Γιατί ήθελες να κάνεις ένα τρίπτυχο;
Ήθελα να κάνω κάτι «μεγάλο». Στη θρησκεία υπάρχει το τριαδικό στοιχείο: Πατήρ, Υιός κι Άγιο Πνεύμα. Αν δεις την εικονογραφία είναι πάντα τρία.
Έτσι ξεκίνησα να δουλεύω στις τρεις πλάτες το 2012 για ένα χρόνο. Τελείωσα και τις τρεις πλάτες την ίδια βδομάδα. Τις έβγαλα φωτογραφία, την «ανέβασα» στο ίντερνετ και μετά έγινε παγκόσμιο... Μπουμ!
Ήμουν γνωστός στη Γαλλία αλλά με το τρίπτυχο έγινα γνωστός διεθνώς κι όλοι μου ζητάνε να τους κάνω tattoo με στοιχεία βιτρό.
Πώς σου ήρθε η ιδέα να εισάγεις τα βιτρό στοιχεία στα tattoos σου εξαρχής;
Το 60% όλων των χρωματισμένων γυαλιών στον κόσμο παράγονται εδώ στη Γαλλία. Είναι στην κουλτούρα μας.
Επίσης πηγαίνω συχνά στην εκκλησία, κάθε βδομάδα.
Photo by L. Beylot.
Τι θα συμβεί αν ποτέ «βαρεθείς» τα βιτρό;
Χρειάζομαι μια ζωή για να «βαρεθώ» τα βιτρό!
‘Εχεις μήπως έρθει σε επαφή με την Ελληνική Ορθόδοξη εικονογραφία;
Ναι, τώρα αρχίζω να μπαίνω σ’ αυτήν. Μου αρέσει πολύ. Είναι αρκετά διαφορετική από την Καθολική απεικόνιση. Είναι περισσότερο παραστατική.
Είναι πιο παραστατική και το στυλ είναι περισσότερο «ωμό», δεν είναι ωραιοποιημένο. Το Βυζαντινό στυλ είναι αρκετά έντονο.
Ναι, σαν το Γιαπωνέζικο στυλ.
Βρίσκεις;
Για μένα έχει ομοιότητες. Τα πρόσωπα εμφανίζονται πολύ απλά αλλά όταν προσπαθείς να τα σχεδιάσεις είναι πολύ πολύπλοκο. Υπάρχουν επίσης πολλοί κανόνες σε σχέση με το πώς να σχεδιάσεις τα ρούχα κτλ. Είναι σαν τη jazz, όταν ακούς jazz νομίζεις ότι είναι απλή, αλλά σίγουρα δεν είναι καθόλου εύκολο να την παίξεις!
Αυτή την εποχή αναμειγνύω Γιαπωνέζικα, Βυζαντινά και Ιρλανδικά του 12ου αιώνα στοιχεία, καθώς και Γαλλική ταπισερί.
Γιατί αναμειγνύεις διαφορετικές κουλτούρες και διαφορετικές θρησκείες στους πίνακες και στα tattoos σου;
Για μένα αυτό είναι τέχνη: αυτή η μείξη.
Αν αύριο έρθει ένας τύπος και μου πει πως θέλει ένα Γιαπωνέζικου στυλ bodysuit, έχω την τεχνική να του κάνω το tattoo αλλά δε θα είμαι καλός σε αυτό γιατί δεν είναι η κουλτούρα μου.
Τι θέλεις να μεταδώσεις με αυτή τη μείξη;
Ταξιδεύω συχνά κι όταν επιστρέφω από την Ιαπωνία, την Ταΐλάνδη ή την Κίνα αλλάζω το καλλιτεχνικό μου όραμα. Κρατάω το στυλ μου των βιτρό αλλά εισάγω νέα στοιχεία.
Έχεις δεχτεί κριτική για αυτή τη μείξη που κάνεις;
Όχι. Δέχτηκα περισσότερη κριτική στην αρχή όταν έκανα τα πιο αυστηρά θρησκευτικά tattoos. Εξήγησα στον κόσμο ότι είναι το ίδιο για μένα όπως με τους Γιαπωνέζους ή τους Ταϊλανδέζους που κάνουν θρησκευτικά κομμάτια tattoo με τις θεότητες τους. Επειδή είμαι από τη Γαλλία και η Καθολική θρησκευτική απεικόνιση είναι η κληρονομιά μου.
Τώρα έχω πολλούς πελάτες από την Ανατολική Ευρώπη και ιδιαίτερα την Πολωνία που έρχονται εδώ επειδή είναι καθολικοί και θέλουν να τους κάνουν tattoo τους ιστορικούς τους βασιλιάδες, τους αυτοκράτορες και τις δυναστείες τους. Συνήθως μου φέρνουν εικόνες αυτού που θέλουν να κάνουν tattoo. Μαθαίνω πολλά.
Η πελατεία σου τότε αποτελείται κυρίως από θρήσκους ανθρώπους;
Όχι, ποικίλει. Δε χρειάζεται να είσαι πιστός για να κάνεις ένα θρησκευτικό tattoo. Είναι το ίδιο με όλους τους Δυτικούς που κάνουν Γιαπωνέζικα bodysuits.
Είσαι θρήσκος άνθρωπος;
Θέτω ερωτήματα. Πολλά υπαρξιακά ερωτήματα.
