Σκληρές κιθάρες, αυθεντικό attitude και δυνατή live παρουσία. Οι Orange Goblin δεν θα μπορούσαν παρά να έχουν και tattoos. Το HeartbeatInk είχε την ευκαιρία να τους “ανακρίνει” και να τους φωτογραφήσει πριν την πολυαναμενόμενη συναυλία τους τον Νοέμβρη στην Αθήνα.
Ben Ward: φωνή
Joe Hoare: κιθάρα
Martyn Millard: μπάσο
Chris Turner: ντραμς
Πόσες φορές έχετε παίξει στην Ελλάδα μέχρι τώρα;
Ben: Απόψε, θα είναι η έκτη φορά και η τέταρτη εδώ στο An Club. Πάντα περνάμε τέλεια στην Ελλάδα. Οι fans είναι πολύ ενθουσιώδεις και όσο κρατά αυτός ο ενθουσιασμός, θα συνεχίσουμε να ερχόμαστε.
Chris: Το θέμα με την Ελλάδα είναι πως ενώ αποτελεί κομμάτι της Ευρώπης, βρίσκεται αρκετά απομακρυσμένα. Έτσι, όταν συγκροτήματα από την Αμερική και την Ευρώπη ταξιδεύουν, λίγα φτάνουν μέχρι εδώ. Οπότε όταν μια μπάντα παίζει εδώ, όλοι δείχνουν την υποστήριξή τους.
Ben: Έχετε και πολύ καλό φαγητό.
Chris: Και φριχτή οδήγηση (γέλια).
Την ελληνική μουσική σκηνή την γνωρίζετε;
Ben: Βασικά έχω κάνει φωνητικά σε ένα άλμπουμ των Lord 13, που είναι και καλοί μου φίλοι. Ξέρω επίσης τους Nightstalker, οι οποίοι είναι αρκετά γνωστοί παντού. Έχουμε ακούσει κομμάτια των συγκροτημάτων που παίζουν μαζί μας. Σήμερα είναι οι Stonerbringer και οι Lucky Funeral αύριο. Ξέρουμε ότι υπάρχει μια αξιοπρεπής σκηνή εδώ, με πολλά καλά συγκροτήματα.
Πώς είναι η σκηνή στο Λονδίνο τώρα;
Ben: Η σκηνή στο Λονδίνο είναι φοβερή! Υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία από shows κάθε εβδομάδα. Πάντα παίζει κάτι. Αυτή την εβδομάδα μόνο, παίξαν οι Monster Magnet χθες το βράδυ και οι Alice in Chains και οι Ghost το προηγούμενο. Υπάρχουν επίσης πολλά ενδιαφέροντα καινούργια συγκροτήματα στο Λονδίνο κι αρκετά μαγαζιά κάνουν πράγματα για να τα στηρίξουν. Όπως το Black Heart στο Camden, σχεδόν κάθε βράδυ έχει ένα νέο σχήμα που παίζει live.
Martyn: Το “Desert Fest” επίσης. Γίνεται κάθε χρόνο, μια εβδομάδα πριν το “Roadburn Festival” στο Camden Town, ολόκληρο το Σαββατοκύριακο. Έχει λάβει αρκετά μεγάλες διαστάσεις πλέον.
Chris: Είναι βασικά σαν το Βρετανικό “Roadburn”, αλλά πριν από δέκα χρόνια. Όταν ήταν λιγότερο avant-garde και περισσότερο βασισμένο σε απλά riff based συγκροτήματα.
Ετοιμάζετε μήπως τη συνέχεια του τελευταίου σας άλμπουμ “A Eulogy of the Damned”;
Ben: Το σχέδιο είναι να πέσουμε με τα “μούτρα”, έτσι ώστε να βγάλουμε μέσα στο 2014 τον καινούργιο δίσκο. Ο χρόνος που διαθέτουμε είναι περιορισμένος, διότι ο Martyn παντρεύεται το Μάιο και αυτό σημαίνει πως θα βρίσκεται στο ταξίδι του μέλιτος. Οπότε, ευελπιστούμε να καταφέρουμε να γράψουμε και να μπούμε στο στούντιο πριν παντρευτεί κι φύγει. Ο δίσκος ευελπιστούμε να κυκλοφορήσει στα μέσα του καλοκαιριού, ώστε για να προλάβουμε όλα τα μεγάλα καλοκαιρινά φεστιβάλ.
