Η Σούπερ Κική, κατά κόσμον Κική Λιτσάκη, είναι μια ταλαντούχα κωμικός και παράλληλα influencer των φτωχών, όπως η ίδια χαρακτηριστικά δηλώνει. Είναι επίσης άκρως ειλικρινής, αυθόρμητη και αυθεντική. Στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στο HeartbeatInk Tattoo Magazine, μας μίλησε για την δημοφιλή περσόνα της, τη σχέση της με το tattoo, την τηλεόραση, τον απόηχο της συγκλονιστικής της εξομολόγησής στον Γρηγόρη Αρναούτογλου, τον (ακόμα) ανδροκρατούμενο χώρο των κωμικών, τους influencers, το κοινό της, τις παραστάσεις της και το μπλε χρώμα που την χαρακτηρίζει.
Φωτογραφίες & συνέντευξη: Ινώ Μέη.
Θα μας πεις δυο λόγια για την περσόνα της Σούπερ Κικής;
Είναι κυκλοθυμική, οριακά αγενής και θρασύς, αντιδραστική και καλοπροαίρετη. Της αρέσει πάρα πολύ να σχολιάζει τα πάντα. Άμα δεν το κάνει, δεν μπορεί να κοιμηθεί. Έχει πολύ παιδικότητα και σκέφτεται δυνατά. Τώρα σου μιλάω, λες και είμαι η τρελή του χωριού, αφού υποτίθεται ότι αναφέρομαι σε κάποια άλλη, ενώ είμαι εγώ.
Η Σούπερ Κική βγήκε πολύ τυχαία, πριν από περίπου δύο χρόνια. Ωστόσο, μου αρέσει πάρα πολύ, μέσα από την περσόνα, να δείχνω ακριβώς τα συναισθήματά μου. Δηλαδή, έχω προσπαθήσει πολλές φορές να πω το καλημέρα με χαρά, ενώ δεν είμαι χαρούμενη και το μετανιώνω και το σβήνω και λέω αφού δεν έχω όρεξη, θα την πω με νεύρα. Απ’ ότι έχω καταλάβει, έχει εκτιμηθεί πάρα πολύ η ειλικρίνεια μου, από τους περισσότερους. Γι’ αυτό το λόγο, θεωρώ πως το podcast μας με τον Γιάννη, είναι πρώτο πανελλαδικά από την πρώτη στιγμή. Ουσιαστικά κάνουμε απλά συζητήσεις, είμαστε όμως οι εαυτοί μας και δεν υπάρχει καμία μα καμία λογοκρισία. Κάνουμε ό,τι θέλουμε. Πάμε εντελώς απροετοίμαστοι, καμία σχέση δηλαδή με όλα τα υπόλοιπα podcasts που κατά κύριο λόγω είναι επιστημονικά, με έρευνα και δουλειά από πίσω. Φαντάσου πως στο top ten, βρίσκονται ταυτόχρονα περισσότερα από ένα podcasts μας, γεγονός που προκαλεί φοβερή εντύπωση.
Σπανίζει η ειλικρίνεια στις μέρες μας, ίσως να οφείλεται σ’ αυτό…
Ακριβώς, επειδή σπανίζει, θεωρώ ότι έχουμε τόσο μεγάλη επιτυχία. Τα περισσότερα μηνύματα που παίρνω, με κάνουν να κοιμάμαι καλά. Κάποιοι φαίνεται να βοηθιούνται από τον τρόπο που φέρομαι και κάνουν το ίδιο. Η αλήθεια είναι πως μια ζωή - πολύ πριν γίνω “influencer” - με όσους συναναστρεφόμουν, τύχαινε να μου λένε ότι τους έχω βοηθήσει, χωρίς να το ξέρω. Εντωμεταξύ, δεν ήμουν πάντα τόσο πολύ ειλικρινής, όσο είμαι σε αυτή τη φάση της ζωής μου. Είδα όμως, ότι υπάρχει κόσμος που με αποδέχεται όπως είμαι και αυτό μου έδωσε θάρρος, να είμαι ακόμα πιο αληθινή.
