Jondix

Ο Jondix μίλησε αποκλειστικά στο HeartbeatInk Tattoo Magazine για τη μύηση του στο tattooing, το παρελθόν του ως tattoo nerd, το πρώτο tattoo που “χτύπησε” και που ήταν στο λαιμό τους Tas Danazoglou, την εμπειρία του στην Ελλάδα ως apprentice του Mike the Athens και το θέμα της αντιγραφής στο Dotwork, το οποίο χαρακτηρίζει ως "ντροπιαστικό".

Ποιο είναι το πραγματικό σου όνομα; Πώς προέκυψε το “Jondix” και τι σημαίνει;

Το όνομά μου είναι Jondix, αυτός είμαι. Πριν τον Jondix ήμουν άλλος άνθρωπος. Αυτή η “βάπτιση” με έκανε τον άνθρωπο που είμαι τώρα. Σε ένα από τα καλλιτεχνικά reunion στα οποία πήγαινα με τους φίλους μου Ciruelo, Cabral, Eva Blank, Heinrich και πολλούς άλλους, άρχισε να κυκλοφορεί αυτό το όνομα σαν αστείο. Ωστόσο, ένα χρόνο μετά, όταν ο Ciruelo εξέδωσε ένα βιβλίο και το χρησιμοποίησε στις αναφορές, το θεώρησα σημάδι. Έτσι άρχισε να με επηρεάζει και να μου αλλάζει τη νοοτροπία προς μια ακόμα περισσότερο καλλιτεχνική κατεύθυνση σε σχέση με πριν.

Δούλευες σαν αρχιτέκτονας στο παρελθόν; Πότε ήρθες σε επαφή με τα tattoo για πρώτη φορά και πως και ασχολήθηκες με το tattooing;

Βασικά, δεν δούλεψα ποτέ ως αρχιτέκτονας. Δεν τέλειωσα καν το πανεπιστήμιο. Μετά από επτά χρόνια φοίτητσης τα παράτησα… Χρειαζόμουν λεφτά και μου άρεσαν τα πάρτυ, οι κιθάρες, οι Harley και όλες οι “τυπικές” μεσογειακές υπερβολές... Tattoo αντίκρισα για πρώτη φορά στη ζωή μου όταν ήμουν παιδί. Κακοφτιαγμένα, ξέρεις. Μετά αντίκρυσα ένα καλό tattoo στην Βοστόνη, έναν χάρο από το Spider Web Tattoo και το ήθελα επιτόπου. Οπότε άρχισα να κάνω tattoos στα δεκαοκτώ μου, όπως το αυτόγραφο το Steve Vai και μερικά “χαζά” βιομηχανικά, μέχρι που ήρθε ο Tas Danazoglou στην Βαρκελώνη και με “έσωσε”.

Αληθεύει ότι σε "ανακάλυψε" ο Tas Danazoglou; Πώς τον γνώρισες;

Ο Tas αρχικά είχε έρθεi στη Βαρκελώνη για το Barcelona Tattoo Convention. Στη συνέχεια έμεινε και δούλεψε για μερικά χρόνια στο LTW Tattoo Shop. Έκανα πολλά tattoos μαζί του και γίναμε φίλοι. Ήμουν ήδη ένας tattoo nerd. Αγόραζα συστηματικά περιοδικά κ.ο.κ. Έκανα το πρώτο μου tattoo στα δεκαοκτώ μου, πριν από είκοσι τρία χρόνια δηλαδή. Τότε δεν υπήρχαν tattoo shops στην Βαρκελώνη όπως σήμερα. Πήγαινα σε tattoo conventions του εξωτερικού σαν fan και αγόραζα μοτεράκια απλά και μόνο για διακοσμητικούς λόγους. Κανείς δεν το έκανε αυτό στη Βαρκελώνη τότε, ούτε οι καθιερωμένοι tattooists! Ήξερα λοιπόν ακριβώς πoιoς ήταν ο Tas και ποιος ο Mike the Athens από το περιοδικό “Tattoo Planet” και ήθελα να αποκτήσω τα περισσότερο πνευματικά tattoo τους, εν αντιθέσει με τα πιο “trendy”. Έπειτα, μια μέρα, στα γενέθλιά μου, ήρθε ο Tas σπίτι μου και του έπαιξα το “Ressurection” τoυ Halford και αυτός με τη σειρά του, μου έδειξε πώς να στήσω ένα μοτεράκι και να κάνω tattoo. Τελικά, εκείνο το βράδυ κατέληξα να επιδοθώ σε λίγο tattooing στο λαιμό του…

