WD / Wild Drawing

Ο ταλαντούχος καλλιτέχνης WD (Wild Drawing), παραχώρησε αποκλειστική συνέντευξη στο HeartbeatInk Tattoo Magazine.

O WD (Wild Drawing) γεννήθηκε και µεγάλωσε στο Μπαλί της Ινδονησίας και έχει πτυχία στις Καλές Τέχνες και στις Εφαρµοσµένες Τέχνες. Η δράση του στο δρόµο ξεκινάει το 2000, αλλά ποτέ δεν έπαψε να δουλεύει και στο εργαστήριό του. Έχει λάβει µέρος σε εκθέσεις και φεστιβάλ σε Ασία, Ευρώπη και Αµερική, ενώ η δουλειά του συµπεριλαµβάνεται σε επιλεγµένες εκδόσεις για την Street Art. Η δουλειά του - τρισδιάστατες και αναµορφικές απεικονίσεις µε στοιχεία οφθαλµαπάτης - είναι επηρεασµένη από τα κόµικς και την φανταστική τέχνη, ενώ τα κοινωνικά φαινόµενα, η καθηµερινότητα, η φύση και η τέχνη αποτελούν πηγές έµπνευσής του.

Συνέντευξη: Καλλιόπη & Θωμάς / street art hunters & founders of Awesome Athens Experiences.

Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τις εικαστικές τέχνες και ποιες είναι οι σημαντικότερες επιρροές σου;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα σχεδίαζα, ή τουλάχιστον προσπαθούσα. Τελείωσα το Καλλιτεχνικό Λύκειο και στη συνέχεια αποφοίτησα από τη Σχολή Καλών Τεχνών στο Μπαλί. Όσον αφορά στις επιρροές, πολλοί σπουδαίοι δάσκαλοι στην περίοδο της Αναγέννησης έκαναν θεαματικά trompe l'oeil - όπως ο Michelangelo στην Sistine Chapel - και το έργο τους αποτέλεσε μια πολύ σημαντική πηγή έμπνευσης για μένα. Εκτός από αυτό, μου αρέσουν πολύ τα comics και οι graphic novels - διαβάζω και μερικές φορές κάνω comics - έτσι καλλιτέχνες όπως ο Moebius ή ο Toppi έχουν επηρεάσει πολύ το έργο μου. Όσον αφορά στις επιρροές στη θεματική παλέτα μου, αυτές προέρχονται από τα κοινωνικά φαινόμενα, τον τρόπο ζωής, την τέχνη, τη φύση.

Η δουλειά σου τείνει να μεταφέρει ισχυρά κοινωνικά, πολιτικά και περιβαλλοντικά μηνύματα. Γιατί η street art είναι τόσο καλό όχημα για αυτό;

Ο βασικότερος λόγος είναι γιατί η street art ως κομμάτι του δημόσιου χώρου είναι προσβάσιμη στον οποιοδήποτε χωρίς κοινωνικούς, οικονομικούς, πολιτισμικούς ή άλλους περιορισμούς. Δεν χρειάζεται να πας σε μια γκαλερί ή να πληρώσεις είσοδο σε κάποιο μουσείο προκειμένου να δεις τα έργα. Είναι εκεί: στο δρόμο μας για τη δουλειά, το σχολείο, τη βόλτα.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος που έχεις ζωγραφίσει μέχρι τώρα και πού θα ήθελες περισσότερο να ζωγραφίσεις αν δεν είχες περιορισμό;

Δεν ξεχωρίζω κάποιο μέρος που έχω ζωγραφίσει, κάθε τοιχογραφία έχει τη δική της ιστορία σε τελική ανάλυση. Αντί γι’ αυτό θα μιλήσω για μια τοιχογραφία που ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα. Είναι λίγο μακροσκελής, αλλά συνάμα ενδιαφέρουσα η ιστορία που υπάρχει πίσω από την τοιχογραφία "Η κοπέλα πίσω από την καμινάδα".

