Ο Θεσσαλονικιός κιθαρίστας του Ozzy Osbourne και των Firewind, Gus G και κατά κόσμον Κωνσταντίνος Καραμητρούδης, μίλησε αποκλειστικά στο HeartbeatInk Tattoo Magazine για τα τατουάζ του, το ευαίσθητο δέρμα του, τα “άσχημα” tattoo των rockers και που οφείλονται, το τι του έχει πει ο Ozzy για τα δικά του tattoo, το περιστατικό με τον Ozzy στη Φιλανδία, το πως προέκυψε το ολοκαίνουργιο solo album του, αλλά και ποιον τύπο ανθρώπου δεν ανέχεται κανένας στην περιοδεία.
Ποια είναι η σχέση σου με το tattoo και πως θα την χαρακτήριζες;
Έχω μια πολύ προσωπική σχέση με τα τατουάζ... Συνήθως, κάθε φορά πού επιλέγω να κάνω tattoo το βλέπω σαν μια “καθαρτική εμπειρία”. Είναι σαν να θέλω να βγάλω κάτι από μέσα μου και το μεταφράζω με αυτόν τον τρόπο, εκφράζοντάς το με το σχέδιο. Επίσης, το tattoo αποτελεί επίπονη διαδικασία! Όλοι όσοι κάνουν τατουάζ το ξέρουν αυτό.
Πότε ξεκίνησε η “μύηση” σου;
Το πρώτο μου tattoo έγινε το 2000 ή το 2002, δεν θυμάμαι... Είναι αυτό εδώ το μικρό (σ.σ. δείχνει ψηλά στο αριστερό του μπράτσο), πού θυμίζει κινέζικο μενού (γέλια). Το έκανα επειδή μοιάζει με το κάπα και επίσης στα Kanji σημαίνει φωτιά. Είχα ήδη τους Firewind, οπότε έμενε σε κάποια φάση να “χτυπήσω” και το Kanji σύμβολο του ανέμου. Έτσι και έγινε.
Μετά ξαναέκανα tattoo το 2007 στον Κώστα Τζηκαλάγια που τότε δούλευε στο Nico Tattoo και είναι οι φλόγες στο δεξί μου χέρι. Για να καταλάβεις δεν τα πάω πολύ κάλα με αυτούς πού μου κάνουν τα tattoo επειδή το δέρμα μου είναι πολύ ευαίσθητο. Έτσι, δεν αντέχω για παραπάνω από δύο ώρες “βάρεμα”. Στην προκειμένη περίπτωση, ο Κώστας, αναγκαστικά, μου έκανε το μισό και μετά μου το ολοκλήρωσε σε ένα δεύτερο ραντεβού.
Ήταν αρχή τότε και ήμουν λίγο “ψαρωμένος”. Στα επόμενα μου tattoo, άρχισα να διαμαρτύρομαι πιο έντονα στους καλλιτέχνες. Από το να τους αντιμιλάω (γέλια), μέχρι να τους φωνάζω και να τους απειλώ πως αν δεν σταματήσουν θα τους ρίξω μπουνιά (γέλια). Βεβαίως, και έχω πει πολλές φορές πως δεν θα ξανακάνω τατουάζ. Βασικά, πάντα έτσι λέω, αλλά μετά καταλήγω να σχεδιάζω στο μυαλό μου το επόμενο.
Απ' ότι παρατηρώ πέρα από το σχεδιασμό στο μυαλό σου, τα κάνεις και πράξη. Πως συνέχισες λοιπόν μετά το 2007;
Το επόμενο μου tattoo ήταν το ρεαλιστικό black & grey στο αριστερό μου χέρι και μου το “χτύπησε” ο Θεόφιλος (Descendink Tattoo) τα Χριστούγεννα του 2012. Είχε έρθει στη Θεσσαλονίκη και μου το έκανε στο σπίτι μου. Το κομμάτι ολοκληρώθηκε μετά από πέντε session, γιατί όπως καταλαβαίνεις δεν αντέχω πάρα πολλές ώρες συνεχόμενα. Το σχέδιο είναι το εξώφυλλο ενός παλιού μου δίσκου με τους Dream Evil, μια μπάντα με την οποία έπαιζα στο παρελθόν.