Η επαφή σου με το tattoo πως προέκυψε;
Μες τη φυλακή. Το πρώτο μου ήταν το 8Δ, που σημαίνει 8 Δεκέμβρη που είναι η πρώτη μέρα που μπήκα μέσα και το έχουν κάνει σχεδόν όλοι από την ομάδα. Το «χτύπησα» μόνη μου στο κελί μου, χωρίς να ξέρω. Είχα βάλει σε ένα καπάκι μελάνι από στυλό και είχα κάψει μια τηλεκάρτα και την είχα ξύσει, ώστε να βγει πιο σκούρο το χρώμα. Φούμο το λέγαν εκεί. Έλιωσα ένα στυλό bic και κόλλησα τρεις βελόνες πάνω και «βάρεσα» μ’ αυτό. Ήμουν δεκαεννιά χρονών.
Όταν βγήκα από τη φυλακή, έκανα το μπαλόνι, που σημαίνει ελευθερία. Μου το «χτύπησε» ένας φίλος που μάθαινε κι όταν στη συνέχεια συγκατοικήσαμε, μου «βάραγε» ό,τι να ναι (γελάει).
Μετά έκανα την ομπρέλα, που σημαίνει ασφάλεια και επανάσταση προσωπική επανάσταση. Είχα διαβάσει, ότι στο Χονγκ Κονγκ είχαν κάνει επανάσταση με ομπρέλες και είχα ενθουσιαστεί. «Χτύπησα» αυτό το τατουάζ κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας μου. Πάνω σε μια άσκηση που έκανα, όπου έπρεπε να βάψω μια ντουλάπα, μου βγήκε εντελώς τυχαία να ζωγραφίσω μια ομπρέλα, που έβρεχε από μέσα. Μου εξήγησε η ψυχοθεραπεύτρια μου τι είναι αυτό κι ότι σήμαινε ασφάλεια και επανάσταση και μου ευχήθηκε, κάποια στιγμή οι σταγόνες να είναι έξω από την ομπρέλα και όχι μέσα. Όταν έγινε αυτό, μετά από πάρα πολύ δουλειά, πήγα και την έκανα tattoo, χωρίς τις σταγόνες.
Στη συνέχεια, έχω κι αυτό εδώ, που είναι εντελώς αχρείαστο. Το έκανα μ’ ένα γκόμενο που τον είχα γνωρίσει τρεις μέρες και ενώνεται με το δικό του χέρι. Ίσως, ο πιο αχρείαστος γκόμενος που είχα στη ζωή μου. Κράτησε δύο χρόνια. Δεν το σβήνω με τίποτα, γιατί θέλω να μου θυμίζει για πάντα, το πόσο αυθόρμητη είμαι και το πόσο ηλίθια ήμουν. Τότε, βρισκόμουν στο πρόγραμμα για την επανένταξη και πάνω που πατούσα στα πόδια μου, πήγα και βρήκα ένα γκόμενο που έπινε με τρέλα, τα πάντα. Πόσο αντιφατικό. Γενικά, όλη μου η ζωή είναι αντιφατική, το έχω πει πάρα πολλές φορές.
Εδώ έχω και την Chihiro από το Spirited Away. Ταυτίστηκα πάρα πολύ με αυτή την ταινία. Θα το συνεχίσω. Έχω να προσθέσω την Ubaba κ.ά. Τον δράκο από κάτω, μου τον έχει κάνει ο Taki Tsan.
Σημαντικό θεωρώ και το tattoo μου, με την Χίο που καίγεται, ενώ δύο παιδάκια κάθονται σε μία πολυκατοικία και μέσα από τις φωτιές βγαίνουν μπαλόνια. Είναι από ένα τραγούδι του Μηδενιστή και το έχει σχεδιάσει ένα αυτιστικό παιδάκι, που μου το έκανε δώρο και το έκανα τατουάζ. Ουσιαστικά, είναι ό,τι κάναμε κι εμείς, τότε που ήμασταν πολύ παιδιά… Κανείς μας δεν ήξερε ότι κάνει κάτι κακό, δεν πήγαινε ο νους μας…
Όλα τα υπόλοιπα τατουάζ μου, κατά κάποιο τρόπο, μοιάζουν.