Ο ήχος του επερχόμενου δίσκου σας που θα κυμαίνεται;
Ben: Θα είναι μια συνέχεια αυτού που κάνουμε. Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποια επιθυμία να γίνει μια δραστική αλλαγή.
Joe: Ποτέ δεν προσπαθούμε, ούτε κάνουμε κάποιο σχέδιο από πριν. Λειτουργούμε απλά, με ότι έχουμε στη διάθεσή μας εκείνη τη στιγμή και εφόσον περνάμε καλά με αυτό που κάνουμε.
Martyn: Οτιδήποτε μας ακούγεται καλά. Εφόσον, μας ακούγεται καλά, δεν υπάρχει κάποιος λόγος να μην το χρησιμοποιήσουμε. Δεν έχει σημασία από πού προέρχεται η έμπνευση. Δεν υπάρχει κάποια μανιέρα για το πώς “πρέπει” να ακουγόμαστε.
Πόσοι έχετε tattoos;
Ben: Οι τρεις από τους τέσσερις μας.
Joe, πως και κάνεις παρέα με αυτούς τους τύπους που ναι γεμάτοι tattoos;
Δεν ξέρω. Δεν μου αρέσουν (γέλια)! Αγαπώ τα tattoos και δεν έχω τίποτα εναντίον τους. Απλά ποτέ μου δεν ήμουν κολλημένος μαζί τους… Δεν έτυχε να βρεθούν ποτέ ψηλά στην λίστα των προτεραιοτήτων μου. Μπορεί να κάνω ένα στο μέλλον. Απλά θέλω να είμαι σίγουρος ότι θα είναι το σωστό.
Ben: Φοβάται, ότι μπορεί να πονέσει!
Martyn: Ο Joe είναι ο πρωτότυπος, επειδή όλοι στην εποχή μας πλέον έχουν tattoos!
Joe: Στο παρελθόν όλοι μου λέγανε “μα γιατί δεν έχεις κανένα tattoo”…
Martyn: Λες πως ποτέ δεν βρήκες κάτι που να ήθελες πραγματικά. Δεκτό. Δεν πρέπει να κάνεις tattoo απλά για να το κάνεις! Όχι όπως εμείς (γέλια)!
Chris: Εγώ μια φορά, είχα μπει σε ένα στούντιο τους έδειξα τουν ελεύθερο χώρο πάνω μου και τους είπα “βάλτε κάτι”.
Martyn: Για όλο αυτό το χέρι (δείχνει ένα από τα μανίκια του), είπα στον tattoo artist “κάνε ότι θες”.
Ben: Αυτό εδώ έγινε επειδή ήμασταν μεθυσμένοι στο ένα σπίτι ενός tattooist στο Seattle και είχε εκεί που καθόμασταν όλο τον εξοπλισμό του…
Guys, γιατί πιστεύετε πως η πλειοψηφία των rockers έχει τόσα πολλά tattoos;
Ben: Η ροκ μουσική πάντα συνδεόταν με την εικόνα του “κακού παιδιού” και του κάπως “παράνομου” και αυτά πάνε χέρι χέρι με τα tattoos. Παλιά τα tattoos ήταν για τους ναυτικούς και τους μηχανόβιους με τους οποίους συνδέεται στενά το rock 'n' roll. Κατά συνέπεια, πολλά συγκροτήματα προσπαθούν να μιμηθούν τα tattoos στο στυλ του Sailor Jerry ή του μηχανόβιου που είναι μέλος μιας συμμορίας και κάνει tattoo το έμβλημα της συμμορίας στην οποία ανήκει.