Όταν μου προτάθηκε λοιπόν ο συγκεκριμένος τοίχος από το Grenoble Street art Festival, ήμουν ενθουσιασμένος γιατί είχε μια κάποια δυσκολία, μου έδινε μεγάλη έμπνευση και περιθώρια δημιουργικότητας. Όταν έστειλα το σχέδιο όλα οι φορείς - το φεστιβάλ, ο ιδιοκτήτης του κτιρίου και η Εκκλησία ως ιδιοκτήτρια της καμινάδας - συμφώνησαν. Ωστόσο, μερικές εβδομάδες αργότερα - όταν ακόμη και τα χρώματα της τοιχογραφίας είχαν αγοραστεί - επικοινώνησαν μαζί μου ξανά οι άνθρωποι από το φεστιβάλ και μου είπαν ότι η Εκκλησία είχε αλλάξει γνώμη, είχε απορρίψει το σχέδιο και δεν ήθελε να γίνει καμία τοιχογραφία. Να αναφέρω εδώ ότι το σχέδιο είχε σχέση με την επιστήμη, καθώς η Grenoble είναι ένα σημαντικό επιστημονικό - ερευνητικό κέντρο μεταξύ άλλων. Ήταν για τον ηλεκτρισμό και το φως και ο Απόλλωνας - ο θεός του Φωτός σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία - ήταν μέρος της τοιχογραφίας.

Μετά από αυτό το γεγονός, το φεστιβάλ μου πρότεινε έναν άλλο τοίχο, έναν απλό, τον οποίο δεν βρήκα το ίδιο εμπνευσμένο. Αποφάσισα λοιπόν να πάω για την πρόκληση. Να ζωγραφίσω δηλαδή κάτι για το οποίο θα ήμουν περήφανος, χωρίς να αγγίξω καθόλου την καμινάδα, την «απαγορευμένη» περιουσία της Εκκλησίας. Μου πήρε αρκετό χρόνο για να βρω την ιδέα... Δεν μου επιτρεπόταν να ζωγραφίσω στην καμινάδα, αλλά κανείς δεν μπορούσε να μου απαγορεύσει να συμπεριλάβω την καμινάδα στην τοιχογραφία μου, σωστά; Μόλις λοιπόν χρησιμοποίησα την απαγορευμένη καμινάδα ως μέρος της άρπας, η τοιχογραφία "Η κοπέλα πίσω από την καμινάδα" γεννήθηκε. Στο τέλος, το αστείο είναι ότι ακόμη και άνθρωποι που συνδέονταν με την οργάνωση της Εκκλησίας μου είπαν ότι τους άρεσε η τοιχογραφία! Αλλά ταυτόχρονα, ένιωθαν αρκετά άβολα με τα τοπικά μέσα ενημέρωσης που είχαν δημοσιοποιήσει την άρνησή τους και ανησυχούσαν για τον αντίκτυπο της δημοσιότητας που πήρε το γεγονός.

Όσο για το μέρος όπου θα ήθελα περισσότερο να ζωγραφίσω, δεν το έχω σκεφτεί. Αν μπορούσα όμως να περιγράψω το ιδανικό σημείο για μένα, τότε όλα συγκλίνουν στην πρόκληση, την εμπνευσμένη δημιουργικότητα και τα περιθώρια πειραματισμού που μπορεί να μου δώσει το spot.

Είναι σημαντικό κατά τη γνώμη σου, για μια πόλη και τους ανθρώπους της να έχουν τοιχογραφίες και γιατί;

Εννοείται! Αλλάζει όλη σου η διάθεση, τι καλύτερο από το να ξεκινάς τη μέρα σου με χρώμα. Οι τοιχογραφίες είναι τέχνη και η τέχνη είναι παιδεία. Η τέχνη δεν μπορεί να λύσει τα όποια κοινωνικοοικονομικά προβλήματα, αλλά είναι τροφή για το νου και την ψυχή. Και συχνά, έργα τέχνης στο δρόμο γίνονται η αφορμή για να ανοίξει ένας πολύ ενδιαφέρον διάλογος στην τοπική ή στη διαδικτυακή κοινωνία.

Τι πιστεύεις ότι νιώθουν ή σκέφτονται οι άνθρωποι, όταν βλέπουν ένα από τα έργα σου στο δρόμο;

Δεν μπορώ να πω με σιγουριά, εξαρτάται κι από τον άνθρωπο, αλλά και από το ίδιο το έργο. Αυτό που μπορώ να πω πάντως, είναι ότι δεν περνούν απαρατήρητα, προκαλούν συναισθήματα και συχνά γίνονται αφορμή να ανοίξει ένας διάλογος. Είτε για το ίδιο το έργο, είτε για την street art γενικότερα.