Α! Έχω «χτυπήσει» και το πόδι του Τάσου (σ.σ. ο υπέρτατος χαδιάρης και κούκλος, σκύλος της Κικής).
Πόσα χρόνια είστε μαζί;
Έξι χρόνια. Όταν πήγα στην επανένταξη μου τον έφερε, χωρίς να τον θέλω, ένας ξάδερφός μου. Δούλευα τότε δεκατριάωρα σ’ ένα μεζεδοπωλείο, ενώ σπούδαζα ταυτόχρονα και ενώ αρχικά του είπα ότι δεν μπορώ να τον κρατήσω, κατέληξα να τον παίρνω μαζί μου στη δουλειά και στη σχολή και τα βρήκαμε.
Τι είναι αυτό που σε γοήτευσε τόσο στο tattoo, ώστε να συνεχίσεις να κάνεις;
Όταν κατάλαβα μέσω της ψυχοθεραπείας ποια είμαι - από τη μια είχα ενθουσιαστεί με την αυτογνωσία κι από την άλλη είχα τρομοκρατηθεί με τα αρνητικά - αποφάσισα να κάνω τατουάζ, για να μην ξεχνάω ποια είμαι. Βέβαια, όσο περνάνε τα χρόνια, δεν τα ξεχωρίζω. Θεωρώ ότι είναι το δέρμα μου. Δεν θυμάμαι ότι τα έχω κι αυτό πολλές φορές με θλίβει. Είμαι της άποψης, ότι καλό είναι να μην κάνουμε πάνω μας ζωγραφιές, απλά. Ναι, θεωρείται τέχνη το tattoo, αλλά να μην είναι μόνο αυτό, να υπάρχει κι ένας λόγος που έχεις ένα τατουάζ πάνω σου.
Πως αντιμετώπισαν τα tattoos σου στην τηλεόραση;
Δεν τα σχολίασαν καθόλου. Δεν μου έχουν πει τίποτα για τα τατουάζ, το μαλλί, τα φρύδια και για την όλη εμφάνισή μου γενικότερα. Μόνο για το στόμα μου!
Αυτό δείχνει ότι ενδεχομένως να αλλάζει κάτι προς το καλύτερο.
Ο ρόλος μου στην εκπομπή, είναι ουσιαστικά να προσβάλω αυτόν που έρχεται. Βέβαια, έχουμε φτάσει οριακά να τους γλύφουμε κιόλας. Δηλαδή μπαίνουν μέσα στο καμαρίνι και φοβόμαστε. Δημιουργήθηκε αυτό το κλίμα, μετά από ένα σχετικά πρόσφατο περιστατικό με μια δημοσιογράφο. Αν είχα συμφωνήσει εξαρχής, να με βάλουν πάνελ σ’ ένα πρωινάδικο, σαφώς και δεν θα έβριζα, προκαλούσα κλπ., αφού ο ρόλος μου θα ήταν εντελώς διαφορετικός. Στο κάστινγκ, φαντάσου πως έγινε χαμός! Αφού έπιασα τον Γρηγόρη και τον ρώτησα, αν θα είναι έτσι και μου είπε ναι κι εγώ από τη χαρά μου, παραλίγο να φύγω με τα πόδια από τα Σπάτα! Σκέφτηκα πως δεν υπάρχει πιο ταιριαστό concept για μένα.
Σας επέλεξαν και τις τρεις απ’ την εκπομπή;
Είχαν προσεγγίσει απευθείας εμένα, δηλαδή ήμουν η δεδομένη και μετά έκαναν κάστινγκ με διάφορες κοπέλες δίπλα μου, για να δουν ποιες τελικά θα βάλουν.
Το όνομα ποιος το σκέφτηκε;
Το κανάλι. Ακόμα και το ντύσιμο… Δε με βοηθάει καθόλου. Ζορίζομαι. Μου λένε για παράδειγμα, ξεκούμπωσε το πρώτο κουμπί.