Το τελευταίο μου tattoo έγινε τον Οκτώβριο του 2013 στην Ιταλία, από τον Francesco Schiavi (Original Sin Tattoo). Τον Francesco τον ανακάλυψα συμπτωματικά, από ένα φίλο μου κιθαρίστα που του έχει κάνει ένα φοβερό Samurai tattoo. Είχα λοιπόν προγραμματισμένη περιοδεία στην Ιταλία για σεμινάρια κιθάρας μαζί με αυτόν τον κιθαρίστα φίλο μου και του ζήτησα να επικοινωνήσει με τον καλλιτέχνη. Κανονίσαμε ραντεβού την ημέρα που είχα το ρεπό μου στη Βερόνα και του έδωσα τέσσερα στοιχεία που ήθελα να έχει το σχέδιο για να το ετοιμάσει: μια νεκροκεφαλή, ένα ρολόι, κάποια λουλούδια και το σύμβολο μου. Μου άρεσε πολύ το αποτέλεσμα και του είπα να μου το “χτυπήσει”. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο κομμάτι που έχω και μάλιστα λόγω συνθηκών έγινε όλο με τη μια. Το session μας διήρκεσε πεντέμισι περίπου ώρες και τα λουλούδια δεν προλάβαμε να τα ολοκληρώσουμε. Λείπουν ακόμα κάποιες σκιές.
Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο tattoo style ή τεχνοτροπία που προτιμάς;
Όπως βλέπεις το μισό μου χέρι είναι πιο realistic με σκιές και το υπόλοιπο είναι πιο παλιομοδίτικο με outline. Μου αρέσουν και τα δυο σαν στυλ. Τα έμπλεξα χωρίς να γνωρίζω τι “πρέπει” να κάνω. Είμαι λίγο χύμα σε όλο αυτό. Αν μου αρέσει κάτι άπλα θα το κάνω Πάντως γνωρίζω καλά πως δεν μου αρέσουν τα Old School / American Traditional.
Σκοπεύεις να κάνεις και άλλα tattoo;
Ναι, κάποια στιγμή θα ξαναπάω οπωσδήποτε στην Ιταλία για να τελειώσουμε με τον Francesco το χέρι μου. Επίσης, κάποια στιγμή θέλω να κάνω tattoo τον γάτο μου τον Μάρκο. Ο Μάρκος είναι δεκαοχτώ ετών, Σιαμαίος και είναι απίστευτος!
Όταν βρίσκεσαι σε περιοδεία φαντάζομαι πως σε πλησιάζει πολύς κόσμος, ανάμεσα τους και tattoo artists. Σου προτείνουν να σου κάνουν tattoo και αν ναι ποια είναι η αντίδραση σου;
Συμβαίνει συχνά. Αλλά το πρόγραμμα είναι συνήθως πολύ πιεσμένο και έτσι δεν διαθέτω το χρόνο που απαιτεί πρακτικά ένα τατουάζ, καθώς και όλη η διαδικασία που προηγείται και αφορά την προετοιμασία του σχεδίου και το κλείσιμο του ραντεβού. Βέβαια, ποτέ μην λες ποτέ. Δεν ξέρω σε τι φάση θα είμαι σε δύο χρόνια από τώρα! Μπορεί να μου έρθει και να “χτυπήσω” κάτι πιο αυθόρμητα. Από κει και πέρα, θέλω να έχω τσεκάρει και τη δουλειά του καλλιτέχνη, το στυλ του και την ποιότητα της. Μου έχει τύχει κατά καιρούς να έρχονται και να μου δίνουν κάρτες τους διάφοροι tattooists και μετά να τους τσεκάρω και να μην είναι τόσο “καλοί”. Δεν θα έκανα tattoo απλά και μόνο επειδή κάποιος θα μου το προσφέρει δωρεάν.