Chris: Υπάρχει κάτι που με ενοχλεί με το όλο θέμα. Ξεπηδούν πολλά καινούργια συγκροτήματα που τα μέλη τους είναι μεταξύ δεκαοχτώ και είκοσι ετών και είναι όλοι τους με γεμάτους λαιμούς και το πάνω μέρος της παλάμης και κανένα tattoo αλλού!
Ποια είναι η γνώμη σου για αυτό το φαινόμενο;
Chris: Έχω “γεράσει” πλέον. Στο παρελθόν, δεν νοείτο να κάνεις tattoo στο πάνω μέρος της παλάμης ή στο λαιμό σου, αν δεν είχες καλυφθεί κατά ένα μεγάλο βαθμό ή δεν ήσουν πάνω από σαράντα ετών. Το καταλαβαίνω πως ένα παιδί σε μια μπάντα μπορεί να θέλει να φαίνεται “εντυπωσιακό”. Ωστόσο, τα κομμάτια στο λαιμό και στο πάνω μέρος της παλάμης σου, οφείλεις να τα “κερδίσεις”. Αν αυτό είναι το πρώτο σου tattoo τότε θεωρώ πως έκανες ένα μεγάλο λάθος. Θεωρώ πως καλό είναι να έχεις ζήσει με τα tattoos για αρκετό καιρό, ώστε να έχεις εμπειρίες και μετά να γεμίσεις το σώμα σου. Απλά λέω πως αν είσαι σε συγκρότημα και είσαι είκοσι χρονών μην κάνεις το λαιμό σου πρώτα! Μπορεί κάποια μέρα να χρειαστεί να βρεις μια δουλειά.
Ben: Το tattoo είναι κάτι σαν παγκόσμιο “σημάδι” επανάστασης. Οι γονείς σου δεν θέλουν να κάνεις. Οπότε αν γίνεις μέλος κάποιου συγκροτήματος και θες να κάνεις tattoo, θα κάνεις αυτό που σου έχουν “απαγορεύσει”. Το rock n’ roll και τα tattoos πάντα θα πηγαίνουν χέρι χέρι.
Martyn: Πιστεύω πως αυτό αλλάζει τώρα, διότι όσοι γίνονται γονείς έχουν πλέον tattoo.
Joe: Το παιδί μου θα γεμίσει επειδή εγώ δεν έχω κανένα.
Chris: Ο πεθερός μου έκανε πρώτη φορά tattoo όταν έκλεισε τα εξήντα.
Joe: Όλοι έχουν τώρα tattoo.
Martyn: Έχω ένα γιο δεκαπέντε ετών και δεν νομίζω ότι θα μου άρεσε αν κάνει tattoo σε πολύ νεαρή ηλικία. Θα τον συμβούλευα πως πρέπει πρώτα να το σκεφτεί. Πως πρέπει να “ζήσει” λίγο τη ζωή του, πριν πάρει αυτή την απόφαση. Έτσι αισθάνομαι.
Chris: Για μένα, πολλά από τα tattoos μου προέκυψαν με την πάροδο του χρόνου. Αν μπορούσα να γυρίσω πίσω και να διέθετα “άδειο καμβά”, μπορεί να έπραττα ορισμένα σχέδια πάνω μου διαφορετικά.
Πόσο χρονών ήσουν όταν έκανες το πρώτο σου tattoo;
Ben: Ήμουν δεκαοχτώ και έκανα το σήμα της αγαπημένης μου ομάδας ποδοσφαίρου, της Liverpool. Η μητέρα μου έλεγε να μην κάνω tattoo και εγώ είπα πως θα κάνω μόνο αυτό. Αλλά μόλις κάνεις το πρώτο, θες να κάνεις και άλλα.
Martyn: Ήμουν δεκαεννιά και “χτ'υπησα” το σήμα των Paradise Lost. Δεν είμαι ο μεγαλύτερος fan τους, αλλά μου αρέσουν και μου αρέσει και το σήμα τους. Θεώρησα πως ήταν μια καλή επιλογή για το πρώτο μου tattoo.