Θεωρείς ότι ο πολύς ο κόσμος δεν «αποδέχεται» τις «Σφήκες», επειδή είστε γυναίκες;
Όχι μόνο ο κόσμος. Το συμβόλαιό μου από την αρχή έγραφε «Σούπερ Κική» και όχι «Κυριακή Λιτσάκη». Ουσιαστικά «αγοράσαν» την περσόνα. Δε ρίχνω το φταίξιμο απαραίτητα στο κανάλι. Μετά τα τρία πρώτα επεισόδια, μας είπαν να κουλάρουμε λίγο, σ’ εμένα τουλάχιστον. Ότι «Είσαι γυναίκα και ο κόσμος δεν μπορεί να δεχτεί, ότι μια γυναίκα μπορεί να μιλάει όπως θέλει». Ο Λαμπρόπουλος έλεγε ακριβώς ό,τι ήθελε. Οπότε, το θεωρώ πολύ άδικο και δε μου δίνει κίνητρο να θέλω να είμαι εκεί και να μασάω τα λόγια μου.
Πέρα από άδικο και απογοητευτικό, μου προκάλεσε και πολλές εσωτερικές αντιδράσεις. Έχω γίνει πολύ αντιδραστική στα social media. Δεν ήμουν τόσο πολύ αντιδραστική και μάλιστα με τον κόσμο μου, τους βρίζω κανονικά. Πάντα ήμουν αγενής με το κοινό μου στα social, όχι από κοντά. Ίσα ίσα, εκτιμώ αφάνταστα τη στήριξή τους και δεν τους έχω δεδομένους. Αλλά κάπως πρέπει να συνηθίσουν ότι θα μιλάω όπως γουστάρω και σ’ όποιον αρέσει.
Με άλλαξε πολύ όλο αυτό. Πάντα πρόσεχα και ειδικά από τότε που άρχισαν να αυξάνονται κατά πολύ οι followers. Είναι σα να μην έχεις πια τα ίδια δικαιώματα. Διότι όταν γινόμαστε πολλοί δεν μπορούμε να λέμε και πολλά. Ενώ πρόσεχα για τους χορηγούς κλπ. γιατί φεύγουν με το παραμικρό. Ωστόσο, όταν ξεκίνησε όλο αυτό που ζούμε, είπα «όχι». Τους κάλεσα όλους τότε στο Σύνταγμα, για να διαμαρτυρηθούμε και δεν ήρθε κανείς. Τα site το πήραν και το τέντωσαν και έγινε χαμός. Με πήραν κι από το κανάλι να με ρωτήσουν τι κάνω, τους εξήγησα ότι από την αρχή τους είχα πει, ότι στο προφίλ μου στο Instagram, δεν θα έχουν κανένα λόγο. Μου λέγαν όλοι «Μα είσαι στην τηλεόραση», εντάξει δεν είμαι και στην ΝΑΣΑ! Τιμή μου να με διώξουν από την ελληνική τηλεόραση για κάτι τέτοιο. Να μου πουν «Φεύγεις για ανάρμοστη συμπεριφορά». Μετά από αυτό, δεν μου ξανάπαν τίποτα. Πολλοί διάσημοι με ρωτάνε, «πως γίνεται να είσαι στον ANT1 και να τα λες όλα αυτά;» Η απάντησή μου είναι πως δεν έχω ιδέα.
Ποια η σχέση σου λοιπόν με την τηλεόραση;
Η τηλεόραση είναι ένας κόσμος πολύ έξω από μένα και γι’ αυτό το λόγο, ξεκίνησα να πηγαίνω σε ψυχολόγο. Δεν ήταν κάτι που επιδίωξα, προέκυψε. Εγώ έχω σπουδάσει ηθοποιός και ήθελα να παίζω ρόλους. Αλλά αναγκαστικά, δημιούργησα μια περσόνα, που ζω μέσα από αυτήν, η οποία δεν απέχει πολύ από μένα, αλλά εγώ απέχω πολύ από αυτήν.