Η εικόνα των rockstars είναι σχεδόν άρρηκτα συνδεδεμένη με τα tattoo. Εσύ τι πιστεύεις;
Ναι, σίγουρα ισχύει. Το να έχουν οι rockers τατουάζ, είναι κάτι κλασικό. Επίσης, οι γκόμενες το θεωρούν πιο “bad boy look” όλο αυτό (γέλια). Εγώ δεν είχα για πολλά χρόνια tattoo. Απλά μου την βάρεσε πολύ αργότερα και άρχισα να κάνω. Αυτό πού έχω να πω είναι ότι πολλοί rockers πρέπει να έχουν από τα πιο άσχημα τατουάζ. Έχει τύχει να δω μέχρι και γκάλοπ στο ίντερνετ με “τα δέκα πιο άσχημα tattoo μουσικών”!
Κατά τη γνώμη σου που μπορεί να οφείλεται αυτό;
Μάλλον στο γεγονός ότι πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους διαθέτουν αυτή την πιο “χύμα” αντίληψη. Του στυλ ότι είμαστε όλοι εδώ μεθυσμένοι και θα κάνουμε και ένα tattoo! Ο Ozzy αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Όταν τον ρώτησα γι' αυτό, μου είπε πως τα περισσότερα τατουάζ του τα έκανε μεθυσμένος και δεν θυμάται λεπτομέρειες. Ότι απλά ξάπλωνε και του “βαρούσε” ο άλλος. Μέχρι πού μια μέρα ξύπνησε επειδή τον πόνεσε πολύ και είπε γάμ*σε το, άστο! Και είναι όλο το χέρι του γεμάτο με tattoo και έχει κι ένα σημείο που είναι μονό με περίγραμμα.
Το πρώτο solo album σου μόλις κυκλοφόρησε. Το “I am the fire” αποτελεί καλλιτεχνική σου ανάγκη ή ήταν κάτι που απλά προέκυψε στην πορεία;
Είναι και αυτό στα πλαίσια της καθαρτικής εμπειρίας που σου προανέφερα. Ήταν κάτι που “έπρεπε” να γίνει. Πάντα έλεγα ότι δεν θα κάνω solo δίσκο γιατί έχω την μπάντα μου τους Firewind. Απλά άρχισα να γράφω κάποια τραγούδια σε πιο rock στυλ. Δηλαδή, όχι τόσο πολύ στην metal μεριά, όσο στην πιο classic rock μεριά. Γενικά πειραματίστηκα με αλλού είδους songwriting και το album έχει πολλές ακουστικές κιθάρες, ενώ θα συναντήσεις και πιο μοντέρνους rock ήχους. Επίσης, έχει πολλές συνεργασίες. Το έφτιαξα σιγά σιγά και χωρίς πίεση. Ξεκίνησα τον Οκτώβριο του 2012 και το τελείωσα τα Χριστούγεννα του 2013. Δεν το είχα πει και σε κανέναν. Ούτε η εταιρεία μου, ούτε η μάνατζερ μου γνώριζαν κάτι όταν άρχισα να γράφω.
Με τον Ozzy Osbourne πως γνωριστήκατε;
Την άνοιξη του 2009 έλαβα ένα email από το management του Ozzy, όπου με ρωτούσαν αν θα ήθελα να περάσω από οντισιόν για τη θέση του κιθαρίστα. Πήγα το Μάιο του '09 στο Λος Άντζελες για την οντισιόν και the rest is history.
Πως σε “ανακάλυψαν”;
Ποτέ δεν έμαθα ακριβώς πως με βρήκαν. Υποθέτω πως έψαχναν για τους πιο καινούργιους κιθαρίστες και πως με γνώριζαν από τη σκηνή. Είχα κάνει ήδη πολλές περιοδείες με τους Firewind που παίζω τόσα χρόνια.