Ben μήπως έχεις κάποιο αγαπημένο tattoo style ή καλλιτέχνη;
Δεν γνωρίζω αρκετά, ώστε να έχω αγαπημένο καλλιτέχνη. Απλά βλέπω πράγματα που μου αρέσουν. Μου αρέσουν τα tattoos σε παλιό ναυτικό στυλ και μου αρέσει να ψάχνω τη σημασία τους. Όλα τα Sailor Jerry tattoos μου εξάπτουν την περιέργεια. Έκανα πολλά tattoo όταν ήμουν νέος, χωρίς να το έχω σκεφτεί και πολύ. Σε καμία περίπτωση δεν το μετανιώνω, απλά εύχομαι να το είχα σκεφτεί λίγο περισσότερο.
Martyn: Εγώ αισθάνομαι διαφορετικά με αυτό. Στις μέρες μας, συναντάμε παιδιά με πεντακάθαρα μανίκια και άψογα back-pieces και σκέφτομαι ότι φαίνονται υπερβολικά “τέλεια”, σε σημείο που χάνει το χαρακτήρα του.
Έχετε μήπως tattoos που να σας τα έχει κάνει ο ίδιος καλλιτέχνης;
Martyn: Το αριστερό μου μανίκι, το αριστερό χέρι του Ben και το chest piece του Chris είναι από τον ίδιο tattoo artist. Μας τα έχει κάνει ο Jon Longstaff που τότε “χτυπούσε” στο “Sacred Art Tattoos” στο Λονδίνο, αλλά πλέον δουλεύει στο “Black Dog Tattoos” στο Norwich.
Chris: Θα ήθελα να αναφερθώ στο “Into You”. Υπάρχει ένα στούντιο στο Λονδίνο και ένα στο Brighton. Ζω στο Brighton και κάνω πολλά από τα tattoos μου εκεί στον James ‘Woody’ Woodford και στον Adam Sage. Ο Adam κάνει μόνο hand-pocked tattoos, τα οποία μου αρέσουν πολύ. 
Chris, πότε έκανες το πρώτο σου tattoo;
Το 1990 έκανα το πρώτο και πριν από δυο μήνες έκανα το τελευταίο.
Υπάρχει κάποιο tattoo style που να ξεχωρίζεις;
Αυτή τη στιγμή, γίνεται μεγάλος ντόρος με τα abstract tattoos που είναι καλλιτεχνικά tattoos που αποτελούνται από σχήματα, σχέδια και μοτίβα. Προσωπικά, προτιμώ την Old School φάση, τον παλιό τατουατζή που δούλευε στην αποθήκη του. Μου αρέσει να επισκέπτομαι παλιά στούντιο και μου αρέσουν τα tattoos που γίνονται με παραδοσιακό τρόπο (hand-pocked). Το θέμα με το hand-pocking είναι ότι έχει να κάνει με το “αυθεντικό” tattooing, όπως τα Traditional Japanese, τα Πολυνησιακά, τα Maori, τα Samoan και τα Borneo. Βρίσκω την tribal tattoo δουλειά του Chris Higgins πολύ ενδιαφέρουσα. Παλιά δούλευε στο Into You ενώ τώρα έχει το δικό του studio στο Eastbourne. Μου αρέσουν τα απλά σχέδια, χωρίς πολύ χρώμα ή φωτορεαλισμό. Προτιμώ τις μεθόδους που γινόταν το tattoo στο παρελθόν. Αυτή τη στιγμή, το ενδιαφέρον μου είναι στραμενο στην μέθοδο των Inuit (σ.σ. Εσκιμώοι). Κρατώντας μια κλωστή πάνω από ένα κερί μέχρι να βγάλει το φυτίλι αιθάλη και μετά την “βελονιάζεις” (σ.σ. την περνάς μέσα στο δέρμα).
Το HeartbeatInk ευχαριστεί θερμά την CTS Productions (www.ctsprods.com) για τη βοήθεια και την πραγματοποίηση και το AN Club (www.anclub.gr) για τη φιλοξενία της φωτογράφισης.
Photos & interview by Ino Mei.
Live Photos by Ino Mei.