Με το Γρηγόρη Αρναούτογλου τι σχέσεις έχετε;
Έχω πολύ καλές σχέσεις και θεωρώ πως είναι πολύ καλός. Βέβαια, κολυμπά ο καθένας μας σε άλλη πισίνα. Τον εκτιμώ πάρα πολύ που με εμπιστεύτηκε, γιατί ο Γρηγόρης ήξερε τι παίρνει, το είχε δει. Με βοήθησε και τον βοήθησα, θεωρώ. Ήταν όνειρό μου από μικρή να δουλέψω με τον Γρηγόρη. Ήμουν πολύ μικρή όταν έκανε το «Πολύ την Κυριακή» και βγήκε μια μέρα και είπε: «Εγώ δεν έχω σπουδάσει τίποτα, ούτε αγγλικά ξέρω». Δεν τα πήγαινα καλά στο σχολείο κι έλεγα στη μάνα μου, ότι θέλω να πάω στην τηλεόραση κι ότι θέλω να δουλεύω εκεί και μου είχε πει ότι δε γίνεται, γιατί θέλει πολύ διάβασμα. Όταν λοιπόν το ανέφερε αυτό ο Γρηγόρης στην τηλεόραση, της είπα ότι αφού πήγε ο Γρηγόρης, τότε μπορώ να πάω κι εγώ!
Ήταν πολύ καρμικό όλο αυτό. Μια μέρα χτύπησε το κινητό μου και μου λέει: «Γεια σου, είμαι ο Γρηγόρης» και με ρώτησε αν θέλω να πάρω τη θέση του Λαμπρόπουλου κλπ. Λάθος μου, γιατί πήγα σ’ ένα concept που ήδη υπήρχε. Δεν το σκέφτηκα αυτό, τότε. Βέβαια, είναι σα να πάει στη θέση του Αρναούτογλου, η Μενεγάκη για παράδειγμα. Δε θα ρωτήσει κανείς, «γιατί».
Πριν λίγους μήνες, παρακολουθήσαμε σοκαρισμένοι τη συγκλονιστική μαρτυρία-συνέντευξη-εξομολόγησή σου. Τι συνέβη μετά;
Ένιωσα ότι έκλεισε όλη αυτή η υπόθεση οριστικά. Εγώ ήθελα από ανέκαθεν, να βγω στους δρόμους με μια ντουντούκα και να πω ποια είμαι, ακόμα και στον πιο άγνωστο. Να τον ρωτήσω: «Με αποδέχεσαι»; Δεν έχω μυστικά από κανέναν, δε μου αρέσει, δεν μπορώ. Τα ίδια θα πω σε σένα που σε γνώρισα σήμερα, τα ίδια ξέρει και η κολλητή μου. Σίγουρα δε θα δείξω ακριβώς ποια είμαι στον οποιονδήποτε, αλλά γενικά, δεν θέλω να έχω κανένα μυστικό. Είχα από πολύ μικρή την αγωνία και την έγνοια, να με αποδεχτούν ακριβώς όπως είμαι. Δεν ήθελα να προσαρμοστώ πουθενά. Δεν μπορούσα. Θυμάμαι πως κι η μάνα μου, δεν ήθελε να με παίρνει μαζί της, γιατί τα έλεγα όλα. Το ίδιο και οι φίλες μου στη συνέχεια. Στην αρχή, στο πρόγραμμα θέλησαν να με κάνουν να αλλάξω αυτή την πτυχή του εαυτού μου, όμως μόλις κατάλαβαν τι σημασία έχει για μένα, μου είπαν να μείνω έτσι, απλά λίγο πιο χαλαρά.