Ο Mike the Athens στην αρχή σε αποθάρρυνε από το να γίνεις tattooist;

Ο Mike ήταν “κανονικός” δάσκαλος. Δηλαδή μου έδινε εργασίες για το σπίτι και φυσικά πολλές φορές μου έλεγε να τα παρατήσω. Μια μέρα τον πήρα τηλέφωνο επειδή τα είχα κάνει “σαλάτα” μ' ένα tattoo και ήθελα να ζητήσω βοήθεια και μου είπε να σταματήσω αμέσως, να πάω στην κουζίνα και να του μαγειρέψω αυτό το ωραία κάρυ που του είχα κάνει το προηγούμενο βράδυ. Ήταν και ο Tas μαζί του και γελάγανε και οι δυο τους μαζί μου. Τι ωραία!

Πώς κατέληξες να έρθεις στη Ελλάδα ως apprentice του Mike the Athens στο ιδιωτικό του στούντιο;

Αρχικά, μου πρότειναν να γίνω μέλος στο LTW λόγω των ικανοτήτων μου στην ζωγραφική. Δεν ήμουν και τόσο σίγουρος, ωστόσο με παρότρυνε ο Tas επειδή του άρεσαν οι ζωγραφιές εξωγήινων που έκανα και τελικά δέχτηκα επειδή θα ήμασταν μαζί και επιτέλους θα ξεκινούσαμε και τη metal μπάντα που λέγαμε, συν το ότι όλοι στο μαγαζί ήταν supercool. Πηγαίναμε για πρόβες σε στούντιο, καίγαμε τα ηχεία και φεύγαμε τρέχοντας… Μετά κάναμε το πρώτο doom σχήμα στην Ισπανία, τους “Monolith AD” και μετά τους “Great Coven”. Σε κάποια φάση ήρθε ο Mike και με ρώτησε εάν ήθελα να γίνω apprentice του, οπότε και άρχισα να έρχομαι στην Αθήνα όποτε μπορούσα και να κάνουμε συζητήσεις στο τηλέφωνο επί ώρες.

Πώς ήταν η εμπειρία σου με τον Mike the Athens;

Είναι ο καλύτερος δάσκαλος. Ένας πραγματικός καλλιτέχνης και όχι “απλά” ένας tattooist. Φυσικά τότε δεν υπήρχαν τα social media και έβρισκες μόνο συγκεκριμένα βιβλία για το tattoo. Ο Mike έχει μια Old School συμπεριφορά και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Επίσης, έχει γνώσεις.

Πώς ήταν η εμπειρία σου στην Ελλάδα;

Ήρθα στο πρώτο international convention της Αθήνας και έκανα την αφίσα μαζί με τον Mike καθώς και την αφίσα για το δεύτερο. Όλοι στην διοργάνωση ήταν πολύ cool. Έχω δουλέψει πολλές φορές στο στούντιο του Mike, πράγμα απίστευτο. Μια φορά ήρθαμε με τη μπάντα μου και παίξαμε με τους “Lord 13”. Τότε γνώρισα τον Yorg Powell και όλους τους φίλους του Tas και του Mike και ήταν τέλεια.