Σε ποιο βαθμό άλλαξε η ζωή σου μετά από αυτό το καταλυτικό συμβάν και πως το διαχειρίστηκες;
Σαφώς και άλλαξε η ζωή μου. Αυτό το γεγονός αποτελεί τη μεγαλύτερη αλλαγή στη ζωή μου. Όσον αφορά τη διαχείριση, στην αρχή ήμουν αγχωμένος και πιο κλειστός στον εαυτό μου. Συνάντησα αλλαγές στη συμπεριφορά ορισμένων ανθρώπων απέναντι μου και δεν ήξερα πως να το διαχειριστώ. Δεν γνώριζα για παράδειγμα τι μπορεί να ήθελε ο άλλος από μένα και ίσως έτσι να παρεξηγούσα το παραμικρό που μπορεί να μου έλεγε. Μετά τον πρώτο χρόνο συνήθισα και συνειδητοποίησα πως πρέπει να είναι τα πράγματα. Φαντάζομαι πως κάπως έτσι είναι με κάθε μεγάλη αλλαγή που μπορεί να περνάνε οι άνθρωποι στη ζωή τους.
Μπορείς μήπως να μοιραστείς μαζί μας ένα “χαριτωμένο” περιστατικό με τον Ozzy από τις περιοδείες σας;
Δεν έχουμε τρελά “rockstar” σκηνικά, καθώς ο άνθρωπος πλέον είναι ήσυχος, πίνει το τσάι του και είναι “καθαρός” από κάθε άποψη. Απλά είναι ιδιαίτερα αστείος τύπος καθώς και γκαφατζής. Αλλά αυτό, ξέρεις, είναι από φυσικού του. Για να σου δώσω να καταλάβεις, βρισκόμασταν στη Φιλανδία για συναυλία και το επόμενο πρωί έπρεπε να πετάξουμε για κάπου αλλού. Τον συναντάω στο αεροπλάνο και τον ρωτάω πως κοιμήθηκε και μου απαντά πως δεν κοιμήθηκε καθόλου! Τον ρωτάω γιατί και μου εξηγεί: “βλέπω την ώρα και έδειχνε 09:15. Σηκώνομαι, κάνω μπάνιο, ξυρίζομαι, μαζεύω τα ρούχα μου και μετά κάνω να ανοίξω τις κουρτίνες που τις είχα κλειστές και βλέπω πως έξω είναι νύχτα! Και σκέφτομαι μα καλά στη Φιλανδία τι ώρα ξημερώνει”; Τελικά, είχε φορέσει το ρολόι του ανάποδα και ήταν τρεις παρά τέταρτο! Και μετά δεν μπόρεσε να ξανακοιμηθεί και καθόταν και περίμενε...
Τι θα συμβούλευες ένα νέο παιδί που αγαπά τη μουσική και το metal και θέλει να μπει σε αυτό το χώρο;
Βασικά, θα πρέπει να διαθέτει υπομονή και επιμονή, όσο “κλισέ” και αν ακούγονται αυτά. Το λέω συνέχεια αυτό, δεν υπάρχουν “συντομεύσεις”. Στη μουσική βιομηχανία όλα πρέπει να γίνουν στην ώρα τους. Επίσης, θα πρέπει να πιστεύει στον εαυτό του. Αν δεν πιστεύεις εσύ στη μουσική σου και σε σενα, πως θα το μεταδώσεις και σε άλλους; Επιπλέον, είναι πολύ σημαντικό να είσαι προσγειωμένος σαν τύπος, να είσαι ευγενικός με αυτούς που δουλεύεις, να λες πάντα ευχαριστώ και να είσαι στην ώρα σου. Κανείς δεν θέλει ένα μαλάκα σε μια περιοδεία. Δηλαδή, όσες φορές έχει τύχει να έχουμε ένα τέτοιο άτομο σε περιοδεία μας, το έχουμε κάνει πέρα. Όταν βρίσκεσαι συνέχεια για μήνες μέσα σε ένα λεωφορείο και στα αεροπλάνα και ξοδεύεις χρόνο με άλλους δεκαπέντε τύπους, θες να είναι τουλάχιστον ευχάριστη η παρέα. Να πενράς καλά και αρμονικά.
Το HeartbeatInk Tattoo Magazine ευχαριστεί θερμά τον Ηλία Αραβίδη για την πραγματοποίηση της συνέντευξης και το Oscar Hotel για τη φιλοξενία της φωτογράφισης.
Photos & interview by Ino Mei.