Μετά από τη συνέντευξη στον Γρηγόρη, είπα «τελείωσε». Τώρα όλοι ξέρουν τα πάντα για μένα, οπότε δεν χρειάζεται να τα λέω κάθε φορά. Ήταν μια πολύ περίεργη εμπειρία. Την επόμενη μέρα δεν έβγαινα από το σπίτι μου. Πέσαν όλοι πάνω μου. Όλες οι κατίνες με έπαιρναν τηλέφωνο το επόμενο πρωί από τις 08:00 και μου ζητούσαν να πάω στην εκπομπή τους, να τα ξαναπώ άλλη μια. Αν είναι δυνατόν! Αυτό είναι θράσος. Εγώ προσβλήθηκα. Είναι εντελώς ασέβεια. Με καλούσαν όλη μέρα άγνωστοι. Να φανταστείς, είχα το κινητό συνεχώς στη φόρτιση. Εντάξει, με πήραν και κάποιοι άγνωστοι, για να μου πουν μπράβο. Μέχρι και προχτές πάντως, μου έστειλαν πάλι, για να πάω να μιλήσω για τη φυλακή. Θα κάνω βόλτες στα κανάλια για να μιλάω για τη φυλακή;…
Είναι ένα θέμα που «πουλάει» και πολύ μάλιστα, γι’ αυτό και η τόσο επιθετική επιμονή.
Ένιωσα πάρα πολύ φόβο τότε. Για πάνω από δύο εβδομάδες, φοβόμουν. Ένιωθα ότι δεν είχα κάτι να πω. Φοβόμουν να μην απογοητεύσω τον κόσμο – μου ήρθαν και 60.000 μαζεμένοι followers μετά από εκείνη την ημέρα. Τα κατάφερα όμως. Έλαβα πάνω από 20.000 μηνύματα. Κατεβατά: «Σ’ αγαπώ», «θεά», «respect» και από κάτω «Γιατί ανεβάζεις τους πούστρες, μωρή;» Δε σβήνω κανένα σχόλιο. Δε με ενδιαφέρει καθόλου η γνώμη τους. Στην αρχή, με ενδιέφερε πάρα πολύ. Φοβόμουν μη δεχτώ μίσος κι έλεγα «Αχ, μ’ αγαπάει το κοινό μου».
Μπορεί κάποιος να μου γράφει «Πόσο χύμα τα λες» και «σε γουστάρω για την ειλικρίνειά σου και τον αυθορμητισμό σου» και το ίδιο άτομο, μπορεί να κάνει ακριβώς το ίδιο σχόλιο, σε μια κολλητή της Τούνη και σε άλλες κοπέλες, όπου μπορεί όντως να ισχύει αυτό, αλλά δεν στο έδειξε ποτέ, για να πας να της το πεις! Που το είδες ότι είναι αληθινή; Που σου λέει, από που πήρε το κορμάκι που φοράει; Την αλήθεια θα σου πει, αφού την πλήρωσαν για να το φορέσει. Βλέπω ότι ο κόσμος στα social φέρετε χαζά, οπότε πλέον δεν τον παίρνω στα σοβαρά.
Παίρνω στα σοβαρά τα παιδιά που έρχονται στις παραστάσεις μου. Εκεί πραγματικά, θέλω να τους ακούσω. Μου παίρνει τουλάχιστον δύο με τρεις ώρες να ξέρεις, με το που τελειώνει η παράσταση. Έφευγα με πολύ κλάμα… Η παράσταση είναι η ιστορία της ζωής μου, «σερβιρισμένη» κωμικά, ενώ στο τέλος σου λέει όλη την αλήθεια μια μπάντα, μαζί με μια άλλη ηθοποιό. Ουσιαστικά, σε κάνουν να νιώθεις τύψεις, που γέλαγες τόση ώρα. Η παράσταση ναι μεν δεν τελειώνει χαρούμενα, σου δίνει ωστόσο μια αισιοδοξία αφού «τα κατάφερα». Μάλιστα τότε, δεν ήξερε κανένας ότι έχω κάνει δύο χρόνια φυλακή. Γι’ αυτό κι όσοι έρχονταν στην παράσταση, δε φεύγαν, έκλαιγαν, είχαν πάθει σοκ.