Πώς είναι τώρα η σχέση σου με τον Mike the Athens;

Είναι τέλεια. Συναντιόμαστε κάθε χρόνο και κάνουμε μαζί projects. Αλλά πολλές φορές βρίσκεται στην “συχνότητα” της Goa (γέλια).

Κάνεις tattoo για περίπου μια δεκαετία. Δέκα χρόνια στο tattooing δεν θεωρούνται και τόσα πολλά. Ωστόσο, έχεις καταφέρει να εξελιχθείς απίστευτα γρήγορα και να γίνεις ένας πολύ καταξιωμένος tattooist. Πώς τα κατάφερες;

Η αλήθεια είναι πως δεν με ενδιαφέρουν όλα αυτά. Όλα έχουν να κάνουν με την έμπνευση και την μη αντιγραφή. Βέβαια, είναι αδύνατο να αποφύγεις να αντιγράψεις αυτά που σου αρέσουν όταν βρίσκεσαι στο ξεκίνημα, αλλά μιλάω για ανθρώπους οι οποίοι βασίζουν το στυλ τους και τα σχέδιά τους εξ ολοκλήρου στις ιδέες άλλων tattooist, πράγμα πολύ κακό. Ειδικά όσον αφορά το θέμα της αντιγραφής στο Dotwork, έχει γίνει σχεδόν ντροπιαστικό.

Πώς θα περιέγραφες το tattoo style σου;

Μπορώ να κάνω Tibetan και Thai και να καταφέρω και μερικά γεωμετρικά tattoos. Δεν με νοιάζουν πια τα “στυλ”. Τα καλά tattoos είναι καλά tattoos. Μου αρέσουν επίσης τα “περίεργα” tattoos. Τα πάντα είναι μια οφθαλμαπάτη… Αν σου αρέσει ένα tattoo, σου αρέσει και αυτό αρκεί. Εφόσον η “πραγματικότητα” είναι αυτό που μπορείς να αισθανθείς, να μυρίσεις, να γευτείς και να δείς, τότε το “πραγματικό” είναι απλώς τα ηλεκτρονικά σήματα που ερμηνεύει ο εγκέφαλός σου.

Το αρχιτεκτονικό σου παρελθόν μήπως έχει προσδώσει στοιχεία στο τρόπο που κάνεις tattoo; Στα γεωμετρικά σου σχέδια για παράδειγμα;

Μπορεί… Αλλά ουσιαστικά η γεωμετρική μου επιρροή άρχισε από τη στιγμή που γνώρισα τον Xed Lehead. Είναι ο μόνος που το ξεκίνησε όλο αυτό. Τελεία και παύλα.

Που είναι η βάση σου τώρα; Κάνεις tattoo ιδιωτικά ή σε στούντιο; Πως προέκυψε το καινούργιο σου στούντιο στο Λονδίνο;

Ζω στη Βαρκελώνη αυτή τη στιγμή. Είναι ο τόπος που προτιμώ για να ζωγραφίζω. Με εμπνέει όσον αφορά τη ζωγραφική περισσότερο από κάθε άλλο μέρος στο πλανήτη, επειδή το φυσικό φώς είναι πανέμορφο και επειδή έχει πολύ ιστορία. Ωστόσο, όλη μου η ενέργεια και η συγκέντρωση τώρα βρίσκεται στο καινούργιο μου στούντιο στο Λονδίνο που λέγεται “Seven Doors Tattoo” (sevenedoorstattoo.com). Προσπαθώ να δημιουργήσω ένα στυλ καινούργιου tattoo studio εκεί. Μαζί με τον Deno, θέλουμε να επιτύχουμε ένα περιβάλλον για περισσότερη καλλιτεχνική έκφραση. Θα είναι ένα καινούργιο στυλ “street shop”, όπου η παράδοση συναντά το μέλλον. Επιλέξαμε το Λονδίνο, διότι αδιαμφισβήτητα αποτελεί την καλλιτεχνική avant-garde πρωτεύουσα της Ευρώπης.