Σύμφωνα με την Χριστιανική Καθολική θρησκεία δεν απαγορεύεται να κάνεις tattoo;
Η εκκλησία απαγορεύει το tattoo. Ήταν αφού οι ναύτες του Μάρκο Πόλο επέστρεψαν με μεγάλα tattoos με σταυρούς στις πλάτες τους. Τα έκαναν στις πλάτες τους ούτως ώστε να μην τους ραπίζουν στον πλοίο όπως τους σκλάβους. Διότι δε χτυπάς το σταυρό με τον Ιησού και την Παναγία. Οπότε ιστορικά, ήταν με τον Μάρκο Πόλο και μερικούς άλλους θαλασσοπόρους που τα tattoos επέστρεψαν στην Ευρώπη.
Όταν ο Ιούλιος Καίσαρας ήρθε στη Γαλατία για να κατακτήσει τους Γαλάτες, απεκάλεσε κάποιους ανθρώπους στην Ιρλανδία «Πίκτες» επειδή είχαν τατουάζ.
Κελτικά Tribal tattoos;
Ναι. Στη Γαλατία, στο παρελθόν, υπήρχαν πολλοί πολεμιστές με tattoos. Δεν ήταν απαγορευμένο. Ήταν μια κοινωνική κατάσταση.
Πώς βλέπεις τη σκηνή του tattoo στη Γαλλία αυτή τη στιγμή;
Είναι μάλλον φτωχή. Πολλοί καλλιτέχνες προσπαθούν να κάνουν λίγο Αμερικάνικα, λίγο Γιαπωνέζικα. Δεν υπάρχει πραγματικά ένα Γαλλικό κύμα. Έχουμε πολλούς καλούς καλλιτέχνες στη Γαλλία αλλά δεν έχουμε πολλούς καλλιτέχνες θρύλους, όπως είναι ο Tin Tin. Αν πας στην Καλιφόρνια και θέσεις την ερώτηση «ξέρεις κανένα Γάλλο tattoo artist;» θα σου κατονομάσουν ίσως δύο με τρία άτομα.
Δεν είναι λίγο αντιφατικό το να μην υπάρχει τόσο μεγάλη tattoo σκηνή στη Γαλλία, όταν το Le Mondial de Tatouage αυτή τη στιγμή είναι το μεγαλύτερο tattoo show στον κόσμο;
Το Le Mondial de Tatouage είναι τόσο μεγάλο εξαιτίας του Tin Tin. Ευτυχώς έχουμε τον Tin Tin. Χωρίς τον Tin Tin οι Γάλλοι είμαστε ένα τίποτα. Κανένας άλλος δεν μπορεί να το κάνει αυτό στη Γαλλία.
Από κει και πέρα, υπάρχουν Γάλλοι καλλιτέχνες τους οποίους πραγματικά λατρεύω, όπως ο Yann Black που κάνει γραμμικά tattoos κι ο Manu Badet που κάνει Black & Grey ρεαλιστικά πορτραίτα.
Υπάρχει άλλος ένας πραγματικά καλός Γάλλος tattooist, ο Guy le tatooer. Γνωριστήκαμε στο Le Mondial de Tatouage.
Είναι από τη νεότερη γενιά, αλλά αυτό είναι όλο, πολύ λίγα άτομα. Υπάρχουν πολλοί καλοί καλλιτέχνες αλλά όχι αρκετοί αρχηγοί. Όταν ήμουν στις Ηνωμένες Πολιτείες σε μια πόλη ήθελα να γνωρίσω τρεις tattoo καλλιτέχνες. Αν έρθεις στη Γαλλία έχεις τρία με πέντε άτομα συνολικά.
Οπότε είσαι ακόμα ενθουσιώδης με το tattoo;
Ναι, σαν παιδί.
Θα πας και θα βρεις τους tattoo artists τους οποίους θαυμάζεις και θα βγάλεις φωτογραφία μαζί τους;
Ναι, εντελώς. Πήγα στην Ιαπωνία να επισκεπτώ τον Horiyoshi III. Του έδωσα να υπογράψει το βιβλίο μου και τον ρώτησα «μπορώ να σου δείξω τη δουλειά μου;». Και του έδειξα το βιβλίο μου με το τρίπτυχο και είπε «Εσύ είσαι αυτός που το έκανε αυτό; Ήθελα να σε γνωρίσω»!
Υπάρχουν tattoo artists που να σε επηρεάζουν ακόμα;
Όχι.
Μόνο η λαϊκή κι η θρησκευτική τέχνη δηλαδή;
Ναι. Για παράδειγμα, όταν περπατώ στο Παρίσι στο δρόμο, μπορεί να δω μια πόρτα, ξέρεις, κι όλους τους μπαρόκ σταθμούς τραίνων και να σκεφτώ «ok, θέλω αυτό το στοιχείο σε ένα tattoo μου». Μερικές φορές μπορεί να είναι απλά ένα κτίριο, είναι τέλειο.
Πώς βλέπεις τώρα την εμπορική πλευρά του tattooing;
Είναι φυσιολογικό. Τα reality shows στην TV δε με απασχολούν καθόλου.
Εγώ, σκέφτομαι το tattoo όλη την ώρα. Όταν φτάσεις ένα συγκεκριμένο επίπεδο στη δουλειά σου, οι πελάτες σου είναι διαφορετικοί: είναι συλλέκτες. Έχω πολλούς καθηγητές Ιστορίας, τύπους που είναι παθιασμένοι με την Ιστορία κι είναι πιο ενδιαφέροντες άνθρωποι. Το επάγγελμα μου δεν είναι το ίδιο πια. Η δουλειά μου θα συνεχίσει να εξελίσσεται καθώς ακόμα μαθαίνω κάθε μέρα.
Tattoo work photographs courtesy of Mikaël De Poissy.
Mikaël De Poissy Fine Art