Τι έχεις να πεις για τους influencers;
Κακά τα ψέματα η ζωή του influencer είναι πολύ ωραία και πιστεύω πως όλοι θα ήθελαν να την έχουν, αλλά θέλει και γερό στομάχι για να την έχεις, γιατί δεν είσαι μόνο τηλεοπτικός, δεν είσαι μόνο ηθοποιός, είσαι ταυτόχρονα πολλά και έχεις πολλές ευθύνες. Θεωρώ ότι πρέπει να το αξιοποιείς όλο αυτό το προφίλ, λέγοντας και πιο ουσιώδη πράγματα ή έστω αν δε μπορείς, τουλάχιστον προσπάθησε να μη δημιουργείς κατάθλιψη στον υπόλοιπο κόσμο, δείχνοντας και φλεξάροντας συνέχεια ωραία και ακριβά πράγματα. Σαν κοινό, εγώ εκείνη την ώρα που βλέπω το story, μπορεί να μην καταλαβαίνω, ότι μου δείχνει το σολομό και την πισίνα ταυτόχρονα με το πολύ ωραίο της το σώμα - ΟΚ το έδειξε μια, δύο, τρεις, δέκα - αλλά να χαλαρώσουμε λίγο. Θεωρώ ότι οι influencers δημιουργούν πολύ κατάθλιψη και πως έχουν μεγάλη ευθύνη και δεν το ξέρει κανείς.
Εσύ δηλώνεις influencer;
Ναι, δηλώνω influencer. Θέλοντας και μη, φέρω αυτό τον τίτλο, αλλά συμπληρώνω και δίπλα «των φτωχών», μπας και.
Σε ποια ηλικιακή κλίμακα ανήκει ο κόσμος που σε «ακολουθεί»;
Οι περισσότεροι κυμαίνονται μεταξύ εικοσιπέντε και τριανταπέντε. Με βάση τα στατιστικά και με αυτό που βλέπω. Δεν έχω γενικά πολύ νεαρό κοινό κι ούτε το θέλω. Δε θέλω να με ακολουθούν μικρά παιδιά. Όχι γιατί έχω κάποιο πρόβλημα με τα παιδιά, αλλά δεν είναι «ωραίο» κοινό, γιατί δεν καταλαβαίνει. Αν με ακολουθεί, το κάνει από χαζομάρα. Έχω παίξει σε μια παράσταση με τον Κοψιάλη και τράβαγα τα μαλλιά μου με αυτό που έβλεπα από κάτω. Να μιλάω εγώ για τη φυλακή και για τον πόνο μου και να είναι από κάτω παιδάκια με φυσοκάλαμα και να ανεβάζουν story. Δεν καταλαβαίνουν. Είναι για άλλα πράγματα αυτά.
Στις παραστάσεις;
Όσον αφορά στο κοινό μου στις παραστάσεις, έχω πάρα πολλές λεσβίες - είναι λεσβιοκρατούμενη η παράσταση - και γκέι. Οι straight που έρχονται, είναι κατά κύριο λόγο γυναίκες. Μερικές κοπέλες φέρνουν μαζί και τους γκόμενούς του, οι οποίοι συνήθως κάθονται με τα χέρια σταυρωμένα λόγω αμηχανίας και εννοείται πως πάντα ασχολούμαι με αυτούς. Είναι το ψωμί μου.
Σε γενικές γραμμές θα έλεγα, ότι έρχεται όποιος νιώθει «διαφορετικός».
Υπάρχουν γυναίκες κωμικοί που κάνουν stand-up; Γιατί η συντριπτική πλειοψηφία είναι άντρες; Τι πιστεύεις;
Από γυναίκες, πέρα από μένα, είναι η Κατσαρίνη - η οποία με αγκάλιασε πριν καν γίνουμε συνεργάτες, η Βρανά και δυο – τρία καινούργια κορίτσια που είναι ανερχόμενα. Το περιβάλλον δεν είναι καθόλου φιλικό προς τις γυναίκες. Μας αντιμετωπίζουν με κόμπλεξ, ενώ υπάρχει χώρος για όλους μας. Αυτό είναι και το παράδοξο. Έχει πει δημόσια ο Ατζαράκης, ότι δεν γίνεται να ξεκινάς από instagrammer και να καταλήγεις να κάνεις παραστάσεις. Δεν του θύμωσα και ούτε τον κακολογώ. Η απάντησή μου είναι, να έρθει πρώτα κάποιος να με δει και μετά να κρίνει αν αξίζει να κάνω παράσταση ή όχι. Εγώ κατά βάση, εγώ είμαι ηθοποιός. Το ότι έγινα “instagrammer”, πρόκυψε. Γι’ αυτό και αποφεύγω τα πολλά πολλά, όπως τα giveaway κλπ. Διαφήμιση θα κάνω, αλλά πολύ επιλεκτικά.