Έχω την εντύπωση πως ταξιδεύεις πολύ. Πως σχετίζονται τα ταξίδια με το tattooing σου;

Ναι, μου αρέσει να ταξιδεύω, πάντα μου άρεσε. Στα δεκαοκτώ μου πήγα στην Βοστόνη για να επισκεφθώ το Berklee Music College. Από τότε ερωτεύτηκα τα ταξίδια. Βαριέμαι άμα μείνω σε ένα μέρος για πολύ χρονικό διάστημα. Χρειάζομαι να έρχομαι σε επαφή με καινούργια tattoo shops, μουσεία, μουσική, ρούχα, ξέρεις!

Επιδίδεσαι σε άλλες μορφές τέχνη εκτός από το tattooing;

Κάνω περισσότερο πίνακες παρά tattoos αυτή τη περίοδο. Εξαρτάται… Οι εποχές αλλάζουν χωρίς να το περιμένεις. Κάνω πίνακες που προορίζονται για πώληση, εικονογραφήσεις καθώς και artwork για συγκροτήματα (corpselogic.com). Μείζονος σημασίας αποτελεί το γεγονός ότι μου αρέσει πολύ η τέχνη και περνάω πολύ χρόνο ασχολούμενος με αυτήν. Είναι κάτι που δεν δείχνω δημοσίως, παρά μόνο στους πιο κοντινούς μου φίλους.

Όσον αφορά τα μουσικά σου project που βρίσκεσαι τώρα;

Ηχογράφησα το καλύτερο guitar solo μου για το δίσκο των “Satan’s Wrath” (σ.σ. η metal μπάντα του Tas Danazoglou) και μετά επικεντρώθηκα στο “Αeonsgate”, το συγκρότημά μου με τον Mats Leven στα φωνητικά και τον Marco Minneman στα ντραμς. Αυτή την περίοδο περιμένω, ακόμα, για συμβόλαιο με δισκογραφική... Δεν είναι εύκολο. Παράλληλα, πέρσι στο Νεπάλ εγώ και ο Robert Ryan αρχίσαμε ένα πειραματικό ambient music project. Ονομάζεται “Tectonic Crystal”. Έχουμε ήδη ηχογραφήσει όλα τα όργανα και τώρα ετοιμάζουμε το εξώφυλλο. Θα το κυκλοφορήσουμε μόνοι μας ανεξάρτητα και θα το πουλήσουμε στο προσεχές London Tattoo Convention.

Υπάρχουν κάποιοι tattoo artists ή καλλιτέχνες που να σε έχουν επηρεάσει;

Όλοι, ακόμα και ο χειρότερος tattoo artist μπορεί να με επηρεάσει. Τελευταία δεν με νοιάζει. Ζω απλά τη ζωή μου… Και έτσι κι αλλιώς δεν θέλω να αναφερθώ στις κύριες επιρροές μου.

Έχεις κάνει ήδη εκδώσει το “108 Marks” με τον Mike the Athens. Πότε βγαίνει το “109 Apokrypha”; Ποιο είναι το ύφος του; Θα είναι πάλι limited edition;

Το “109 Apokrypha” κυκλοφόρησε μόλις και συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια του Brighton Tattoo Convention. Ναι, και αυτή η έκδοση θα είναι περιορισμένη. Αυτή τη φορά τα σύμβολα θα είναι πιο σκοτεινά και αδιευκρίνιστα. Η εισαγωγή του βιβλίου αυτή τη φορά είναι του Aaron Black από το Weta Workshop ο οποίος σχεδίασε τους εξωγήινους για το “District 9” και τα ρομπότ για το “Elysium” και ο Horikitsune (κατά κόσμον Alex Reinke) από την οικογένεια Horiyoshi III έχει δημιουργήσει για μια ακόμη φορά τα τελευταία οχτώ σύμβολα του βιβλίου. Ο κόσμος μπορεί να το αγοράσει στέλνοντας email στον Mike the Athens ή σε μένα.