Μου προσφέραν 6.000 ευρώ να μιλήσω υπέρ του εμβολίου. Δεν τα δέχτηκα. Οι περισσότεροι influencers, είναι πληρωμένοι. Ακόμα και κωμωδία που κάνουν, στα βιντεάκια τους, είναι πληρωμένοι για να σου περάσουν κάτι. Έχω έναν στο μυαλό μου, που έχει κάνει βίντεο που κοροϊδεύει αυτούς που δεν φορούν τις μάσκες. Εγώ μπορώ να καταλάβω αν είναι πληρωμένος ή όχι. Σε τέτοια πράγματα δεν ξεπουλιέμαι. Δεν υπάρχει περίπτωση. Προτιμώ να κοιμάμαι ήσυχη και να μην έχω να φάω. Παρ’ όλα αυτά, μου πάνε όλα καλά και έχω καθαρή και τη συνείδησή μου. Δεν έχω, πλέον, κανένα φόβο, να μην αποτύχω.
Με τον καιρό, με προσέγγισαν άτομα, όπως ο Μαθιουδάκης, που ήταν έτσι κι αλλιώς είναι ο αγαπημένος μου και χάρηκα πάρα πολύ. Σιγά σιγά έρχονται κι άλλοι. Φέτος, μου πρότειναν να είμαι στο Φεστιβάλ Κωμωδίας. Πολύ δύσκολο και σπάνιο για μένα. Δεν το περίμενα. Πάντως, 100% στην κλίκα των κωμικών δεν έχω μπει και ούτε θα μπω. Το λένε και οι ίδιοι άλλωστε, ότι δεν είναι φιλικοί.
Γιατί τόσο μπλε;
Έγινα μπλε. Θεώρησα ότι σε αυτή την περσόνα, η εικόνα της έπρεπε να είναι όπως νιώθει. Κι εγώ ένιωθα μπλε. Κι επειδή έγινα μπλε, κάπως μπερδεύτηκε η Σούπερ Κική με την Κική και τώρα πάω σε ψυχολόγο, όπως σου ανέφερα, για να τις διαχωρίσω λίγο, γιατί δε με βοηθά όλο αυτό στην καθημερινότητά μου.
Αυτή την εποχή με τι ασχολείσαι;
Κάνω το podcast κάθε Παρασκευή, με το Instagram και με την τηλεόραση. Δεν ασχολούμαι με κάτι άλλο, αφού δε μου το επιτρέπει λόγω Covid-19 και ο νόμος. Θεωρώ ότι δεν θα ανοίξει προς το παρόν κάτι και για καιρό ακόμα, ίσως και για χρόνια. Με βάση λογικής, αυτό που συμβαίνει, συμφέρει πάρα πολύ ορισμένους και αυτοί που κάνουν κουμάντο, είναι αυτοί που τους συμφέρει ήδη. Οπότε, τουμπεκί τώρα όλοι. Ράψτε τα στόματά σας, νοικιάστε - όσοι μπορείτε - ωραία σπίτια και καθίστε να τα βλέπετε. Κι εγώ γι’ αυτό το λόγο άλλαξα σπίτι. Δεν πιστεύω ότι θα επιστρέψουμε ποτέ στην κανονικότητα. Μακάρι να βγω η μεγαλύτερη ψεύτρα του κόσμου. Είναι παγκόσμιο. Είναι πρόβλημα.
All photographs are courtesy of Ino Mei & HeartbeatInk.
